بنا بر اعلام بنیانگذار مجموعه‌ى رسانه‌اى “تلویزیون رها و روزنامه‌ى اینترنتى راه دیگر”، فعالیت این مجموعه پایان یافته؛ این یادداشت را به رسم سپاس از لطف و مهر و نگاهِ خطاپوشِ بینندگان و خوانندگان نوشته‌ام:

سه سال پس از انتخابات ٨٨ در پنجم آبان ١٣٩١، تلویزیون فارسى رها با سرمایه‌ى آقاى امیرحسین جهانشاهى و با مدیریت آقاى على اصغر رمضان‌پور به شبکه‌هاى ماهواره‌اى افزوده شد؛ همزمان روزنامه‌ى اینترنتى “راه دیگر” که پیش‌تر بنا بود با هویت “روزنامه‌ى زیرزمینى ایران” در پنج استان کشور به صورت محدود، چاپ و منتشر شود (و تا مدتى هم شد) به صورت ضمیمه‌ى مکتوب تلویزیون، در کنارش باقى ماند.

مدتى پس از پایان همکارى آقاى رمضان‌پور با “رها” و در آستانه‌ى زمستان سال ٩١ به عنوان «مشاور عالى تلویزیون رها» و «سردبیر خبر» آن مشغول به کار شدم و نظارت بر این رسانه را پذیرفتم تا با هویت «خبرى، تحلیلى و انتقادى»، علاوه بر روایت و تحلیل وقایع روز ایران و جهان، پیگیرى مطالبات سال ٨٨، رصدِ روزانه‌ى وضعیت زندانیان سیاسى (به ویژه مسئله‌ى حصر خانگى رهبران جنبش سبز) و اخبار نقض حقوق بشر در کشورمان را در مرکز توجه خود قرار دهد و لوگوى «رها، رسانه‌اى براى تغییر» مدارِ قرار میان تلویزیون و مخاطب باشد.

بنیانگذار محترم این مجموعه نیز بر شرط نخستین‌ام در پذیرش این مسئولیت، همواره وفادار ماند و رها و راه دیگر هرگز تلخىِ سانسور را نچشیدند.

اکنون پس از دو سال و اندى زحمت و همت همکارانم در تولید نزدیک به سه‌هزار ساعت برنامه در تلویزیون رها، و انتشار ۵٩٠ شماره “راه دیگر” (۵۶٠ روزنامه و ٣٠ شماره ضمیمه‌ى هفتگى دفتر کودکى)، بنیانگذار این مجموعه‌ى رسانه‌اى اعلام کرده که قصد دارد به ایران بازگردد تا با محوریت «آشتى ملّى و بازسازى اقتصادى» تمام فعالیت‌هایش را در چارچوب قانون قرار دهد.

فرصت را غنیمت مى‌شمارم تا براى فراهم آوردن امکان این تجربه‌ى گرانقدر، از بنیانگذار محترم (آقاى امیرحسین جهانشاهى)، ریاست محترم هیئت أمنا (دکتر مهرداد خوانسارى) و همکاران گرانقدرى که اگر رسانه، ذوقى داشت و شوقى برمى‌انگیخت از همت و هنر و شکیبایى آنها بود صمیمانه سپاسگزارى و البته خداحافظى کنم، از صاحب‌نظران، کارشناسان و روزنامه‌نگاران داخل و خارج کشور که ما و مخاطبان‌مان را از حضور و نظرشان بهره‌مند کردند نیز سپاسگزارم و باور دارم که «آئین چراغ، خاموشى نیست».