رهبر جمهوری اسلامی امروز گفت: «در آمریکا مردم را با جنایت واضح می‌کشند، عذرخواهی هم نمی‌کنند، زبان‌شان هم دراز است». بعد از انتشار این سخنان در شبکه‌های اجتماعی، بسیاری انتقاد کرده‌اند که چگونه رهبر نظامی که در دوره‌های مختلف، مردم معترض را با جنایت واضح کشته و عذرخواهی هم نکرده، زبانش به انتقاد از دیگران دراز است؟ اما شاید خیلی‌ها به یاد ندارند که این روش همیشگیِ اوست که هر اتفاقی در جهان می‌افتد فوری در موضع طلبکار می‌نشیند تا بدهکاری‌اش را پنهان کند.
۱۰ سال پیش هنگامی که اعتراضات علیه دیکتاتوری در تونس و مصر آغاز شد او به نماز جمعه رفت و در خطبه پانزدهم بهمن ۸۹ گفت “در این کشورها مردم علیه تحقیر قیام کردند”. آن روزها موسوی و کروبی که دستش را خوانده و بازی با او را بلد بودند گفتند: پس ما هم ۲۵ بهمنِ ۸۹ در حمایت از قیام مردم تونس و مصر علیه تحقیر، راهپیمایی می‌کنیم.
توپ در زمین خامنه‌ای افتاده بود، چون هر چه در نماز جمعه گفته بود حالا باید امتحان پس می‌داد تا معلوم شود با «دیکتاتورهایی که مردم را تحقیر کردند» متفاوت است. اما با اعلام ممنوعیت تظاهرات در تهران و سایر شهرها، نقابش را کنار گذاشت. تظاهرات ۲۵ بهمن را سرکوب کرد و معرکه را باخت.
روز ۲۵ بهمن، ارتباطات تلفن همراه در شهرهای بزرگ ایران مانند تهران، اصفهان و شیراز قطع شد؛ برخی از ایستگاه‌های متروی تهران تعطیل شد و همان ساعات اول تجمع، صانع ژاله (دانشجوی دانشگاه هنر تهران) محمد مختاری و امیرحسین تهرانچی کشته شدند. تنها در چند ساعت، دهها تن مجروح و صدها تن در تهران و شهرهای دیگر بازداشت شدند. حتی یک بازیگر سینما و تلویزیون (رامین پرچمی) به علت رفتن به تظاهرات زندانی شد و تا سالها دیگر کسی او را در هیچ نقشی ندید.
همان روزها خامنه‌ای دستور حصر دعوت‌کنندگان به تظاهرات ۲۵ بهمن را نیز صادر کرد و اکنون ۱۰ سال است که در زندان خانگی به سر می‌برند.
آنقدر حبس و حصر و حذف و تبعید و تهدید و تطمیع کردند تا امروز دیگر کسی نمانَد بگوید اگر اعتراضات آمریکا خوب است پس امنیت تظاهرات را تأمین کنید تا مردم ما هم بتوانند بدون تحمل تجربه‌هایی مانند آبان ۹۸، علیه تحقیر راهپیمایی کنند.
آمریکایی‌ها خودشان به خوبی بلدند جلوی دولت‌شان بایستند و حق‌شان را مطالبه کنند و کاخ سفید را بلرزانند. آنها محتاج عزاداری و همدردی ما نیستند. به جای زبان‌بازی با آمریکایی‌ها، باید زبانِ دراز نظامی را برید که طی ۴۰ سال، نفسِ صدها ایرانی را گرفته و صف درازِ اعتراضات مردمش را به خون نشانده است.
