ده سال پیش، که هنوز بسیاری #اصلاح_طلبان و #منتقدان #مستقل امید به اصلاح داشتند به رهبر ج.ا نامه می‌نوشتند مانند در نامه #محمد_نوریزاد به خطر گسل #حجاب_اجباری (که بخشی #شریعت_اجباری است) و دوگانه اشتباه دیکتاتور منشی حکومت #پهلوی اول (کشف حجاب اجباری) و حکومت ج.ا (حجاب اجباری)، که موجب سواستفاده دشمنان و مزدورانی شده است اکنون دارند در رسانه‌های اجنبی ضد ایرانی حتی از حمله نظامی و تجزیه می‌گویند امثال مصی پولی نژاد تا گروهکهای تجزیه طلب سعودی نشنال! ملی‌گرایان ایرانی مستقل بایست راهشان از #خاندان_پهلوی که عملا هیچ برائتی گذشته پرجنایت و #دیکتاتوری شان نکردند و می‌خواهند باز دوران ستم‌شاهی مستقر کنندو مزدوران #اجنبی قماش #مصی_پولی_نژاد و #تجزیه_طلبان مزدور #مرتجعین_عربی منطقه که در #سعودی_نشنال کار می‌کند!

نکته: رضامیرپنج نتواست تمام زنان ایرانی بی حجاب کند و بلافاصله بعد سقوط مقتضخانه اش دوباره اکثریت زنان ایران به حجاب برگشتند، در حالی در ترکیه آتاتورک (که حکومت رضامیرپنج مقلد او بود) هچگاه کشف حجاب اجباری نکرد، بلکه با روش تبلیغ لائیسته و جمهوریت و نشان دادن زنان بدون حجاب و عفیف که به فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و علمی و فرهنگی در جامعه پرداختند ، به صورت تبعینی و تبلیغی موجب گسترش بدون حجاب یا لااقل حذف چادر شد و اکنون بخش عمده ای زنان ترکیه بدون حجاب یا صرفا مانتو روسری و یا لباس سنتی محلی بدون چادر هستند! مثل زنان بخیتاری و ایلات ایرانی.

اینکه: اسلامِ پیش از انقلاب، به خدا و اسلامِ واقعی نزدیک­تر بود، و نزدِ مردم عزیزتر ، یا اسلام موجود در جمهوری اسلامی ایران کنونی؟ و یا در پرسشی جسورانه: آیا رژیم پهلوی ، عالمانه و آگاهانه به اسلام بیشتر ضربه زد، یا خود ما؟

======================================================

۳-­ درباره­ ی حجاب، تنها این را بگویم که در این سی ­وسه سال، ما عمده ­ترین سرمایه­ ها و آبروها و آرزوهای انقلاب را خرج حتمی حجاب کردیم. با اصرار بر حجاب اجباری بانوان، از حیثیات درخشان و جذاب انقلاب کاستیم و بر انزجار و رنج مردمان خود، و دل­زدگی مخاطبان جهانی خویش افزودیم. حجاب را از درودیوار و از گلوی رسانه ­ها، و با تحکم خشماگین نیروهای انتظامی، بر سر بانوان خود باراندیم. مجاهدتی همه ­جانبه به­ کار بستیم تا به زعم خود، از خون شهدا و آرمان­های انقلاب صیانت کرده باشیم.

یادم هست آقای «حداد عادل»، آن روزها که هنوز با شما نسبتی نیافته بود، در اجلاس نماز مشهد به خود من گفت: «فلانی، اگر رضاشاه توانست به اجبار از سرِ مادران ما چادر بردارد، ما نیز می­توانیم به اجبار، زنان بی­ حجاب جامعه­ ی خویش را از بی ­حجابی به­ در آوریم و باحجابشان کنیم».

