خشونت زائی بلندگوهای مساجد . نویسنده احمد خلیلی

خشونت زائی بلندگوهای مساجد . نویسنده ؛ احمد خلیلی
این قلم سعی دارد در این جستار به ریشه ی خشونت های فردی و اجتماعی برآمده از تنفر ایجادی در تبلیغات مذهبی بپردازد که درنهایت می تواند رهیافتی بر فلسفه ی ممانعت از ورود زنان به اماکن ورزشی باشد . لذا در این مبحث از متن قرآن ، تفکر محمد و جانشینانش ، روایات و احادیث معتبر و وانگهی به فعالیت پایگاه آن دین یعنی مساجد را مورد مداقه قرار خواهد داد .
براساس رفرنس های آمده در این متن ، می توان اثبات نمود که عامل خشونت در این سرزمین دو قطبی شیعه و سنی ، بلندگوهای فعال مساجد است که در سه نوبت صبح ، ظهر و شب با ترویج آیات قرآن ، ادعیه های توسل ، کمیل ، ندبه و … به مناسبت های ۲۵ روز تعطیلات رسمی مذهبی با احتساب ماه های محرم ، صفر و رمضان و … تحزن و خشونت را به بطن جامعه پمپاژ می کنند . همان گونه که در قرآن آمده است ؛ « ان الله لا یحب الفرحین ، یعنی همانا خداوند شادی کنندگان را دوست نمی دارد » ( ۱ ) و در حدیثی از محمد نقل شده است ؛ « نزل القرآن بالحزن فأقرووه بالحزن ؛ یعنی قرآن با حزن نازل شده است پس آن را با حزن قرائت کنید . » ( ۲ ) و در حدیث معروفی از امام صادق ذکر شده است ؛ « من بکی أو أبکی أو تباکی فی مصیبه الحسین حرمت جسده علی النار و وجبت له الجنه ؛ یعنی هرکس در مصیبت امام حسین بگرید و یا ( اگر گریه اش نیامد ) خود را به حالت گریه بزند ؛ جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می گردد . » ( ۳ )
اتمسفر بینش و فضای چنین جامعه ای نه تنها با البسه ، چادر و بیرق ها سیاه نمایان می شود بلکه به همراه کلمات و جملات تیره که از حنجره ی آخوند پلیدگوئی که در حاشیه ی امن قرار دارد و پول روضه خوانی اش را می گیرد و با لطایف الحیل ، این نفرت و انتقام مذهبی را از طریق بلندگوهای مساجد به خانه ها تزریق و از آن جا به بطن جامعه می کشاند . بی تردید این مردم هستند که در این چرخه ی خشونت زا عوارض آن را می پردازند نه روحانیون !! زیرا جامعه مدام درحال عزاداری بر حسین ، خانواده ، یاران و جانشینانش است و این فرهنگ عزاداری اعم از سینه زنی ، زنجیر زنی ، قمه زنی در اذهان نهادینه می شود و هر فرد شیعی ، حسین را برتر از والدین خود می داند . همچنین زینب ، علی اصغر ، علی اکبر ، طفلان مسلم ، حبیب ابن مظاهر و … را با توجه به اطلاعاتی که آخوند منبرنشین به مخاطبانش ارائه می دهد آنان این بت ها را خوب می شناسند اما کمتر پیش می آید که همان فرد مذهبی ، اعضاء خانواده ی کوروش کبیر و جهانبینی ایشان و فرهنگ ایرانشهری را بشناسد .
