وقتى زبان برنده تر از شمشیر و عمل گزنده تر از تیر مى شود

ازادى بیان و جرم سیاسى

وقتى زبان برنده تر از شمشیر و عمل گزنده تر از تیر مى شود :

بعد از نزدیک به چهل سال حاکمیت جمهورى اسلامى و یازده سال مناقشه ى هزینه بردار و از جیب مردم ایران ؛ گویا جرم سیاسى به تعریف در امد .

طبق این تعریف همه ى انهایى که معروف به زندانى سیاسى بوده اند اشتباهى زندانى سیاسى نامیده شده اند ، و باید زندانى امنیتى خوانده شوند ؛ تا جنایاتى که طى سالیان بر مردم روا داشته شده طبق معمول جمهورى اسلامى نه تنها بى پاسخ رها شود ، بلکه براى ان پاپوش قانونى هم داشته باشند .
اما قوانین ضد قانون بشرى ، جمهورى اسلامى ایران خود گواه است بر مستند کردن جنایاتى که امروز به نام اسلام و راه و رسم امام و مصلحت نظام و… بر مردم ایران روا داشته شده و مى دارند.

با استفاده از ازادى بیان در کشور همسایه افغانستان

جرم سیاسى طبق این تعریف مختص کسانى است که به مصلحت رژیم مى اندیشند و از سر مصلحت اندیشى ممکن است مرتکب اشتباه شده و به مسئولین نظام توهین کنند در اینصورت جرم سیاسى مرتکب شده اند .
رهبر جمهورى اسلامى که گفتند : “از بیکارى جوانان بیشتر از خود انها شرمنده است ” . چون از سر مصلحت اندیشى شرمنده مى شوند ؛ جرم سیاسى مرتکب شده اند . حالا همین جمله را یک مادر ایرانى بگوید ؛ و چون این جمله خود گویى نیست بلکه خطاب به دیگرى است ؛ و ممکن است به صورت یک جمله ى تاکیدى مطرح شود . “چرا شرم نمى کنید مقام ولایت جوانان ما بیکارند ” !
این مادر رفتار ضد امنیت ملى انجام داده و باید مورد عقوبت اسلامى که در این چهل ساله حکومت اسلامى بر ایران ؛ مردم کم ؛ تجربه نکرده اند، قرار بگیرد .
و یا این کلام که حوزه ى هنر و فرهنگ دچار ولنگارى است . مسئولین بدانند !!!. اگر از ذهن یک هنرمند یک سینماگر یک شخصى که صاحب مقام و منصبى در بیت رهبرى نبود مى تراوید و یا روزنامه نگارى این کلام گهاربار را از منظر نظر خودشمى نوشت همانگونه که عقلش قد مى داد ؛ نه تنها توهین به دست اندار کاران رژیم کرده بود بلکه ضد امنیت ارکان نظام تبلیغ کرده ، و باز هم جرمش سیاسى نبود. بلکه ضد امنیت نظام ، اغتشاش به پا کرده و جایش در زندان ، نه با اب خنک و سایه و لباس سرد و گرم و ملاقات بى قید و شرط و هفت کانال رادیو تلویزیون مفت مردم خور و کتاب و روزنامه ى ازسد سانور کًذشته و … نبود ؛ بلکه در سوله ى مرغى با اب جوش لوله از طریق شلنگ و تخته مسمار با خواب دیدن ارزوهاى بر باد رفته ى ملتى ناچار به عقبگردى بیمار مى بود . و خوشبخترین اش ان بود که زودتر حکم اعدامش بر سر دار صادر ، و جانش خلاص از زجرکشى مداوم مى شد .
دستور صدور اعدام هر روزه ى فرزندان ایران ، به گلوله بستن اعتراضات مردمى در خیابان ؛ درحصر خانگى نگهداشتن منتخبین مردم در انتخابات ریاست جمهورى ، ممنوع التصویر کردن محبوبترین رئیس جمهور مردم ایران و تبعید خواسته و ناخواسته ى سرمایه انسانى جامعه ى ایران ، اینها همه نه نه تنها جرم سیاسى نیست بلکه از سر سیاستمدارى براى حفظ امنیت نظام لازم وضرورى امده ، وبه قول نوه ى امام که از سر راستگویى گفت :اگر این سیاست ها که امروزه نام خشونت و اقدام جنایت علیه بشریت از ان نام مى برند انجام نمى شد که چهار پایه ى نظام چهار چوبه اى نداشت . واصلا ارکان نظام قرار بود بر چه استوار بماند .

نکته اینکه : در کشورى که ازادى بیان جارى باشد جرم سیاسى مفهومى ندارد . و امنیت ملى هم با حسن همجوارى و گسترش همکارى از سر اعتماد به مردم کشور و مردم دنیا ایجاد مى شود نه با ندانم کارى و عدم توجه به مسائل ساختارى و پناه بردن به منظر نگاهى شخصى و اختصاصى دریک جامعه ى داراى تنوع فرهنگى با عملکردى چند بعدى در همه ى حوزه هاى مدنى و سیاسى ؛
بد نیست همینجا یاداورى شود که رهبر کنونى جمهورى اسلامى خود به تنهایى در طول زمامدارى ولایى اش بر جمهورى اسلامى ایران به اندازه سهم کل ملت ایران دچار جرم سیاسى شده است طبق همین تعریف که دست اندرکاران حامى اش ارائه مى دهند بارها و بارها باید مجازات شوند حتى اگر قصدشان حفظ نظام بوده باشد .

شرح عکس : با استفاده از ازادى بیان در کشور همسایه افغانستان
به قول : دگه چى گپاست ؟
ائى هم پوک برامد !!!

Manizheh Mohammad Zadeh
Administrator
Southern Iranian Women

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)