سخنرانی من در یادبود مهسا امینی و دیگر کشته شدگان قیام «زن، زندگی، آزادی» در کالج ترینیتی دوبلین در ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، با افزودن نکاتی در ابتدا و پاراگرافی در انتها.
سلام به همه حاضران،
من منصوره بهکیش، فعال جنبش زنان و جنبش دادخواهی در ایران هستم که به دلیل فعالیت‌هایم به حبس سنگین محکوم شده‌ام و از پنج سال پیش در سن ۶۰ سالگی به اجبار در دوبلین پناهنده شده‌ام. پنج خواهر و برادر من؛ یک خواهر و چهار برادرام و همسر خواهرم و برادر همسر برادرم که سوسیالیست و عضو یا هوادار سازمان فدایی خلق ایران بودند، در دهه ۶۰، همراه با چندین هزار فعال سیاسی دیگر توسط رژیم جنایت‌کار ایران با شکنجه‌های بسیار کشته شدند. کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در جهان به جنایت علیه بشریت شناخته می‌شود.
ابتدا می‌خواهم صمیمانه ترین درودهای گرم خودم را همراه با عشق و سربلندی به تمامی زنان و مردان مبارز و مقاومی که شجاعانه زیر ظلم وحشیانه رژیم اسلامی ایران ایستاده اند و برای آزادی، عدالت و برابری می‌جنگند و از جان مایه می‌گذارند، بفرستم و برای همه‌ی آنها بهترین‌ها را آرزو می‌کنم و امیدوارم به پیروزی دست یابیم.
من به خانواده مهسا امینی و سایر خانواده‌هایی که عزیزان‌شان توسط جمهوری اسلامی ایران کشته شده‌اند، صمیمانه و از اعماق جان تسلیت می‌گویم و شریک درد و دادخواهی‌شان هستم و هر کجا که بتوانم صدای حق‌طلبی و عدالت‌خواهی آنها را بلند خواهم کرد.
من به این همه جسارت و شجاعت زنان در ایران افتخار می‌کنم و با تمام وجود آنها را می‌ستایم که این‌چنین بی باک و مصمم در خیابان‌ها ایستاده اند. شعار اصلی آنها در سراسر ایران «زن، زندگی، آزادی» است. آنها با عزمی راسخ جلوی نیروهای امنیتی می ایستند و روسری‌های خود را از سر بر می‌دارند یا آنها را در آتش می‌اندازند.
مبارزات و مقاومت‌های شجاعانه و خودجوش آنها درس عبرتی برای بسیاری از فعالان سیاسی مردسالار ایران است که در این سال‌ها مبارزات زنان برای برابری و رفع تبعیض را نادیده گرفتند یا گفتند این مسئله اصلی ما برای پایان دادن به ظلم و بی عدالتی این رژیم نیست. اکنون می‌بینیم که زنان و مردان آگاه و شجاع ما در خیابان‌ها ایستاده اند و کشته، مجروح و دستگیر می‌شوند، اما حاضر نیستند که خیابان‌ها را ترک کنند، زیرا به خوبی می‌دانند که کسب آزادی و ایجاد تغییرات اساسی در جامعه برای پایان دادن به این حکومت ستمگر و مردسالار یا هر نوغ دیکتاتوری و مردسالاری دیگر، باید از طریق مبارزات مردمی و با حضور پر‌رنگ زنان و مردان برابری‌خواه، جنبش‌ها و انقلاب انجام شود، نه با لابی کردن قدرت‌ها یا برنامه‌ریزی از بالا برای تغییر رژیم.
زنان از پیگیرترین مبارزان راه آزادی، برابری و دادخواهی در ایران هستند. احتمالاً نام جمع‌های «مادران و خانواده‌های خاوران»، «مادران پارک لاله ایران»، «مادران آبان» و بسیاری از زنان و مادران مبارز ایران را شنیده‌اید که سال‌ها با این حکومت ستمگر پیکار و مبارزه می‌کنند و خسته نمی‌شوند. علیرغم اینکه بسیاری از آنها بارها مورد بازجویی، دستگیری، شکنجه، آزار و اذیت و تهدید قرار گرفته و می‌گیرند و در حال حاضر برخی از آنها در زندان هستند یا به زندان و شلاق محکوم شده‌اند و من یکی از آنها در تبعید هستم.
جنبش زنان ایران نیز همواره یکی از فعال‌ترین و پیگیرترین مبارزان راه آزادی و برابری در ایران بوده، زیرا همواره مورد تحقیر حکومت و مردسالاری حاکم بر جامعه بوده است. زنان در مقایسه با مردان تلاش بیشتری می‌کنند و همه چیز از جمله حقوق و تحصیل را با تبعیض دریافت می‌کنند. از نظر جنس و جنسیت مورد تحقیر دولت و جامعه قرار دارند: به خاطر ازدواج، طلاق، مسافرت، عدم تسلط بر بدن، حجاب اجباری و ساده ترین حقوق اجتماعی مورد تبعیض و تحقیر قرار می‌گیرند. زنان حتی توسط مردان خانواده خود یا زنانی که تحت حاکمیت پدرسالاری هستند، از حقوق انسانی خود محروم یا مدام تحقیر و شکنجه شده یا با خشونت کشته می‌شوند.
