امانوئل مکرون، پیروز انتخابات ریاست جمهوری (عکس از: خبرگزاری فرانسه)
بعد از پیروزی امانوئل مَکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، حالا یکی از پویاترین دموکراسی‌های اروپا جوان‌ترین رئیس جمهوری خود را می‌بیند. تا پیش از انتخابات، گمان بر این بود که اتحادیه‌ی اروپا با خروج بریتانیا و قدرتگیری راست‌های افراطی و ملی‌گرایان رو به زوال است یا به گفته‌ی ان اَپلباوم، تاریخدان و روزنامه‌نگار آمریکایی، تا پایان کارش به شکل کنونی تنها چند انتخابات دیگر فاصله دارد.
رئیس جمهوری منتخب فرانسه نشان داد پیام رأی بالای مارین لوپن، رقیب ملی‌گرایش را متوجه شده و گفت که از «خشم و نگرانی و تردید» فرانسوی‌هایی که به رقیب او رأی داده‌اند، آگاه است و می‌خواهد شکاف موجود را رفع کند.
در عین حال، با پیام‌های جداگانه‌ی آنگلا مرکل، صدراعظم، اشتفن زایبرت، سخنگوی دولت او و زیگمار گابریل، وزیر امور خارجه‌ی آلمان به فرانسه، آن‌ها بار دیگر نشان دادند که اتحادیه‌ی اروپا را قدرتمند می‌خواهند. آن‌ها این اَبَرمجموعه‌ی سیاسی را با وجود تمام نارسایی‌ها و بعضی نابرابری‌های موجود، تجربه‌ی تاریخی جدی‌ای برای حفظ صلح، امنیت و رفاه در قاره‌ی اروپا می‌دانند.
بعضی سیاستمداران آلمانی هم می‌گویند باید با تمام توان از مکرون حمایت کرد، چون در صورت ناکامی او در سال‌های آینده، تنها شکلی از سیاست در فرانسه شکست نمی‌خورد، بلکه اتحادیه‌ی اروپا نیز با خطر روبه‌رو می‌شود. با این حساب، ریاست جمهوری مکرون آزمونی برای همبستگی در جهت پیشبرد و آسیب‌زدایی پروژه‌ی اتحادیه‌ی اروپا هم خواهد بود.
ایران و کم‌توجهی به ظرفیت اتحادیه‌ی اروپا
جمهوری اسلامی اگر استراتژی سیاسی را به معنای تام در اولویت قرار می‌داد و جایگاه مهم‌تری در شکل‌دهی معادلات سیاسی کلان برای استراتژیست‌ها قائل بود، شاید می‌توانست منافع ایران را با دوره‌ی پنج‌ساله‌ی ریاست جمهوری مکرون و تقویت اتحادیه‌ی اروپا پیوند بزند.
در دوره‌ی کاری دونالد ترامپ در آمریکا، قدرتمندی اتحادیه‌ی اروپا، به نفع ایران و مانعی در برابر تندروی‌های احتمالی در سیاست‌های کاخ سفید است.
به همین دلیل، پیروزی مکرون که نامزدی طرفدار اتحادیه‌ی اروپا بوده، وضعی است که جمهوری اسلامی بنا بر رابطه‌ی روبه‌گسترش خود با فرانسه بعد از توافق برجام، نمی‌تواند از آن ناراضی باشد. مکرون به دلیل فعالیت در سمت وزیر اقتصاد دولت فرانسوا اولاند، اهمیت تجاری کشوری مانند ایران را نیز خوب می‌داند.
با وجود این، روسیه‌گرایی و اسرائیل‌ستیزی رهبر و طیف‌هایی از نظامیان ذی‌نفع جمهوری اسلامی، در دوران کاری مکرون نیز مانعی در راه عادی‌سازی بیشتر مناسبات با کشورهای اروپایی و کمک به توسعه‌ی فراگیر در ایران می‌ماند. نمونه‌ی عملی تازه‌ی مانع‌تراشی رهبر جمهوری اسلامی طی دو روز گذشته ضمن اعلام مخالفت با اجرای سند ۲۰۳۰ یونسکو و هدف‌های آموزشی این سند مهم برای آینده‌ی علمی ایران آشکار شد. این موضع‌گیری، در کنار مقاومت در برابر علوم انسانی نشان می‌دهد او چه مانع مهمی بر سر راه آموزش مدرن و هر دولت توسعه‌گرایی در جمهوری اسلامی است.
مقاله‌ها و گزارش‌های بیشتر در وب‌سایت زمانه: لینک
مطالب بیشتر در تریبون زمانه:
جایگزین مفهوم «روشنفکری دینی» چیست؟
عقبگرد سیاسی ترکیه در عرصه‌ی بین‌الملل
چرا بشار اسد در جنایت خان شیخون مسئول است؟
استراتژی درست دغدغه‌ی جمهوری اسلامی نیست
دموکراسی و حقوق بشر با ترامپ؟
شبهه‌های حکم دیوان عالی آمریکا
مجازات اعدام یا قدرت‌نمایی حکومت؟
احتمال آغاز مذاکره اتحادیه اروپا و ایران بر سر حقوق بشر
اصالت مرگ در جنگ هشت‌ساله
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.