پاکابارا-آرتامن، پیشگویان مستعار وضعیت تراژدی امروز و آینده فروپاشی ایران(۷)

مدت‌ها پیش، پیش‌نهاد انتشار زرچک و سیم چک به مثابه پول حقیقی همراه پول اعتباری رایج (غیر حقیقی) دادم به‌جای ایران‌چک؛ البته برای یک مدت مشخص (مثلاً ۱۰ سال) تا بررسی شود آیا ممکن است دوباره بازگشت به پول حقیقی کرد که عین المثل یک کالای پول‌واره مانند فلزات گرانبها؟ خب این‌جا به زعم نگارنده، خوب است. اما همیشه دوگانگی خوب نیست و یا بعد مدتی معلوم می‌شود خوب نبوده! مثلاً شاید اکثر صاحب‌نظران و اقتصاددان معتقدند که ارز خارجی بایست تک‌نرخی باشد، چرا که دوگانگی موجب رانت می‌شود.

دربارۀ خودروهای دوگانه‌سوز، گویا یک امتیاز است، اما در عمل موجب افزایش قیمت تمام‌شدۀ محصول می‌شود.

اکنون که مقداری بر قیمت گاز طبیعی فشرده (CNG) افزوده شده، بسیاری از صاحبان خودروها دوگانه‌سوز ترجیح می‌دهند از بنزین استفاده کنند، این اتفاق موجب افزایش بنزین و در پی اش افزایش آلودگی هوای کلان‎‌شهرها شده است.

آیا این ایده نمی‌تواند مطرح شود که اساساً تولید خودروهای فقط گازسوز مد نظر باشد که حتی با تمهیداتی امکان بنزین‌سوز کردش را هم دشوار شود! هر چند کاملا نشود جلوی مصرف بنزین‌سوز کزدنشان گرفت. دست‌ کم قیمت تمام‌شده خودرو کاهش می‌یابد، و به گونۀ پیش‌فرض، خیلی‌ها را مجبور می‌کند گاز مصرف کنند، این مورد دربارۀ خودروهای عمومی می‌تواند اجرا شود. هرچند من اصلاً طرفدار روی‌کرد سلبی نیستم و تنها به‌عنوان آخرین راه حل نگاه می‌کنم.

http://pakabara.blogfa.com/post/5

ایجابی و سلبی
http://pakabara.blogfa.com/post/12

پیش‌نهاد اصلاح ساعات اداری نهادهای دولتی و حکومتی و عمومی با هدف افزایش بهره‌روی، احتمالاً منجر به احیای میلیون‌ها شغل تصرف توسط کارمندان بخش عمومی می‌شود.

ساعت کاری جالب این‌که این افزایش شغل به سرعت و بدون هزینۀ خاصی برای دولت است. در کل جامعه طی سال‌های اخیر ساعت کاری‎شان اغلب از همین حدود ساعت ده صبح آغاز می‌کنند. مدارس هم می‌توانند از ده صبح شروع شوند، یک ساعت ناهار مثل کشورهای پیش‌رفته داشته باشند. در نتیجه ساعت کار معلمان هم از ده صبح شروع شود.*
آگاه هستید کارمندان نهادهای حکومتی به مراتب در وضع بهتری هستند؛ مثلاً داشتن امنیت شغلی، بیمه، وام ارزان، چک کارمندی که حکم پول نقد دارد.

دولت هیمشه هوای کارمندشان را دارد، از افزایش مزد بیش‌تر نسبت به کارگران بخش غیر دولتی گرفته تا دادن کارت اعتباری و پاداش آخر سال و…

اما همین کارمندان بسیاری‌شان می روند در شیفت بعد از ظهر شغل بقیه جویندگان شغل را اشغال می‌کنند با وجودی که به مراتب از کارگران درآمد بهتری دارند! کارفرماهای طمع‌کار و حریص هم ترجیحاً کارمند بیمه شده دولتی را استخدام می‌کنند (تا از هزینۀ بیمه و غیره شانه خالی کنند)، این رقابت بی‌رحمانه ای است بین کارگر عادی بیکار و فقیر با کارمندان شاغل!، و نتیجه میلیون‌ها نفر جویای کار بدون شغل می‌مانند!*

پس پیشنهاد می‌شود بر اساس تجربۀ موفق کشورهای مُدرن، ساعت شیفت اصلی کاری از ۱۰ صبح تا ۷ شب باشد، و یک ساعت ناهار استراحت، در این صورت دوشیفته کار کردن کارمندان بخش حکومتی-عمومی احتمالش کم‌تر می‌شود. در عوض برای اضافه‌کاری با افزودن یک روز تعطیلی- ترجیحاً شنبه – علاوه جمعه جبران شود.

شنبه پیش‌نهاد می‌شود تا سازگاری با تعطیلات جهانی شود و بهبود در تعاملات جهانی.

پ.ن:

اول تأکید دوباره کنم مانند بسیاری از ایده و پیش‌نهادهای نگارنده، در واقع حاصل مطالعه و بررسی موارد مشابهی است دیگران گفته اند، و از بس این طی این سال‌ها تکرار شده که واقعاً نمی‌دانم نخستین بار چه کسی این ایده و پیش‌نهاد داده، فقط می‌توانم سپاس‌گزار آن ناشناسانی باشم که در فکر بهبود وضع مردمان تلاش کرده اند.

