عکس آرشیوی
دولت روسیه در باره‌ی انفجار شیمیایی خان شیخون در استان ادلب سوریه می‌گوید بمباران نیروهای دولتی در محلی که شورشیان سلاح شیمیایی تولید یا انبار کرده بودند، باعث انتشار گاز سمی و مرگ ده‌ها نفر شده است. اما این دلیل‌تراشی ساده‌سازی جنایتی جنگی است. اگر فرض کنیم نیروهای حکومتی در چارچوب «استراتژی ویرانگری در بخش‌های تحت اختیار شورشیان» سلاح شیمیایی به کار نبرده‌اند، باز هم کوتاهی ارتش در شناسایی درست مواضع مخالفان برای نقطه‌زنی، استدلال روسیه را در دفاع از حکومت بشار اسد به ضعف می‌کشاند، چون نظامیان حکومتی باید مانع هر نوع آسیب به شهروندان عادی شوند.
فرض کنیم تله‌ای برای انفجار شیمیایی از طرف مخالفان در کار بوده تا رسوایی و فشار بین‌المللی برای حکومت سوریه به دنبال داشته باشد. در این حالت، باز همزمانی بمباران از طرف نیروهای حکومتی تغییر نمی‌کند.
با احتمال وجود سلاح شیمیایی در نزدیکی محل سکونت غیرنظامیان، بمباران آن منتفی و توجیه‌ناپذیر می‌شود. دست‌کم از ارتش یک حکومت انتظار می‌رود، چنین خطری را در اقدام‌های خود پیش‌بینی کند. البته اگر فرض بر این باشد که خود عامل حمله‌ی شیمیایی نبوده است.
گذشته از این، نیروهای حکومتی سوریه به دلیل همکاری و حمایت اطلاعاتی روسیه، قدرت بسیار بالای مسکو در جنگ الکترونیک و شنود مخالفان مسلح، امکان رصد دقیق منطقه‌های تحت اختیار شورشیان، امکانات و جنگ‌افزارهای آن‌ها و آگاهی از خطر وجود یا تولید سلاح شیمیایی را پیش از بمباران منطقه‌ای خاص داشته‌اند و دارند.
به این ترتیب، جنایت جنگی ناشی از انفجار شیمیایی و کشتار غیرنظامیان توجیه‌پذیر نیست و نیروهای حکومتی در آن سهیم هستند.
نوشته‌های بیشتر:
استراتژی درست دغدغه‌ی جمهوری اسلامی نیست
دموکراسی و حقوق بشر با ترامپ؟
مجازات اعدام یا قدرت‌نمایی حکومت؟
احتمال آغاز مذاکره اتحادیه اروپا و ایران بر سر حقوق بشر
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.