رفتار غلط و غیردینی و غیرعقلانی ما آنچنان ترکیب انسانی ما را به ­هم آشفت، که از خود خدا در انتشار و حاکمیت دین او جلو زدیم. اکنون، همین سُرنانوازی دینیِ ما که از سرِ گشاد فهم ناقص ما برآمده و گوش مردم ما و مردم جهان را آزرده، باعث شده: نه اشتیاقِ به حجاب، که اشتیاق به خود خدا هم در این مُلک به چالش درافتد. و حال آنکه در زمان شاه، و به رغم تلاش­ های ضددینی مقامات پهلوی، بخش قابل توجهی از مردم مسلمان ایران، پیشتاز در پذیرش آگاهانه­ ی حجاب بودند.

امروز اما، رییس قوه ­ی قضاییه­ ی ما، در جهت تشجیع عاملان انتظامی می­فرماید: مگر ما برای محو شرارت، با کار فرهنگی به مقابله می­رویم که برای محو بدحجابی، به کار فرهنگی متوسل شویم؟

این سخن یعنی چه؟ یعنی: یک بدحجاب ، تفاوتی با یک شرور ندارد. و یعنی: ما با هر توپ و تانک و ضرب و زوری که با شرارت شروران می­ جنگیم، باید با بدحجابیِ بدحجابان نیز بجنگیم!

۱۲-­ من با اجازه­ ی حضرت شما، غیر از این نامه، نامه­ های دیگری نیز برای شما نوشته­ ام. با عناوین و محتواهای متنوع. که یک به یک و به­ تدریج منتشر خواهند شد. این نامه­ ها همگی روی سخن با حضرت شما دارند. رنج­نامه ­های یک کوچک­تر است با بزرگ­تر خویش. می­بینید؟ من در زندان شما، هنوز شما را بزرگ­تر خویش می­دانم!و هنوز مرا با شما مهر و صدق و درستی است. من هنوز در فهم کوچک­تری خود، کلید حل بسیاری از مشکلات کشور را در دست مبارک حضرت شما می ­بینم. این شمایید که می­توانید بسیاری از کج ­روی­ها را در این روزهای پرشتاب باقی­مانده اصلاح فرمایید. این شمایید که می توانید دل­های متفرق ما را به هم نزدیک کنید. با قلم من، ای عزیز، شما را به­ خدا، دوستی را ببینید. نجات کشور ما با ظهور چهره ­ای همچون «گاندی» میسر خواهد بود. کسی که به روی همه آغوش بگشاید و غم همه را بخورد. فصل و فرصت چهره­ های عبوس و پرخاشگر و بزن­ بهادر به سر آمده است. شما را به ­خدا، بیایید و گاندی این روزهای انقلاب خود باشید. مرا ببخشایید که حضرت شما را به گاندی ارجاع می­دهم. قصدم، خوی و خصلت گاندی ­گونه است. وگرنه همه می­ دانیم اساسی ­ترین مشکل رژیم پهلوی در این بود که تنها و تنها فرمان و خواست یک نفر بر مقدرات کشور حاکم باشد. دستگاه­ های قانون­گذار و سایر انتظامات کشور، خود را با همان یک فرمان و یک خواست شاهنشاهی تطبیق می­دادند و اراده ­ای از خود نداشتند. چیزی که متأسفانه در جامعه­ ی ما نیز تکرار می­شود. قانون در کشور ما، تقریباً موجود محقر و مفلوکی است. به کوه کوه پرونده ­های تحقیق و تفحص در سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات بنگرید که بنا به گفته مسئولانشان، مستقیم و به فرموده در قفسه­ های بایگانی جای می­گیرند.

یادم هست آقای «حداد عادل»، آن روزها که هنوز با شما نسبتی نیافته بود، در اجلاس نماز مشهد به خود من گفت: «فلانی، اگر رضاشاه توانست به اجبار از سرِ مادران ما چادر بردارد، ما نیز می­توانیم به اجبار، زنان بی­ حجاب جامعه­ ی خویش را از بی ­حجابی به­ در آوریم و باحجابشان کنیم».

لینک منبع