زندانی سیاسی کمال احمدنژاد در آذر ۹۵ با انتشار نامه‌ای سرگشاده به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، از شکنجه‌های بازجویان امنیتی برای انجام مصاحبه تلوزیونی با شبکه پرس تی‌وی و اقرار به اعترافات ساختگی و سناریوسازی نهادهای امنیتی برای قربانی کردنش پرده برداشت. این زندانی سیاسی دوشنبه ۱۹ شهریور در زندان میاندوآب اعدام شد. نامه او را می‌خوانید:
کمال احمدنژاد، اعدام شده در زندان میاندوآب
متن نامه زندانی سیاسی کمال احمدنژاد:
در مورخه ۳ دیماه سال ۹۳ از سوی ماموران اداره اطلاعات شهرستان میاندواب بازداشت شدم. ۲۴ ساعت در بازداشتگاه اطلاعات میاندوآب تحت شکنجه سپری کردم. اصلا نمی‌دانستم چرا بازداشت شده‌ام. با تفهیم اتهام ساختگی توسط بازپرسی با سفارش وزارت اطلاعات به اتهام قتل قرار بازداشت برایم صادر شد و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شدم.
مدت ۶ ماه در سلول‌های انفرادی وزارت اطلاعات تحت بازجویی و شکنجه بودم. سلول‌هایی با رنگ وحشت و هراس، در واقع هدف این سلول‌ها ایجا فضای رعب و وحشت و ناامیدی و تسلیم گرفتن اراده شخص می‌باشد. سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اطلاعات از هر شهروندی یک جانی و مجرم می‌سازد. من نیز از این قاعده مستثنا نبودم، به مدت ۶ ماه زیر شکنجه‌های جسمی، روحی و روانی بودم. شکنجه‌گران و بازجویان من تنها و تنها درصدد معرفی کردن من به عنوان یک قاتل بودند. کم کم متوجه موضوع شدم و آن این بود که به همراه ۵ شهروند دیگر اهل روستای گامیش گلی در بازداشتگاه هستم. سه نفرشان دو ماه جلوتر از من بازداشت شده بودند، اگر من اینکار را کردم چرا هیج عکس‌العملی از خودم نشان ندادم، گاه و بی گاه زیر شکنجه می‌بودم، روزی صد بار آرزوی مرگ می‌کردم. کاملا روانی شده بودم. [از خودم می‌پرسیدم] آخر من چرا؟
شدت شکنجه‌ها هر روز بالا می‌رفت، شکنجه‌ها از مشت و لگد گذشته بود و آویزان کردن، شلاق با کابل و در نهایت شوکت الکتریکی و تهدید به آوردن همسرم به اداره اطلاعات و همچنین توهین و فحاشی به خودم و خانواده‌ام. هر چی انکار می‌کردم که من از این موضوع بی‌خبرم، شنکجه‌گر بر شدت شکنجه‌هایش می‌افزود و در نهایت به جرمی که نکرده بودم معترف شدم و در مصاحبه‌ای اجباری با فشار و شکنجه و در نهایت با تهدید به مرگ، مجبور شدم با شبکه پرس تی وی انجام دهم.
متن مصاحبه از قبل توسط بازجویان و شکنجه‌گرانم آماده شده بود، و چند روز قبل‌تر با شکنجه، مجبور به حفظ متن شده بودم تا متن را هنگام مصاحبه عینا قرائت بکنم. در طول مصاحبه چندین بار از این کار امتناع و خوددداری کردم ولی با شکنجه و تهدید مجبور شدم مصاحبه را ادامه بدهم.
در نهایت دوران بازداشت و بازجویی‌ام هیج توجهی به اظهارات و دفاعیات شخصی من نشد و در روز دادگاه نیز قاضی شعبه اول کیفری میاندوآب بدون توجه و استناد به شواهد و مدارکم و عدم احضار شاهدهایم که حاظر بودند شهادت بدهند که من روز وقوع قتل در خانه بودم و همچنین عدم بازسازی صحنه به دلیل نبود شواهد و مدارک و فقط و فقط با استناد به توضیحات وزارت اطلاعات، حکم قصاص من را صادر نمود و به قصاص محکوم شدم.
بنابراین اعلام می‌دارم من بیگناهم و مرتکب هیچ قتلی نشده‌ام و اداره اطلاعات و دیگر نهادهای امنیتی استان درصدد قربانی کردن من هستند. از خانم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، دیده‌بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل و تمامی فعالین حقوق بیشری می‌خواهم نسبت به وضعیت من به هر شیوه‌ای ممکن، اعتراض کرده و نگذارید قربانی شوم.
کمال احمدنژاد
زندان میاندوآب
آذرماە ۱۳۹۵
لینک مطلب در تریبون
بیشتر بخوانید:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.