سپاه پاسداران شهروندان کولبر و سوخت‌بر را کشتار می‌کند
یکی از جنایاتی که سپاه پاسداران در سال‌های اخیر به آن مبادرت ورزیده، کشتار شهروندان کولبر و سوخت‌بر در نواحی مرزی کشور است.
قسمت بیست‌ویکم:
در مطلب پیشین نقش سپاه پاسداران در پولشویی برای خامنه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. در این مطلب نقش سپاه پاسداران در کشتار کولبران و سوخت‌بران مورد بررسی قرار می‌گیرد.
شاید بتوان ابعاد این بخش از کارنامه سیاه سپاه را جنایت‌بارترین بخش نامید؛ کشتار زنان مردان، پیران و کودکانی در مناطق غرب و جنوب‌غربی یا جنوب‌شرقی کشور، به دلیل فقر مفرط در این مناطق و تبعیضی که به قدمت عمر نظام ولایت فقیه بر این مناطق رفته، چاره‌ای برای آنان نگذاشته تا تن فرتوت و پیر یا کودکانه‌ی خود را زیر بار سنگین بدهند و اگر از صعب کوه‌ها، تنگه‌ها عبور کنند آماج گلوله سپاه پاسداران قرار می‌گیرند.
در سال‌های گذشته شاید کولبری و سوخت‌بری کاری مردانه به نظر می‌رسید که فقط نیرومندان از پس آن برآیند اما در سال‌های اخیر تنگدستی، شرافت و نان شب مردمان این مناطق را به گروگان گرفته و پیران ۷۰ ساله، معلولان بدون پا، خردسالان دانش‌آموز و زنان پیر و جوان را مجبور کرده تا تن به کولبری و سوخت‌بری بدهند.
هلاله امینی عضو «شورای شهر مریوان»، در مهر ۱۳۹۸، در مورد وضعیت زنان کولبر اعلام کرد: «با زنان و دخترانی مواجه هستیم که مجبورند در نقش یک مرد یا پسر ظاهر شوند تا به صف طولانی کولبران بپیوندند و هر روز شاهد شنیدن خبرهای تکان‌دهنده از مرگ کولبران به دلایل مختلف هستیم.»
بهزاد رحیمی؛ عضو مجلس نظام از سقز و بانه نیز در مهر ۱۳۹۹ اعلام کرد «از نوجوان ۱۳ تا پیرمرد ۸۰ ساله کولبر داریم.»
تنها در سال ۲۰۱۹ شمار کولبرانی که جان خود را در مرزهای غربی کشور بر اثر تیراندازی ماموران سپاه یا دلایل دیگر از دست دادند ۲۵۲ نفر است. حبیب‌الله سربازی؛ مدیر «کمپین فعالین بلوچ» نیز در آذر ۱۳۹۸ اعلام کرده بود «آمارهای سالانه ما نشان می‌دهد که شلیک نیروهای امنیتی به سوخت‌بران هر سال دست‌کم ۱۰۰ کشته و زخمی بر جای می‌گذارد.»
موضوع شلیک سپاه به کولبران و سوخت‌بران در ایران در سال‌های اخیر آنچنان گستردگی داشته که پای گزارشگران سازمان ملل را نیز به این مقوله گشوده است.
احمد شهید، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران، از کشتار کولبران و سوخت‌بران به دست سپاه و سایر نیرهای نظامی حکومت ولایت فقیه به عنوان «قتل‌های فراقضایی» نام برده و از این موضوع ابراز نگرانی کرده بود.
شهید با اشاره به «کشتار سیستماتیک» کولبران و سوخت‌بران اعلام کرده بود: «قانون ایران فعالیت‌های قاچاق کولبران را جرمی می‌داند که مجازاتش چند ماه زندان یا جریمه‌ای معادل کالاهای ضبط شده است، اما گزارشگر ویژه گزارش‌هایی دریافت کرده است که نگهبانان مرزی به این افراد شلیک می‌کنند و به این ترتیب، سالانه ده‌ها کولبر و همچنین اسب‌های آنها را زخمی می‌کنند یا به قتل می‌رسانند.»
بهانه سپاه پاسداران برای کشتار کولبران و سوخت‌بران قاچاق است. اما سوالی که هیچ گاه سپاه پاسداران و کلیت نظام به آن پاسخ نمی‌دهد این است که اگر این کار قاچاق محسوب می‌شود، چرا دولت متعارف در درون نظام برای آنها کارت کولبری صادر می‌کند؟! و چرا در بهمن ۱۳۹۸ گمرک نظام «امکان ثبت آماری تعرفه‌های مجاز برای واردات کولبران در سامانه جامع تجارت» را فراهم کرد؟!
همچنین سپاه پاسداران در مورد ده‌ها اسکله غیرمجازش که برای قاچاق کالا ساخته شده و بنا بر اظهارات رسمی مقامات گمرکی نظام تحت کنترل هیچ ارگانی نیستند چه توضیحی می‌تواند بدهد؟! از تانکرهای حامل قاچاق فرآورده‌های نفتی به کشورهای مختلف و زیر نظر سپاه نیز که اخبار آن هر از گاهی رسانه‌‌ای می‌شود در می‌گذریم.
بهانه دیگری که سپاه پاسداران به آن دست می‌آویزد تا کولبران و سوخت‌بران را کشتار کند موضوع تهدید امنیتی است. این بهانه را نیز می‌توان پوچ انگاشت، چرا که ورود بسیاری از کولبرانی که توسط سپاه و مرزبانی تحت امر سپاه کشته می‌شوند دارای کارت کولبری هستند.
جلال محمودزاده عضو مجلس نظام در ۳۱ شهریور ۱۳۹۹ با اشاره به اینکه «بحث کولبران مشکل اقتصادی است نه سیاسی و امنیتی»، اعلام کرد «طی ۱ سال گذشته ۱۶۶ کولبر کشته و یا زخمی شده‌اند… این عادلانه نیست که با گلوله ایرانی، جوانان ایران کشته و خانواده‌هایشان آواره شوند.»
کمال حسین‌پور دیگر عضو مجلس نظام در اعتراض به کشتار کولبران به دست سپاه در مجلس نظام اعتراض کرد که «مگر کولبر داعشی است که او را با تیر می زنید؟»
در این باره این انگاره مجال تقویت پیدا می‌کند که سپاه پاسداران از کشتار کولبران و سوخت‌بران در غرب و جنوب‌شرقی کشور به عنوان سیاستی برای ارعاب شهروندان مناطق مرزی استفاده می‌کند. مردمانی که آمار بیکاری در مناطق و استان‌های آنها رکوردهای جدیدی بر جای گذاشته است.
در یک نمونه آماری از مجموع ۸۰ هزار کولبر در استان‌های غربی کشور که پیشتر محمودزاده اعلام کرده بود، ۲۰ هزار نفر آنها در سردشت و پیرانشهر ساکن‌اند که حائز بالاترین میزان بیکاری در کشور است.
رسول خضری؛ عضو پیشین مجلس نظام نیز اعلام کرده «حدود ۶ تا ۷ میلیون نفر به شکل مستقیم و غیرمستقیم در کل کشور، از کولبری امرار معاش می‌کنند.»
مادامی‌که حیات نظام ادامه دارد، سیاست‌های مخرب اقتصادی آن نیز ادامه دارد. کولبران و سوخت‌بران و کشتار آنها به دست سپاه نیز بخشی از این پرونده است که باید بسته شود.
ادامه دارد…
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.