بهای ۳۸ روز آزادی: شش سال زندان و دو سال تبعید

چندی پیش خبری را منتشر شد مبنی براینکه محمدرضا پورشجری به پنج سال حبس جدید محکوم شده است. این درحالی بود که تنها حدود سه ماه دیگر تا پایان حبس یک‌ساله آقای پورشجری باقی مانده بود.
نوشته زیر شرح کنونی وضعیت او از زبان خودش است که جزییات را توضیح می‌دهد.

بعد از آنکه در هشتم مهرماه ١٣٩٣ یعنی دقیقا ٣٨ روز پس از آزاد شدن از چهارسال زندان، در شهر ارومیه توسط ماموران وزارت اطلاعات رژیم جمهوری اسلامی ربوده شده و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شدم، در آنجا اتهاماتی به من وارد ساخته و در شعبه ٩ دادیاری دادگاه انقلاب ارومیه پرونده ای به اتهام اقدام علیه امنیت کشور تشکیل داده و به من اصطلاحا ” تفهیم اتهام ” نمودند. اما این پرونده رابه همراه خود من به کرج آورده و به دادگاه انقلاب کرج ارجاع دادند که در دادیاری شعبه ١٢ به ریاست “ایوب ابراهیمیان” مطرح شد. اما اداره اطلاعات کرج پس از ١۵ روز بازداشت من و بازجویی های مکرر، پرونده دیگری در همین شعبه دادیاری تحت عنوان تبلیغ علیه نظام مفتوح کرد که پس از چند جلسه بازپرسی در تاریخ ۹۳/۱۲/۲۱ در شعبه یک دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی “آصف حسینی” به یکسال حبس و دوسال تبعید به شهرستان اردکان و مصادره اموال محکوم گردیدم. من در بازپرسی ها کتبا اظهار داشته ام که هرگز این دادگاه و محاکمات اسلامی را موجه و معتبر نمی شناسم و آنرا صرفا وسیله ای جهت سرکوب مخالفان و منتقدان رژیم اسلامی می دانم. من هرگز با معرفی وکیل حاضر نخواهم شد به این دادگاه های فرمایشی مهر تایید زده و آنرا توجیه کنم. این نظر را همواره در چنین محاکمات و این محکمه های اسلامی تکرار کرده ام. هرگز هیچ یک از آرا و احکام این محکمه ها را امضا نکرده ام و هیچ ارزشی برای این احکام قایل نیستم.

لازم به توضیح است که اساسا در قضای اسلامی مقوله ای بنام وکیل و وکالت پیش بینی نشده و امروز دادگاه های اسلامی برای ظاهر سازی و فریب افکار عمومی وکلا را در محاکمات با اکراه می پذیرند اما عملا هیچ اعتنایی به وکیل ندارند و حاکم شرع و قاضی اسلامی فعال مایشاء بوده و حرف آخر را میزند، به ویژه در محاکمات سیاسی که فقط و فقط به قصد سرکوبی و ازمیان برداشتن هر معترض و منتقد و مخالف رژیم اسلامی انجام میشود.

وکیل در این محاکمات نقش تاییدکننده و توجیه کننده بیدادگاه ها را بازی می کند و قوانین ظالمانه و پوچ و بی اساس اسلامی به صورت قانونی و حقوقی و موجه و معتبر جلوه می دهد و احکام دادگاه ها را غیر مستقیم منصفانه و عادلانه می نمایاند. زشت تر هم اینکه در پایان هر محاکمه ای، این وکلا از قاضی شرع تقاضا می کنند که موکل وی را شامل رافت اسلامی قرار دهد.