زنان در زندان‌ها نیز همواره تحت شکنجه و تحقیر جنسی و کلامی قرار می‌گیرند و به همین دلیل پیگیرترین مبارزان برای آزادی و برابری و عدالت اجتماعی هستند و این چنین شجاعانه می‌جنگند و از جان خود مایه می‌گدارند و شکی نیست که در هیچ کشوری، آزادی بدون رفع هرگونه تبعیض، به ویژه برای زنان به دست نخواهد آمد.
بیاید با هم متحد شویم!
اگر واقعاً خواهان آزادی، برابری و عدالت اجتماعی در سراسر جهان هستیم، هم اکنون زمان عمل برای ایجاد همبستگی جهانی و اتحاد بین جنبش هاست. بسیاری از زنان و مردان مبارز ایران جان‌شان را در کف دست خود گرفته و کشته شده‌اند و بسیاری در زندان‌ها هستند و بسیاری زیر سرکوب‌های شدید حکومت در خیابان‌ها ایستادگی می‌کنند. با تمام وجود و قلبم امیدوارم که ما هم بتوانیم اما و اگرها و ملاحظات را کنار بگذاریم و از جنبش “زن، زندگی، آزادی” در ایران حمایت کنیم و صدای‌شان را به گوش آزادی خواهان سراسر دنیا برسانیم و از آنها دعوت کنیم که در همبستگی با مبارزات آزادی خواهی مردم ایران با ما متحد شوند.
زن، زندگی، آزادی
سربلند، پایدار و پیروز باشیم
منصوره بهکیش
هشتم مهر ۱۴۰۱ / سی ام سپتامبر ۲۰۲۲
*******
My speech in vigil for Mahsa Amini and other killed in the uprising of “Woman, Life, Freedom” in the Trinity college of Dublin on 28th September 2022, by adding some tips at the first and a paragraph at the end.
Hello Everyone,
I am Mansoureh Behkish, an activist of the women’s movement and Seeking truth and Justice’s movement in Iran, who have convicted to heavy prison because of my activities. Five years ago, at the age of sixty, I have forced to become a refugee in Dublin. My five siblings; my sister and four brothers and brother-in-law and brother of brother-in-law who were socialists and members or supporters of theOrganization of Iranian People’s Fadaian, were killed with many tortures in the 1980s, along with several thousands other political activists. The Massacre of political prisoners in the summer of 1998 is recognized as a crime against humanity in the world.
First of all, I would like to send my warmest greeting and my love and proud to all the protesters and resistant women and men who are bravely standing under the brutal oppression of the Islamic regime of Iran and fighting for freedom, justice and equality. And I wish the best for all of them and hope we would be achieved to the victory.
I express my deepest condolences to the family of Mahsa Amini and all other families who their loved ones have killed by IRI. I declare that I share their pain and I will raise the voice of them for seeking truth and justice wherever I can.
I feel proud of all the courage of women in Iran and I praise them with all my heart for standing so bravely in the streets. Their original slogan throughout Iran is: woman, life, freedom. They bravely take off their scarves in front of the security forces or throw them in the fire.
Their spontaneous struggles and resistants are a lesson to all patriarchal political activists who ignored the equality of women’s rights during these years and said that it is not our main issue against oppression and injustice of this regime. Now we see that aware and brave women and men stand in the streets and have killed, injured and arrested, but they are not ready to leave the street, because they are know very well that for gain of freedom and establish of fundamental changes in the society and to end ]this oppressive and patriarchal regime or any other dictatorship and patriarchy, should be done through struggles of people with the strongly presence of women and men to want equality, movements and revolution, NOT with lobbying the powers that be or planning from above to change regime.
Women are one of the most persistent fighters for freedom, equality and seeking truth and justice in Iran. You have probably heard the names of Communities of “Mothers and families of Khavaran”, “Mothers of Laaleh park of Iran”, “Mothers of Aban” and many fighting women and mothers in Iran who persistently fight against this oppressive government for many years and never have tired, despite many of them frequently interrogated, arrested, tortured, harassment, threated and at the moment some of them are in prison or convicted to prison and lash and I am one of them in exile.
The women’s movement of Iran also has always been one of the most activ and persistent fighters for freedom and equality because they have been continuously humiliated by the government and the patriarchy ruling the society. They do more efforts compare to men and get everything including salary and education with discrimination. They have been humiliated by the government and society in terms of sex and gender, they have been discriminated and humiliated for marriage, divorce, traveling, not having control over their bodies, for mandatory hijab and for the simplest social rights. women even have been deprived, humiliated, tortured or killed with violently by the men of their families or women who are under patriarchy.
In prisons, they have always been sexually and verbally tortured and humiliated, and for this reason, they are the most persistent fighters for freedom, equality and justice, and they are fighting so bravely, and there is no doubt that in no country, no will be achieved freedom without removal of all discrimination especially for women.
Let’s stand United with together!
If really we want freedom, equality and justice in all over the world, now is the time of our act to create global solidarity and united of between movements. Many bravely fighting women and men in Iran have killed, and many are in prisons, and many are standing in the streets under oppressive and their life are seriously at risk.
With all my existence and my heart I would hope that we can also put aside buts and ifs and considerations and will support of the movement of “women, life, freedom” in Iran and to rise their voices to the freedom seekers all over the world and call them to join us in solidarity and united with protesters of Iran for freedom.
Woman, life, freedom
We be proud, stable and victorious
Mansoureh Behkish
۳۰th September 2022
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.