حیوان آزاری، معضلی جدی و خطرناک: جامعه را دریابیم!

تحقیقات روانشناسانه همواره نشان داده اند که رفتار خشونت آمیز با حیوانات در دوران کودکی علامت اولیه و هشدار دهنده برای رشد بزهکاری، خشونت میان-فردی و رفتار مجرمانه در نوجوانی و بزرگسالی ست. در واقع، مرتکبان جرائم خشونت بار تقریبا همه سابقه ظلم و ستم بر

دکتر نورایمان قهاری

حیوانات را در پروفایل خود دارند. تحقیقاتی که در ایالات متحده امریکا در زمینۀ آزار حیوانات به دست کودکان و نوجوانان انجام شده حاکی از آنند که اغلب، کودکانی که به آزار حیوانات دست می زنند شاهد خشونت بوده و یا خود تجربه آزار و خشونت داشته اند. برای نمونه، آمار نشان می دهد که ۳۰ درصد از کودکان که شاهد خشونت خانگی هستند خود به نوع مشابه ای از خشونت نسبت به حیوانات خانگی خود دست می زنند. در واقع، ارتباط بین سوء استفاده از حیوانات و خشونت میان-فردی چنان به خوبی شناخته و ثبت شده است که، در حال حاضر، در بسیاری از مناطق ایالات متحده امریکا سازمان های خدمات اجتماعی و حمایت از حیوانات به کارمندان خود آموزش می دهند که چگونه با کشف نشانه هایی از سوء استفاده از حیوانات به عنوان نشانه ای برای امکان وجود دیگر رفتارهای سوء استفاده میان-فردی، از قبیل آزار جنسی، جسمی یا روحی کودکان و خشونت خانگی استفاده کنند و به تحقیق در پی بردن به این موارد بپردازند………زندانی کردن یک حیوان خانگی در داخل یک فضای بسته، خشونت شلاق بر یک حیوان خانگی پس از دچار مشکل شدن با پدر و مادر، و یا لذت بردن از تماشای یک حیوان در حال زجر کشیدن همه علائم هشدار دهنده ای هستند. جدا از نجات حیواناتی که در معرض آزار و خشونت قرار می گیرند، مداخله حرفه ای برای «نجات» و درمان کودک یا نوجوانی که در این اعمال دسته داشته است لازم است. این حرکت می بایست توام با تحقیقاتی باشد برای پی بردن به اینکه آیا این کودک/نوجوان خود قربانی خشونت خانوادگی، سوء استفاده جنسی یا جسمی است یا نه.

مدتی است که عکس های متعددی از آزار حیوانات در ایران در رسانه ها دیده می شود. این افراد اغلب بطور عریان به خودنمایی در مورد چگونگی شکنجه دادن حیوانات می پردازند و تصویری سادیستی از خود و اعمالشان به نمایش می گذارند. من بر این باورم که این رفتار نتیجۀ خشونت سازماندهی شده و اِعمال آن در تمام سطوح جامعه از قوانین ضد انسانی گرفته تا اعدام در ملاء عام و تحقیر و کنترل در کل جامعه ، مدارس و خانواده است. در مقالات متعددی به سرکوب دولتی و خشونت درونی شده اشاره کرده ام و در اینجا به آن نمی پردازم، به جای آن ترجمۀ مقاله ای از دکتر جونی جانستن، روانشناس آمریکایی، را در اینجا برای اطلاع دوستان می گذارم. امید که در مقابل این همه خشونت و پلیدی ذره ای مفید واقع شود.

