نوجوانان انقلابى در بهشت زهرا و اوین

امام آمد… حالا دیگر ٣۴ سال مى گذرد از این تیتر؛ اما مهمترین کسانى که آیت الله خمینى را در پرواز انقلاب به تهران همراهى کرده اند یا اعدام شده اند یا در زندان و یا منزوى اند. برخى از اعضاى اصلى ستاد استقبال او هم همین وضع را دارند؛ اما مى توان نشانه هاى اتفاقى که افتاده را تنها در اخبار همین روزها هم جستجو کرد.

٧١۴ روز از حصر نزدیکان آیت الله خمینى که دیگر «رهبران مخالفان» خوانده مى شوند گذشته، برخى از جوانان انقلابى روزگار او هم سالهاست که زندان اوین را تجربه مى کنند. نیروهاى امنیتى در روزهاى اخیر به دفتر ۴ روزنامه ریخته و ١۴ روزنامه نگار دیگر را بازداشت کرده اند. همزمان طلبه هاى جوان منتقد را هم در شیراز به زندان برده اند.

قرار این نبود

آیت الله علی محمد دستغیب، مرجع تقلید منتقد رهبر جمهوری اسلامی مى پرسد: «آیا غرض از برپایی جمهوری اسلامی این بود؟ آیا هیچکسی نباید حق اعتراض داشته باشد؟ هیچ نفس کشی نباید وجود داشته باشد؟ این چه کاریست که انجام می دهید؟ چند دفعه امتحان کردید؟»

 وى مى گوید: «سیره ائمه اطهار و شرع مقدس بر برائت است نه اینکه شخص را مجبور به اقرار و اعتراف کردن نماید (خواه عملی را مرتکب شده باشد یا نه) لذا اقرار و اعتراف گرفتن با رعب و وحشت و اجبار، خلاف شرع است. چنانچه بارها تذکر داده شده مسئولان باید بگونه ای رفتار کنند که موجب دلزدگی مردم و جوانان از انقلاب و جمهوری اسلامی نشوند».

به گزارش سایت مسجد قبا، آیت الله دستغیب با اشاره به بازداشت طلبه هاى جوان و منتقد شیرازى و نیز هجوم نیروهاى امنیتی به خانه های مردم و تفتیش آن مى افزاید: «می دانید که کسی به حکومت شما کاری ندارد و علیه شما فعالیتی نکرده است؛ اینکه یک دفعه بریزید در خانه دوستان ما و افرادی که منتسب به مسجد هستند و برای آنها و خانواده و اطرافیانشان رعب و وحشت ایجاد نمایید واقعا بیانگر چیست؟»

وى از حاکمیت مى خواهد “از این حرکات تمسخرآمیز” دست بردارد و مى گوید: اگر بگویید تو ضد انقلاب هستی! ما می گوییم خودت ضد انقلابی و ما خواستار این هستیم که وضعیت به همان وضع اول انقلاب برگردد.

ای کاش انقلاب نکرده بودیم

محمد نورى زاد، فیلمساز و نویسنده انقلابى هم حالا پشیمان از انقلاب است؛ او مى نویسد: «گفتن این “ای کاش” برای همچو منی بسیار ناگوار است. اما می گویم برای آنانی که درپی انقلابند. معتقدم: دگرگونی های ناگهانی – بی آنکه از رشد و پختگیِ جمعی بهره مند باشند – هدردهنده ی سرمایه های ملی اند. این دگرگونی های ناگهانی، هم جمعیت نخبگان و شایستگان را از پا درمی آورند و به حاشیه می برند، و هم اندوخته های ملی و مالی کشور را ضایع می کنند».

او مى پرسد: «براستی اگر در سال پنجاه و هفت انقلاب نمی کردیم، اکنون – در سال نود و یک شمسی – در کدام نقطه و در کجا ایستاده بودیم؟» و خود پاسخ مى دهد: «اگر انقلاب نمی شد، روحانیان و اساساً نظام حوزه ها حتماً از امروز مقبول تر و با آبروتر بودند. چرا که روحانیت، در تمام دوره ی پنجاه ساله ی پهلوی، علاوه بر ساماندهی مراتب مذهبی مردم، نقش ناظر منتقدی را داشت که در سمت مردم قرارگرفته بود و حاکمیت باید مراعات همان مردم را – و به تبع مردم مراعات روحانیت را – می کرد. اگرانقلاب نمی کردیم، برای نخستین بار دست روحانیان درتاریخ به خون مردم آلوده نمی شد. وساحتِ آنان به دزدی ودروغ، وترویج ریاکاری وبرآوردن آدمهای کودن نمی آلود. واین البته خسارت کمی نیست. روحانی وآدم کشی؟ به عکس ها وفیلمهای خلخالی ازیکسووچهره ی فلاحیان وحسینیان ازدیگرسوی بنگرید! انقلاب اگر نشده بود، خدا و اسلام و قرآن، و پیامبران و امامان و کل مقدسات از امروز خواستنی تر و عمیق تر و دلنشین تر بودند. بهمین خاطر، سطح ایمان و ادب و فرهنگ مردم نیز بسیار فراتر از امروز بود. یعنی مردم، اگر انقلاب نمی شد، به خدا نزدیکتر بودند. و یعنی: انقلاب مردم را از خدا راند و مردم را به سمت نفرتی ناگزیر از مقدسات و مذهب هدایت کرد و آنچه را که باقی گذاشت پوسته ای پوک و آذین شده به شعارهای پوک و سطحیِ مذهبی است. به هیاهوی مداحان و مرثیه خوانان و روضه خوانان و پیدا شدن هفده هزار امامزاده ی تازه تأسیس دقت کنید!».

این نویسنده و فیلمساز انقلابى که پس از جنبش سبز، روزها و شبهاى بلند و دشوارى را در سلول انفرادى گذرانده در این نگاه، تنها نیست اما جرأت مى خواهد در تهران باشى و زیر تیغ، اما بر باد رفتن آرزوهایت را بى واهمه فریاد کنى.

روزنامه هاى ٣۴ سال پیش را ورق مى زنم؛ قرار است امام خمینى فردا در بهشت زهرا سخنرانى کند همان جا که سه دهه بعد نداها و سهراب هاى مان را به خاک سپرده اند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)