حدود یک ماه پیش یونیسف به نقل از روزنامه گاردین خبر ربوده شدن ۱۸۳ پسر دبیرستانی کرد ساکن منطقه کوبانی را منتشر کرد. این دانش‌آموزان که بین ۱۴-۱۶ سال سن داشتند برای شرکت در امتحان نهایی، راهی حلب بودند که توسط نیروهای داعش ربوده شدند.

بعد از شروع بحران و جنگ داخلی سوریه تا به امروز «یگان‌های مدافع خلق» (ی.پ.گ) کنترل کوبانی را دست دارند. در این منطقه، امکان برگزاری امتحان نهایی نیست و دانش‌آموزان ناچار به سفر از این شهر به سمت شهرهایی هستند که در آن‌ها امتحان نهایی برگزار می‌شود.

خبر ربوده شدن این دانش‌آموزان پس از فرار چند تن از آنها از دست نیروهای داعش رسانه‌ای شد. مصطفی حسن، یکی از دانش‌آموزانی که موفق به فرار شد در مورد اسارت چهار روزه خود گفت « آنها از ما می‌پرسیدند که آیا حاضر به عضویت در داعش هستیم یا نه». «اگر دانش‌آموزی سر و صدا می‌کرد با کابل برق مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت». «آنها فیلم‌های مستندی از عراق و قتل‌عام مردم را به ما نشان می‌دادند».

برخى از تحلیلگران معتقدند هدف داعش از ربودن دانش‌آموزان، معاوضه آنها با نیروهای اسیر شده خود به دست ی.پ.گ بوده است. با این حال برخی از منابع محلی گفته‌اند که داعش دانش‌آموزان را مجبور به یادگیری مباحث ایدئولوژی جهاد گرایی خود می‌کند و در نهایت، تلاش در سربازگیری از آنها دارد.

بسیاری از نهادهای حقوق بشری با ابراز تاسف از اینکه هنوز مدرکی از ابعاد جنایات داعش در اختیار ندارند، گروگانگیری این گروه تروریستی از کودکان و نوجوانان و حتی سربازگیری از میان آنها برای شرکت در جنگ های مسلحانه را مصداق جنایت جنگی می‌دانند.

خانواده این نوجوانان هنوز در بی‌خبری از وضعیت فرزندانشان به سر مى برند. برخی از آنها نگرانند که داعش از پسرانشان در راستای منافع خود و عملیات‌های نظامی علیه مردم منطقه سوء استفاده کنند.