از دهه هفتاد میلادی، تحقیقات روانشناسانه همواره نشان داده اند که رفتار خشونت آمیز با حیوانات در دوران کودکی علامت اولیه و هشدار دهنده برای رشد بزهکاری، خشونت میان-فردی و رفتار مجرمانه در نوجوانی و بزرگسالی ست. در واقع، مرتکبان جرائم خشونت بار تقریبا همه سابقه ظلم و ستم بر حیوانات را در پروفایل خود دارند.
چرا کودکان حیوانات را آزار می دهند؟ خط بین یک قاتل در حال رشد و کنجکاوی طبیعی و آزمایش یک کودک کجاست؟
تحقیقاتی که در ایالات متحده امریکا در زمینۀ آزار حیوانات به دست کودکان و نوجوانان انجام شده حاکی از آنند که اغلب، کودکانی که به آزار حیوانات دست می زنند شاهد خشونت بوده و یا خود تجربه آزار و خشونت داشته اند. برای نمونه، آمار نشان می دهد که ۳۰ درصد از کودکان که شاهد خشونت خانگی هستند خود به نوع مشابه ای از خشونت نسبت به حیوانات خانگی خود دست می زنند. در واقع، ارتباط بین سوء استفاده از حیوانات و خشونت میان-فردی چنان به خوبی شناخته و ثبت شده است که، در حال حاضر، در بسیاری از مناطق ایالات متحده امریکا سازمان های خدمات اجتماعی و حمایت از حیوانات به کارمندان خود آموزش می دهند که چگونه با شناخت نشانه هایی از سوء استفاده از حیوانات به عنوان نشانه ای برای امکان وجود دیگر رفتارهای سوء استفاده میان-فردی و خشونت خانگی پی ببرند.

در حالی که «انگیزه» آزار و ستم نسبت به حیوانات در دوران کودکی و نوجوانی به خوبی بررسی و تحقیق نشده است، تحقیقات موجود نشان می دهند که برخی از انگیزه ها برای آزار حیوانات توسط کودکان وو نوجوانان موارد زیر را شامل می شوند:
کنجکاوی و یا اکتشاف: به عنوان مثال، حیوان در پروسۀ مورد بررسی قرار گرفتن مجروح یا کشته می شود. معمولا بوسیلۀ کودکی خردسال یا با تکامل به تعویق افتاده.
فشار همسالان: به عنوان مثال، ممکن است سوء استفاده و آزار حیوانات با تشویق همسالان یا به عنوان بخشی از آئین عضویت دریک گروه انجام گیرد.
التیام خلق و خوی: به عنوان مثال، فرد ممکن است آزار حیوانات را برای از بین بردن خستگی یا افسردگی بکار برد.
ارضاء جنسی: به عنوان مثال، جماع با حیوانات
آزار از روی اجبار: به عنوان مثال، کودک به وسیلۀ فردی قوی تر مجبور به سوء استفاده از حیوانات می شود.
پیوند با یک حیوان: به عنوان مثال، کودک حیوان خود را برای جلوگیری از شکنجه توسط فردی دیگر می کشد.
ترس از حیوانات: که باعث حمله پیشگیرانه به یک حیوان که منبع ترس است می شود.
همخوانی با کودک آزار: به عنوان مثال، یک کودک قربانی ممکن است سعی کند برای به دست آوردن مجدد احساس قدرت حیوان آسیب پذیرتر از خود را آزار دهد.
تکرار حادثۀ آسیب زا پس از آسیب دیدگی: به عنوان مثال، بازآفرینی قسمت خشونت آمیز حادثۀ آسیب زا با یک قربانی حیوان.
تقلید: به عنوان مثال، کپی کردن رفتار خشونت بار پدر و مادر و یا بزرگسالان دیگر برای تنبیه و کنترل رفتار حیوانات.
آسیب رسانی به خود: به عنوان مثال، کودک با استفاده از یک حیوان به آزار بدن خود می پردازد.

