بخشیدن وام‌ها نه! پرداخت نکردن وام‌ها!

فرامرز قربانی

در تاریخ ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۶ زلزله‌ای به بزرگی هفت و سه دهم ریشتر بخش‌های از استان کرمانشاه از جمله سرپل ذهاب، ازگله، ثلاث باباجانی، و چندین منطقه دیگر را به لرزه در آورد. در این حادثه دلخراش حدود ۸۰۰ نفر کشته، ده هزار نفر زخمی و همچنین بالغ بر ۷۰ هزار نفر بی خانمان شدند بر اساس گفتهٔ “معاون امور اجتماعی اداره کل بهزیستی استان کرمانشاه، ۹۱ کودک در زلزله استان بی سرپرست شده‌اند که از این تعداد ۳۱ مورد مادرشان فوت کرده، ۴۷ مورد پدرشان جان باخته و ۱۳ مورد نیز هر دوسرپرست خود را از دست دادند. ” این در واقع بخشی از خسارات انسانی وارده بر مردم مناطق ذکر شده در این حادثه ناگوار بود.
اما طی مدت نزدیک به دوسال که از این حادثه میگذرد این مردم مصیبت دیده با مشکلات بسیار فراوانی دست و پنجه نرم کرده‌اند. عدم وجود امکانات رفاهی مانند سرپناه مناسب، مردم را مجبور به زندگی در چادرهای غیر استانداردر سرما و گرما کرد. کمبود مواد غذای یکی دیگر از مشکلات عمده آنها بوده است. تا جای که کمبود شیرخشک برای کودکان در بعضی از فصلهای سال باعث سوِء تغذیه بسیاری ازکودکان و نوزادان شد. این شرایط سخت و طاقت فرسا چنان به مردم مصیبت زده فشار آورده بود که چندین نفردست به خودکشی زدند و به دلیل عدم اجرای نکات ایمنی چندین بار چادرهای مردم زلزله زده دچارآتش سوزی شد.
خوشبختانه همت و حس انسان دوستی مردم از سراسر کشورمخصوصا استانهای همجوار کرمانشاه در جهت تقویت روحیه مردم آن مناطق اقدامی بسیار به جا و مهم بود. همیاری گروهای دانشجویی، محیط زیستی همچون زنده یاد شریف باجور و همراهانش، مدافعین کودک، تشکلهای مستقل کارگری و حضور ده‌ها گروه و جمع مردمی در ساعات و روزهای اولیه این حادثه، ازبالا رفتن خسارات جانی جلوگیری کرد. این حرکت که بیانگر فرهنگ مترقی مردم است اراده آنان را برای اداره شورایی جامعه توسط خود مردم را به نمایش گذاشت و نشان داد که اگر قدرت در دست مردم باشد چگونه جامعه را اداره میکنند.
این در حالی بود که بردن کمکهای مردمی به مناطق زلزله زده نه تنها توسط نیروهای دولت تسهیل نمیشد، بلکه عملا نیروهای نظامی پیش ازهر اقدام امدادی در مناطق زلزله زده، از ورود کمک‌های مردمی ممانعت به عمل میاوردند و حتی مقدار زیادی از آن کمک‌ها‌ی ارسالی را مصادره کردند. البته مهمترین کمک حاکمیت به مردم صدور اخوند به مناطق زلزله زده جهت انداختن عکس سلفی بود.
در حال حاضر شماری از زلزله زدگان با راه اندازی #کمپین_نه_به_پرداخت_وامها میگویند: “زندگی در چادر مقدور است اما پرداخت تسهیلات خانههای نیم ساخته ممکن نیست”. راه انداختن چنین کمپینی از طرف مردم مناطق زلزله زده، گواه بررفع نشدن مشکلات مردم این مناطق بعد از حدود دوسال است و وضعیت نامناسب وغیر قابل تحملی که بر این انسانها حاکم بوده و همچنان است، نشان میدهد.
هر حکومتی در برابرمردم مسئول است و باید جوابگوی نیازهای مردم و رفع مشکلات آنها باشد. متاسفانه حکومت جمهوری اسلامی نه تنها باری از دوش مردم زلزله زده برنداشته بلکه حتی برای سلب مسولیت از خودش، بانکها را به جان مردم انداخته است. در چنین وضعیتی و در حلی که وجود گرانی سرسام آور، تورم افسارگسیخته، بیکاری گسترده و ده‌ها عامل دیگرفشار برمردم را صد چندان کرده، بانک‌ها نیزبازپرداخت آن چندر غازی را که به صورت وام برای تعمیر مسکن و یا بازسازی خانه‌های تخریب شده به آنها پرداخت شده است را از مردم طلب میکنند.
به نظر من مردم نباید از دولت درخواست بخشودگی وامها را بکنند، بلکه با توجه به وضعیت وخیمی که عملا در آن به سر میبرند درست تر این است که وامها را باز پرداخت نکنند و در عوض دولت را مجبور کنند که این وامها را کمک بلاعوض محسوب کند.
درواقع داشتن زندگی مرفه و بدون دغدغه حق مردم است. این وظیفه دولت است که امکانات رفاهی مناسبی را برای مردم تهیه کند. دولت جمهوری اسلامی به جای فشار آوردن به زندگی مردمی که هست و نیست‌شان بر باد رفته و هنوزداغدار از دست دادن عزیزانشان هستند، بهتر است جلو دزدان میلیاردی که اکثرشان از سران خود حکومت هستند را بگیرد.
وامی که دولت به هر یک از ۶۰ هزار خانوارپرداخت کرده درحدود ۶۰ میلیون تومان میباشد. این در حالی است که با این مقدار پول در شرایط فاجعه بار اقتصادی کنونی حتی نمیشود یک آلونک ساخت چه رسد به یک خانه نیمه استاندارد. با این وجود دولت به مردم فشار آورده که باید وامها را بازپرداخت کنند. دولت و بانک‌ها اگر احتیاج به پول دارند بهتر است جلو دزدی‌های میلیاردی را بگیرند. بر اساس اعتراف وزیر بهداشت، تنها یک مورد از دزدی که در وزارت بهداشت جمهوری اسلامی صورت گرفته ۲ میلیون یورو میباشد که اگر هر یورو را ۱۵ هزار تومانی حساب کنیم مبلغی بالغ بر ۲۸ هزار میلیون تومان میباشد.
مواردی دیگر مانند اختلاس ۱۲ میلیاردی در واحد تویسرکان کمیته امداد، اختلاس ۸ هزار میلیارد تومانی از صندوق ذخیره فرهنگیان، ناپدید شدن ۲۰ هزار میلیارد تومان در دوران شهرداری محمدباقرقالیباف وصدها نمونه دیگر نشان میدهد که اموال مردم چگونه غارت میشود. این پولها درواقع متعلق به همین مردم ستم دیده است که به یغما میرود. بنابراین مردم از بابت این وامها به حکومت بدهکارنیستند و حق که هیچ مبلغی را باز پرداخت نکنند. وام‌های بلاعوض نه تنها حق مردم زلزله زده است، بلکه حق طبیعی مردم مناطق سیل زده هم میباشد.
باید کمپین بخشش وامها باید به کمپین «نه به پرداخت وامها» تبدیل شود. این کمپین که اکنون از مناطق زلزله زده شروع شده باید به مناطق سیل زده هم گسترش یابد و مردم مناطق زلزله زده و سیل زده متحد و یکپارچه با فریادی رسا اعلام کنند که وامها را نمی‌پردازیم!

فرامرز قربانی
۲۰۱۹. ۰۸. ۰۹
جمعه ۱۸ مرداد ۱۳۹۸

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)