در طول تاریخ ایران دو بار، در زمان ساسانیان در برابر اعراب و نیز در زمان خوارزمشاهیان دولتها سر از مذاکره باز زدند و در نهایت جنگ بود که همه کشور ونیز مردم را به خاک وخو ن کشید .هر دو دولت بخاطر غرور بیجا ونیز از دست‌دادن همدمی مردم کشور را به باد دادند.
اکنون بنظر می رسد به چنان شرایطی باز گشته ایم.
سالهایی نزدیک به یک قرن طول کشید تا آمریکا با فروپاشی اتحاد شوروی به تک قدرت برتر جهان تبدیل شد ودر آغاز قرن بیست ویکم با شروع جنگی خانمانسوز در افعا نستان
امپراطوری خود را اعلام کرد.سپس عراق واعلام برنامه خاور میانه بزرگ یعنی تکه پاره کردن کشور های خاورمیانه و بستن شیر های نفت به روی رقبای غربی بمنظور تبعیت آنان از سروری خود برتری خود را جار زد.اما با شروع بحران اقتصادی ۲۰۰۸ که بخش عمده ای از آن نتیجه خرج های سر سام آور جنگ های عراق وافغانستان بود،سیاستش بر این قرار گرفت که موقتا اتحاد قدیمی را احیا کند تا از این بحران بزرگ وارهد.سیاست گذاران آمریکا بر آن هستند که هر آن کشوری که مانع بر قراری تمام عیار سلطه شان بر تمام جهان شود،با اتهام های واهی از میان بر دارند ودر این میان البته که چین بزرگترین مانع است اما با از میدان بدر کردن کشور هائی که کوچکتر و سلطه بر آنان آسانتر است شروع کردند تا نوبت به لقمه های بزرگتر برسد.غافل از اینکه همین صفت جهانخواری همه امپراطوری های قبل از آنان را به اضمحلال کشاند.
اکنون نوبت بسیار به تاخیر افتاده میهن عزیز مان فرا رسیده است.تحریم حداکثر ی را که خود جنگی پنهان علیه مردمان ایران است برقرار کرده اند که بیش از همه به مردم آسیب میرساند.همانطور که تحریم های عراق در دهه ۹۰ میلادی باعث مرگ بیش از یک میلیون عراقی به دلیل کمبود غدا ودارو شد،آنهم در حالیکه عراق اجازه داشت حدود ۵/۱ میلیون بشکه در روز نفت صادر کند.
از این روست که آقای ترامپ میگوید ما وقت داریم.او به انتظار این است که میلیونها ایرانی جان بدهند شاید مسئولین ایران سر براه شوند.در این میان واکنش تصمیم سازان ایرانی جالب است.برخی با هرگونه مذاکره ای مخالفند. با این استدلال که چون با شرایطی که ترامپ پیش آورده وبا تحریم های حد اکثری او موضع ما ضعیف خواهد بود و هیچ مذاکره ای با او نمی کنیم لابد به امید این که او انتخابات ۲۰۲۰ را خواهد باخت.اولا باید توجه داشت که این سیاستی است که مراکز تصمیم ساز ایالات متحده شامل مجتمع های بزرگ نفتی،تسلیحاتی و سیاستمداران پر نفوذ آمریکا تعیین کننده آنند نه شخص ترامپ ، پس حتی اگر تغییری هم در ریاست جمهوری رخ دهد نفر بعدی باید اجرایش کند و ثانیا به احتمال زیاد خود ترامپ انتخاب خواهد شد.
از طرفی با سیاستی که که رژیم ایران پیش گرفته است منافع ملی ما که همان منافع مردم و حفظ تمامیت ارضی ایران است به خطر افتاده است.چرا بدون توجه به عقیده مردم عده ای برخوردار ازهمه امکانات زندگی که به یمن اختلاس،دزدی از اموال مردم،واستفاده ی بیدریغ از منابع کشور بدست آورده اند ، برای سرنوشت آنان تصمیم میگیرند.
آیا وقت آن نرسیده است که یکبار در چهل سال گذشته به مردم اجازه داده شود تا در یک همه پرسی آزاد برای خود تصمیم بگیرند؟
چطور میشود به عده ای متحجر فهماند که مردم نیاز به قیم ندارند وبا قرنها تاریخ مدون صلاح خویش را بهتر از هر کسی میدانند.
نمی شود دوسه هزار نفر برای هشتاد میلیون تصمیم بگیرند.
آنچه در تاریخ ایران بر ملت گذشته است و نیز آنچه در تاریخ اخیر خاورمیانه رخ داده و میدهد. آنان را به این درک رسانده که فقط در امنیت و صلح است که میتوان بالید ونه تحت تحریم وجنگ.آنان خواهان آرامش و صلحند.
هستند مسئولینی که این را میدانند و با سیاست مذاکره نه ،مخالفند، اما شجاعت ایستادگی در برابر افراطیون کشور برباد ده را ندارند.به آنان میگویم نگذارید بد نامی این سیاست ایران بر باد ده بنام شما ثبت شود که تا ابد سیه روی تاریخ خواهید بود.شما نیک میدانید که در هر شرایطی میتوان مذاکره کرد اما تسلیم متجاوزان نشد.مذاکره با ابلیس هم میتوان کرد بشرطی که اعتماد به نفس داشته باشید.از آن رهبر جوان کره شمالی باید آموخت که بدون دادن امتیازی خشونت را خنثی کرد تا مردم بیش از این لطمه نخورند وبه برنامه خود نیز ادامه داد.
رویای امپراطوری اسلامی را باید کنار گذاشت.بجای سرکوب جنبش های صلح آمیز کارگران،معلمان ،بازنشستگان وکلا مردم ایران باید به وضعیت معیشتی وبر گرداندن آزادی های غصب شده شان پرداخت تا فاصله بین مردم و حاکمیت کم شود.بزرگترین مانع طمعکاری سرمایه داری جهانی حضور تعیین کننده مردم در میدان مبارزه است.هیچکس وحتی شما را یارای ایستادگی در برابر امواج توده‌ای میلیونی نیست.
سرکوب مردم به بهانه شرایط غیر عادی کشور هرگز ناجی افراطیون ره گم کرده نبوده ونیست..


آقایان باید دریابند منافع ملی را تحت الشعاع مصلحت نظام قرار ندهند که در اینصورت بازنده خواهند بود.
مادر صلح
زهره تنکابنی – مادران صلح ایران
۳۰/شهریور/۱۳۹۸

 

 

 

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com