تمرین برای خشونت میان- فردی: به عنوان مثال، «تمرین» خشونت با حیوانات ولگرد و یا حیوانات خانگی قبل از درگیر شدن در اعمال خشونت آمیز در مقابله با دیگران.
وسیله ای برای سوء استفاده احساسی: برای مثال، زخمی کردن حیوان خانگی یک خواهر یا برادر برای ترساندن وی.
آیا بیش از یک نوع آزار دهنده حیوانات موجود است؟
به عنوان یک قاعده کلی، ممکن است مفید باشد از دستورالعمل های زیردر تلاش برای ارزیابی اینکه آیا مشکلی جدی در رفتار یک کودک یا نوجوان با حیوانات موجود است یا نه استفاده کرد. این دستور عمل ها عمومی هستند و هر وضعیت باید به صورت جداگانه بررسی شود.
آزار دهنده آزمونگر: بین یک تا شش سال، یا بزرگتر اما با رشد به تعویق افتاده. او معمولا یک کودک پیش دبستانی است که به بلوغ شناختی برای درک این که حیوانات نیزاحساسات دارند و نباید با آنان به مانند اسباب بازی رفتار کرد دست نیافته است . او ممکن است تجربۀ زیادی با حیوانات و چگونگی رفتار با آنان نداشته باشد.
چه کاری انجام دهید: تا حدودی، البته، این بستگی به سن و مرحلۀ رشد کودک دارد. به طور کلی، اما، به کودک توضیح دهید که زدن یا بدرفتاری با یک حیوان، درست مثل زدن یا بدرفتاری با یک کودک دیگر قابل قبول و درست نیست. آموزش انسانی از قبیل آموزش مهربانی، همدردی، دلسوزی، و مراقبت ازحیوانات توسط پدر و مادر و بزرگسالان دیگر از قبیل معلمان به احتمال زیاد برای کودک در این سنین کافی خواهد بود.
آزار دهنده «فریاد–برای- کمک»: بین شش-هفت تا دوازده سال. او کودکی ست که از نظر فکری می داند که آزار و صدمه رساندن به حیوانات درست نیست. این رفتار به علت عدم آموزش نیست و سوء استفاده از حیوانات بیشتر احتمال دارد نشانۀ مشکل عمیق تر روانی باشد. همانطور که قبلا اشاره شد، تعدادی از تحقیقات سوء استفاده از حیوانات در دوران کودکی را به خشونت های خانگی و همچنین سوء استفاده فیزیکی یا جنسی در دوران کودکی مرتبط دانسته اند.
چه کاری انجام دهید: به دنبال کمک های حرفه ای باشید. در حالی که من اعتقاد زیادی به توانایی های پدر و مادر برای رویارویی با بسیاری از مشکلات فرزندانشان در فراز و نشیب زندگی، بدون کمک حرفه ای دارم، این یک استثنا است! بدرفتاری با و آزار عمدی حیوانات در این سن رفتاری «عادی» نیست.

آزار دهنده «اختلال رفتاری»: دوازده سال به بالا. نوجوانانی که حیوان آزاری می کنند تقریبا همیشه درگیر رفتارهای ضد اجتماعی دیگر، مانند استفاده از مواد مخدر و فعالیت های باندی نیز هستند. گاهی اوقات سوء استفاده از حیوانات در رابطه با یک گروه همسالان منحرف برای عضو گیری در گروه یا در اثر فشار افراد بر نوجوان انجام می گیرد، یا ممکن است به عنوان یک راه برای کاهش خستگی و یا رسیدن به یک احساس کنترل صورت پذیرد.
چه کاری انجام دهید: دریافت کمک های حرفه ای بلافاصله.
زندانی کردن یک حیوان خانگی در داخل یک فضای بسته، اِعمال خشونت و شلاق بر یک حیوان خانگی پس از دچار مشکل شدن با پدر و مادر، و یا لذت بردن از تماشای یک حیوان در حال زجر کشیدن همه علائم هشدار دهنده ای هستند. جدا از نجات حیواناتی که در معرض آزار و خشونت قرار می گیرند، مداخله حرفه ای برای «نجات» و درمان کودک یا نوجوانی که در این اعمال دست داشته است لازم است. این حرکت می بایست توام با تحقیقاتی باشد برای پی بردن به اینکه آیا این کودک/نوجوان خود قربانی خشونت خانوادگی، سوء استفاده جنسی یا جسمی است یا نه.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)