درباره‌ی اسیدپاشی در اصفهان

من هم طبعا می‌توانم حدس‌هایی درباره‌ی منشاء این خشونت‌ها بزنم و بحث‌های اخیر در مجلس و از طرف گروه‌های حساس به وضعیت حجاب در کشور را به شکلی فکری ربط بدهم به این وقایع، اما فکر می‌کنم به جای حدس‌زدن، درست‌تر این است که از مسئولان بخواهیم تا عوامل این اتفاق‌های وحشتناک را پیدا کنند و از خودشان بخواهند تا در انظار مردم توضیح دهند که چرا این کارها را کرده‌اند. فقط در این صورت است که تصویر روشن‌تری از آن چه اتفاق افتاده می‌توان داشت و می‌توان آن وقت به ریشه‌ها و زمینه‌های اجتماعی آن فکر کرد.

آشکارشدن انگیزه‌های عوامل این اتفاقات به نظرم حتا از مجازات‌شان هم مهم‌تر است. طبعا نوع برخورد نیروهای انتظامی و همین طور سایر مسئولان با امثالِ این اتفاقات است که نشان می‌دهد چنین جریان‌های خشونت‌سازی چه‌قدر نگران برخورد قانونی با خودشان هستند یا این که برعکس،‌ از این جهت اصلا احساس نگرانی نمی‌کنند. عکس‌العمل مردم البته به نظر من حتا مهم‌تر است،‌ که چه‌قدر به اتفاق‌هایی که افتاده واکنش نشان بدهند و با عکس‌العمل جمعی مانع بروز و تکرار چنین حوادثی بشوند.

طبعا چنین حوادثی ریشه در خشونت‌های کوچک و بزرگ در کشور دارد و همین‌طور حتما محرومیت‌ها و تحقیرها از یک‌طرف و از طرف دیگر وانمودکردن این که بخش مهمی از فسادهای اخلاقی در کشور از وضعیت مثلا پوشش خانم‌ها ناشی می‌شود و نه از هزاران عقده‌ی سرکوفته و محرومیت‌های اجتماعی و بی‌کاری و غیره و غیره. درواقع برای عده‌یی ساده‌تر است که مسائل پیچیده‌یی مانند فسادهای اخلاقی در جامعه را به یک چیز خُرد نسبت بدهند و نخواهند هزاران بی‌اخلاقی و ناهنجاری را ببینند که حل‌شان آسان نیست و احیانا خودِ این آدم‌ها هم مثل خیلی‌های دیگر در به‌وجود‌ آوردنش سهم داشته‌اند.

به هر حال به گمان من مهم‌تر از هر چیزی واکنشی است که عموم مردم نسبت به این اتفاق‌ها نشان می‌دهند، و این که آیا جامعه‌ی ما به‌قدر کافی هم‌حسی اجتماعی کافی دارد تا به اتفاقی که نه فقط برای چند زن افتاده، بلکه به قصد عده‌یی برای ایجاد وحشت در بسیاری از زنان مربوط می‌شود، واکنش درست و کافی نشان بدهد یا نه.

۲۸ مهر ۹۳