مواردی انتقاد به این ایده-پیش‌نهاد شده است. اشکالی ندارد و خیلی خوب است پرسش و نقد شود یک ایده و پیش‌نهاد، اما من برای پاسخ موادری را یادآور می‌شوم:

۱- ایراد قانونی:

می‌گویند ساعات کار ۴۴ ساعت است، از ده صبح تا ۷ بعد از ظهر، می‌شود ۹ ساعت، و این مخالف قانون کار است!

ساعات کار واضافه کاری ( وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی)

با مطالعه قانون کار و ساعات کار، در حالت کلی ۴۴ ساعت است در هفته، تحت شرایط مختلف،شحصاً ترجیح می‌دهم ساعت کار به زیر ۴۰ ساعت برسد در عوض بازدهی و راندمان (بهره‌وری) بالا باشد. اما همان‌طور در متن ایده-پیش‌نهاد قید شده، این اضافی کاری احتمالی، با افزودن یک یا حتی دور روز تعطیلی در انتهای هفتۀ کاری جبران می‌شود.

این تعطیلی با مزد باید باشد. از آن‌جا که از انتقاد مکرر، عدم تطابق تعطیلی آخر هفته با نُرم جهانی است، پیش‌نهاد اکید می‌شود این تعطیلی علاوه بر جمعه، در روز شنبه و اگر سه روز در هفته قرار است باشد، یک‌شنبه هم اضافه گردد، و این بهتر از تعطیلی پنج‌شنبه است. مهم کار مفید با بهره‌وری بالا است.

۲- بحث شرایط ویژه یک کشور مانند ایران:

ایران با معضل در حد بحرانی و حتی ترازیک بازار کار روبه‌رو است، هر چند آمارهای درستی نیست، ولی تخمین‌ها از حدود چند میلیون بی‌کار حکایت دارد ولی میلیوم‌ها دوشیفت کار!، اخیراً در برخی رسانه‌های داخلی از حدود دوسوم جمعیت غیرفعال خبر دادند که عملاً ناامید از اشتغال هستند، در واقع ما بی‌کاری پنهان دو سوم جمعیت آماده فعالیت داریم!

۳- بحث دوم، هزینۀ سنگین ایجاد کار پایدار حقیقی:
تقریباً ناتوانی سیستم کشوری از ایجاد ده‌ها میلیون شغل حقیقی و پایدار یک وافعیت است، ارقامی بین ۵۰ میلیون تومان تا بیش از ۱۰۰ ملیون تومان (برخی سخن یک میلیارد تومان حتی می‌گویند!) ذکر می‌کنند برای ایجاد یک شغل پایدار حقیقی!

پس اگر به همین منوال وضع ادامه یابد، قریب قطع به یقین، از این ۱۲ میلیون نفر در سن ازدواج، عملاً بخش عمده اش، ناتوان ازدواج خواهند بود و اگر از سر اجبار و شدت محرومیت عاطفی و تنهایی تن به ازدواج نامناسب دهند فجایع بعدی یعنی طلاق، بدسرپرستی، فقر فزاینده دامن‌گیر جامعه خواهد شد! جامعه ای اکثریتش فقیر باشند، علاوه مشکلات بسیار ناگوار باری جامعه، برای حاکمیت هم مشکلات بدی به‌وجود می‌آورد- این اکثریت کارگر فقیر- از نگرانی‌های امنیتی تا از دست دادن یک جمعیت بزرگ مالیات دهنده که به ‌جای مالیات دادن، متقاضی یارانه و کمک هستند!، و اگر هم ازدواج صورت نگیرد، کشور عملاً در عرض ۵ الی ۱۰ سال آینده ضمن از دست دادن جمعیت بارور، از افزایش جمعیت معقول و مناسب محروم می‌شویم، و بماند مشکلات و افزایش دهشناک امراض جسمی و روحی و عوارض ناگوار اجتماعی…، و این بعدها با کمبود نیروی کار رو‌به رو خواهد شد! همین کارفرماین به ظاهر زرنگ طماع، در آینده نه چندان دور مجبور خواهند شد در به در دنبال نیروی کار و حتی واردات نیروی کار از خارج اقدام کنند!، و پیری جمعیت و هزینه‌های کمرشکن نگه‌داری از سالمندان، سالمندانی که شاید اکثرشان در عمر مفدشان جوانی بر باد رفته، و هیچ پس انداز و بیمه بازنشتگی ندارند، و همه این‌ هزینه‌ها بر دوش جامعه و حاکمیت خواهد افتاد! از طرفی فرصت رونق بازارهای مهم ازدواج، مسکن، مصرف کالا از دست خواهد رفت، عملاً دور باطلی از رکود و فقر اقتصاد بیمار ایران رها نخواهد کرد.

*۴- شاید در ظاهر مثلاً کارمندان بخش عمومی بگویند به این ایده-پپیش‌نهاد به زیان ماست! *

چون برخی در ظاهر از دو شیفت کار کردن درآمد بیش‌تری به دست می‌آورند! اما آن‌ها دارند اشتباه می‌کنند،…
لطفا مطالعه در ادامه

«توسعه یعنی پرورش نخبگان معمولی» عنوان متن گردآوری شده از سخنان محسن رنانی می‌باشد که به تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۵در جمع اعضای بنیاد نخبگان اصفهان، ایراد شده است.

جهت دریافت فایل پی‌دی‌اف این مقاله کلیک کنید.

این نمادی از تراژدی اقتصاد صنعتی ایران است. خسارات سنگینی که تولید و فروش خودروهای بی‌کیفیت -طی چنددهه – به مردم ایران تحمیل کرده، غیر قابل قبول است.
لطفاً برای دین تصویر *این‌جا *کلیک نمایید.