چند سال پیش بدلیل مطالعاتی که درباره ارتباط بین فروپاشی پیوندهای اجتماعی _ اقتصادی و ناامیدی جمعی و روند فزاینده خودکشی در حال انجام بود متوجه موج معنادار خودکشی در ایران شدم.
اطلاعات غیررسمی حاکی از رشد بالای میزان خودکشی در دهه اخیر بود. در گروهی که جمعی از دوستان ادوار انجمن حضور داشتند در خدمت یکی از دوستان تحکیمی قدیمی بودیم. از ایشان که به تازگی در دولت جدید مسئولیت روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی را پذیرفته بود در این رابطه سوال کردم و خواهان جدی گرفتن این موضوع شدم. متاسفانه ایشان(البته شاید ناشی از فقدان اطلاعات کافی) هشدار مرا جدی نگرفت و ضمن تکذیب موج جدید خودکشی و خشمگین شدن از من آنرا ناشی از موج سازی خبری فضای مجازی عنوان کرد. دوستانه از ایشان خواستم بعنوان یک دولتمرد نوین فراتر از نگاه معمول و به دور از توطئه انگاری، بدنبال کشف حقیقت و راستگویی باشد و در دام دروغ های مصلحتی دولتیان گرفتار نگردد.
گذشت و طی چند سال بعد انواع و اقسام دروغ و پنهانکاری را از دولتمردان تدبیر و شخص رییس جمهور دیدیم.
از انواع دروغهای انتخاباتی ۹۶ (شعار رفع حصر و منشور حقوق شهروندی)
تا قصه دلار ۴۲۰۰ تومانی و آمارهای ساختگی در باب نرخ تورم که کمر ضعفا را شکست. از دروغ جمعه بنزینی رییس جمهور تا پنهانکاری و همراهی در فجایع آبان و کتمان آمار کشتگان. ازشعار عدم فیلترینگ گرفته تا قطع سراسری اینترنت. از گزارشات صدروزه به مردم گرفته تا دروغ دریافت یارانه معیشتی توسط ۶۰ میلیون نفر! از شعار زنده باد دانشگاه گرفته تا راپورت دانشجویان به نهادهای بیرونی. از قصه هواپیمای اوکراینی گرفته تا دروغ سازمان هواپیمایی در مورد بی اطلاعی از شلیک. از دروغگویی هیات های اجرایی انتخابات و همکاری در رد صلاحیت ها گرفته تا آمار سازی ها در مشارکت.
و در نهایت دروغ بزرگ اخیر در عدم ورود کرونا به کشور، تحت کنترل بودن همه چیز و لغو پروازهای چین تا اعلام یکباره مرگ چند مبتلا در روز یکم اسفند توسط همان دوست قدیمی که شبیه دولتمردان شده و عدم نیاز به قرنطینه!
در نتیجه دروغهای مصلحتی و مداوم دولت گویی از “هر ۹ روز یک بحران” به هر ۹ روز یک دروغ رسیده ایم.
از نکات مضحک عملکرد دولت اعتدال ضدیت عملکرد دولت با نامهایی است که این دولت بر خود نهاد. دولت تدبیر، دولت امید، دولت امانتدار!
اما بدون تردید مضحک ترین نامی که در هنگامه انتخابات بر آن تاکید داشت «دولت راستگویان» بود!
نامی که در ضدیت با رفتارهای رئیس جمهور قبلی و توسط جامعه مدنی قرار بود برازنده دولت جدید باشد اما چه می توان گفت که رویی و آبرویی برای حامیان سابق باقی نمانده است. البته دروغگویی فراتر از دولت تمام ساختار را در بر گرفته اما فعلا بیش از همه در عملکرد دولت مدعی نمود یافته است.
آنچه گفتنی است اینکه “دروغگویی شعاری” اکنون به “دروغگویی ساختاری” و به قیمت جان مردم ارتقا یافته است و عملکرد دولت و فرادولت واقعا آستانه تحمل مردم را به پایین ترین حد ممکن رسانده است.
شاید دولتمردان و دیگر عالی منصبان سر در برف فرو کرده اند و صدای ملت را نمی شنوند اما من اسمی را که مردم این روزها بر آنان نهاده اند را به ایشان یادآوری میکنم.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.