در واقع این خواهش بخصوص در مورد شخص من می تواند تفی باشد که بصورت من انداخته می شود و باعث ننگ من است. بنابراین من در هیچکدام از این محاکمات نمایشی و سرکوب گرانه هرگز وکیل معرفی نکرده ام و نداشته ام. از طرفی من کتبا در شعبه ۱۲ دادیاری دادگاه انقلاب کرج اظهار نموده ام که هیچ یک از آدمهای رژیم پلید اسلامی مخاطب من نبوده و من هیچ قاضی و دادگاهی را برای رسیدگی به اتهامات واهی و احمقانه ای نظیر ” تبلیغ علیه نظام ” و ” اقدام علیه امنیت کشور” و “توهین به مقدسات” و” توهین به رهبری” را که وزارت ضد بشر اطلاعات این رژیم به معترضان و منتقدان وارد می سازد معتبر نمی شناسم و تنها و تنها مخاطب من در وهله نخست هم وطنان من هستند و پس از آن افکار عمومی جهانیان است که روی سخن من با ایشان است. من تنها با رسانه ها و مردم صحبت خواهم کرد. من با سازمان ها و نهادهای مدافع حقوق بشر و با فعالان حقوق مدنی صحبت خواهم کرد. در مورد اتهام اقدام علیه امنیت کشور که گویا بدون اینکه دادگاهی حتی در ظاهر تشکیل شود، مرا به پنج سال حبس محکوم کرده اند. ضروری است که گفته شود که هنوز این حکم به من ابلاغ نگردیده اما مددکار زندان بنام آقای “قضات لو” که به مسایل قضایی و حقوقی زندانیان رسیدگی می کند در تاریخ ۱۶/۴/۹۴ به من اطلاع داد که رییس شعبه ۷ اجرای احکام دادگاه انقلاب کرج بنام ” اقای شهروی” به ایشان گفته است:” که پورشجری به پنج سال حبس علاوه برآنچه هم اکنون در حال گذراندن آن می باشد محکوم گردیده است.”

این نکته نیز قابل ذکر است که هرگز این آرا و احکام اسلامی را به طور رسمی در اختیار من نگذاشته اند و غالبا ابلاغیه ها بطور شفاهی بوده و یا هیچوقت اجازه حتا رونوشت برداشتن از این احکام را به من نداده اند.

نکته دیگر اینکه حکم یکسال حبس و دوسال تبعید از بابت اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی را بدون آنکه مورد اعتراض واقع شود به دادگاه تجدید نظر برده و ضمن تغییر محل تبعید از اردکان به شهرستان طبس، مورد تایید قرار داده اند. ناگفته که من چون هیچ یک از محاکمات اسلامی را معتبر و قانونی نمی شناسم و تمامی این محاکمات را مغایر و حتی در ضدیت با قوانین بین المللی و حقوق بشر، بویژه مخالف و مباین مواد سی گانه اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص مواد ۱۸ و ۱۹ این اعلامیه می شناسم، بنابراین هرگز به احکام اسلامی که در محاکم شرع صادر میشود، اعتراض نمی کنم و از این طریق بر پوچ و بی اعتبار بودن این احکام تاکید می ورزم.

و اما در مورد بیماری های خود لازم میبینم شرحی بیاورم و مشکلات خود را در این باره با هم میهنانم در میان بگذارم.

از سال ۱۳۹۱ که به سکته قلبی دچار شدم تا به امروز بدون وقفه دارو مصرف کرده ام و زندان در این خصوص کاری جدی برای من صورت نداده و به درمان واقعی من نپرداخته اند.

طی سه چهار ماه اخیر، دوتن از پزشکان بهداری زندان ندامتگاه کرج بنام دکتر رضا حیدری و دکتر سعید آینه وش کتبا دستور داده اند مه می باید دکتر متخصص داخلی مرا معاینه نماید و وضعیت قلبی مرا گزارش دهند که به هیچیک از این توصیه ها تا کنون توجه نشده است. بیماری دیابت خود را با سر سختی تحمل می کنم و داروهایی که مصرف میکنم تاثیر چندانی نداشته و درد و رنج مرا ازین بابت کاهش نداده است. امکان تغذیه مناسب و پیروی از یک رژیم غذایی نیز در زندان غیر ممکن است و فقط می بایست دردها و بیماری ها را به هر صورت تحمل نموده و با خود درمانی و استفاده از دانسته های سایر زندانیان، تا حدودی از درد و رنج این ناخوشی کاست. مشکلات و نارسایی های مجاری ادرار و کلیه ها و پروستات خود را هم تاکنون به همین روش تحمل کرده ام و خود را سازگار ساخته ام.

سیامک مهر (پورشجری)
نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران

زندان کرج (ندامتگاه)

تیرماه ۱۳۹۴

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)