بدین روی وقتی آخوند چنان با شور بر طبل نفرت بر عمر ، عثمان ، ابوبکر ، معاویه ، یزید و شمر می کوبد که در این کارزار غلیان تنفر مذهبی از آنان که در زیارت عاشورا نیز عیان شده است ، به انتقام گیری از آنان امر می نماید . اما شنونده ی استحاله شده زمانی که از لحاظ انتقام گیری نمی تواند حتی یک میلیونیم ثانیه از زمان به عقب برگردد ، این خشم خفته در وجود فرد فرد شیعیان به متن خانواده هایشان کشیده می شود و با کوچکترین بهانه و ایرادگیری ، آتشفشانی می شود و هر آن کس که در این تنازع ، قوی تر است بر سر ضعیف دست زور فرود می آورد . به گونه ای که این زنجیره ی رفتار ناپسند بین همسایه ها و به محله ها پمپاژ می شود . ( در این راستا با تحقیقات میدانی در شهر کوچک سیراف در استان بوشهر شاهد بودم که اهل تشیع با تسنن چنان تنفر عمیقی از یکدیگر دارند که دو طرف حتی از مغازه داران پیرو کیش مقابل خریداری نمی نمایند . و این روند در ابعاد گسترده تر ، عامل قوی شعله ور شدن جنگ های امروزی بین قبائل شیعی و سنی در کشورهای اسلامی است ) … در شکل نگران کننده در چرخه ی عدم بکارگیری خرد و رفتار تهی از تعقل ، حتی حیوانات بی آزار و زبان بسته نیز در خطر جدی هستند و بارها دیده ایم که الاغ ، گاو ، سگ و گربه ها لنگ لنگان جراحات وارده از جانب بشر ددمنش مذهبی را بر تن رنجور حمل می نمایند و یا لاشه ای متعفن مانده در کنار خیابان ها نشان از سرباز کردن دمل چرکین عصبیت های مذهبی دارد و هر آن که جرأت تخلیه و بروز چنین عقده هائی را ندارد ، به فردی منزوی و عبوس تبدیل می گردد و حتی احتمال روی آوردن به مواد مخدر و منجر به طلاق در کانون زندگی آنان می رود .
همانا با نگریستن به افق کلان مسجد سازی در جمهوری اسلامی ، علاوه بر هزینه های هنگفت ساخت و نگهداری مساجد ( ۴ ) ، مدارس که مکانی ذاتی برای اکتساب علم و دانش می باشند ، در این سیکل خشونت زا نیز در امان نیستند . به عنوان نمونه ؛ از شهرداری برای ساخت ۱۰۰ مسجد در مدارس پایتخت قدردانی می شود . ( ۵ ) . با این وجود ، شورای شهر طرح الزام شهرداری تهران به تهیه و تکمیل طرح جامع ساماندهی مساجد به ویژه در محلات را به تصویب رساند . ( ۶ )
لذا بخاطر نهادینه ساختن خشونت مذهبی در جامعه است که از ورود زنان به مساجد ، حسینیه ها ، تکایا ، امامزاده ها ، حرم امامان نه تنها جلوگیری نمی شود بلکه با تبلیغات پردامنه ی تریبون های تک صدای حاکمیت اسلامی از ورود زنان به آن اماکن مذهبی استقبال نیز می شود و هیچ گونه منع شرعی و قانونی نسبت به گریه و ضجه ی آنان نیست اما به وقت شادی نمودن زنان ، از ورود آنان به ورزشگاهها و سالن های کنسرت موسیقی به بهانه های موهوم عرش خدا خواهد لرزید و مهدی زمان خون خواهد گریست از لحاظ فقهی ، شرعی و قانونی بر بروز شادی آنان ممانعت شدید بعمل می آید . و این گونه تفکرات و رفتارهای واپسگرای دینی است که باعث می شود ، در گفته ی آیت الله خمینی عیان گردد ؛ « محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است . »
…………………………………………
پی نویس متن ؛
۱ ) . سوره القصص ، آیه ۷۶
۲ ) http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=297688
۳ ) http://maddahi.net/ در ستون ؛ چرا گریه بر امام حسین این همه ثواب دارد ؟!
۴ ) http://www.hamshahrionline.ir/deta…/۲۲۷۹۸۱/Thoughts/religion
۵ ) http://www.hamshahrionline.ir/details/241295/City/identity
۶ ) http://www.hamshahrionline.ir/…/۲۵۷۰۰۳/City…/citycouncilnews

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)