ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران: اتاق جنگ ناقضان حقوق بشر برای انکار حقیقت‎‎

رویا برومند، مدیر اجرایی بنیاد عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران می‌گوید: «استیصال آقای دائمی به شکل نگران‌کننده‌ای در بین ایرانیانی که خواهان پاسخگویی [مسئولان] هستند، امری معمول و متعارف است. رسانه‌های داخلی که با خط قرمزهای [حکومتی] مواجهند، [اصولاً] از پرداختن به این قبیل مسائل پرهیز می‌کنند، و تنها نهاد حقوق بشری داخلی هم به جای این که بر موارد نقض حقوق بشر در سطح کشور نظارت کند، مشغول مبارزه تبلیغاتی علیه حقوق جهانشمول بشر و کسانی است که منتقد سوابق جمهوری اسلامی در زمینه حقوق بشر هستند. با توجه به این واقعیات، قربانیان نقض حقوق بشر هیچ چاره‌ای جز رساندن صدایشان به مخاطبان بین‌المللی برای بیان مظالمی که بر آنان می‌رود ندارند، حتی اگر این کار به قیمت حرکت‌های تلافی‌جویانه [حکومت] برایشان تمام شود.»

آتنا دائمی در آبان ماه سال ۱۳۹۳ به اتهام اعتراض به مجازات اعدام و در اختیار داشتن موسیقی یک موزیسین رپ ایرانی، به هفت سال زندان محکوم شد. وی با این وجود، به فعالیت‌های خود از داخل زندان ادامه داد –  فعالیت‌هایی از قبیل انتشار نامه‌های سرگشاده، بیانیه، تحصن (از جمله برای لغو مجازات اعدام) – که به بدرفتاری و ضرب و شتم از سوی مسئولان زندان، محرومیت از خدمات پزشکی به موقع، و چندین پرونده جدید دیگر علیه وی منتهی گردید. دائمی در تاریخ ۲۶ اسفند ماه ۱۳۹۹، از زندان اوین تهران به زندان لاکان شهرستان رشت منتقل شد.

وظایف ستاد حقوق بشر که در بخش «شرح وظایف» آن آمده و به زبان انگلیسی موجود نیست، عبارتند از:

در پوشش خبری  متمرکز بر مسائل داخلی ایران، ستاد هیچ اشاره‌ای به زندانیان سیاسی و یا موارد نقض حقوق بشر نکرده است. تا تاریخ ۲۸ آبان ماه ۱۴۰۰، اخباری که در صفحه اصلی سایت به زبان فارسی پوشش داده شده، تنها به تلاش‌های هلال احمر در ارائه کمک، بیانیه‌های رسمی درباره زندان‌ها، و عفو و آزادی مشروط زندانیان اشاره دارد. محتوای نظری و ایدئولوژیک سایت، شامل مقالاتی تحت عنوان «بسیاری از آموزه‌های دینی، اثر تربیتی و بازدارندگی بیشتری نسبت به بعضی مجازات‌ها دارند» و «تاکید رهبر انقلاب بر مصون‌سازی در برابر هجوم فرهنگی و رسانه‌‌ای بیگانگان» می‌شود.

در این ضمن، مقالات مربوط به جامعه بین‌المللی، بیشتر به بحث و جدل گرایش دارند. یکی از مقالات، قطعنامه کمیته سوم سازمان ملل متحد درباره وضعیت حقوق بشر در ایران را «تکرار ادعاهای بی‌اساسِ مبتنی بر اطلاعات غلط» توصیف می‌کند. مقاله‌ای دیگر به نقل از رهبر جمهوری اسلامی، آیت‌الله خامنه‌ای، می‌گوید «استعمارگران در جنگ نرم می‌خواهند ملت [ایران] را از استعدادشان غافل کنند». در مقاله‌ای دیگر که نمونه‌ای باورنکردنی از تنوع اخبار است، دکتر کاظم غریب آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر، اعلام کرد سوفیا اوریستا، خواننده آمریکایی، با ادرار بر روی یکی از طرفداران در کنسرتش، «کرامت انسانی را لجن مال کرد».
 

جای تعجب نیست که خانواده‌های زندانیان، ستاد را در حل مشکلاتشان یک نهاد بدون تاثیر تلقی می‌کنند. پدر آتنا دائمی در پاسخ خود به بیانیه ستاد گفت: «تا الآن [ستاد حقوق بشر ایران] چه کار حقوق بشری انجام داده است برای ملت، برای مردم ایران… الان حدوداً ۸۵ روز است که کارت تلفن دختر من را از او گرفتند. طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها تلفن آزاد حق هر زندانی است. چرا تلفنش را، کارتش را از او گرفتند و خیلی راحت هم دروغ می‌گویند».

برومند اظهار داشت: «مادامی که بالاترین نهاد حقوق بشریِ جمهوری اسلامی، تحت سیطره مقامات امنیتی و قضایی‌ای است که خود مسئول موارد نقض حقوق بشر هستند، ایرانیانی که خواستار حقیقت، عدالت، و پاسخگویی مسئولان‌اند راهی جز توسل به جامعه بین‌المللی ندارند. آنها نسبت به شیوه‌های دادخواهی در سطح داخلی [که حاصلی برای آنها در بر نداشته] سرخورده شده‌اند؛ جهان نباید به نوبه خود آنان را سرخورده کند.»

 اظهارات کامل حسین دائمی:

من لازم دانستم در جواب این سازمان حقوق بشر ایران که من نمی‌دانم اصلا کجای آن حقوق بشر است و تا الآن چه کار حقوق بشری انجام داده است برای ملت، برای مردم ایران، در جواب این ستاد حقوق بشر ایران و همچنین در جواب خبرگزاری که این متن و این عنوان را منتشر کرده، سؤال می‌کنم در این هفت سال کجا بودند این ستاد حقوق بشر و این خبرگزاری‌های داخلی، در طی این هفت سالی که ما این همه شکنجه روحی-روانی شدیم و حتی یکبار هیچ سراغی از ما نگرفتند، هیچ سؤالی از ما نکردند و هیچ وقت پیگیر نبودند که ببینند ما دردمان چه است، حالا چه شده است که در جواب یک گزارشگر خارجی آمدند چنین عکس‌‌العملی نشان دادند؟

الان حدوداً ۸۵ روز است که کارت تلفن دختر من را از او گرفتند. طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها تلفن آزاد حق هر زندانی است. چرا تلفنش را، کارتش را از او گرفتند و خیلی راحت هم دروغ می‌گویند، می‌گویند آتنا دائمی تلفنش برقرار است و هیچ مشکلی بابت ارتباط ندارد. اگر من امروز دارم این ویدئو را ضبط می‌کنم، در گذشته مصاحبه‌ای انجام دادم، خبری کار کردم، همین بازجوهای داخلی، همین بازجوهای پرونده دختر من، همین دادیار ناظر زندان بارها و بارها از من خواستند که شما چرا با رسانه‌های بیگانه مصاحبه می‌کنید؟ آیا در داخل کشور رسانه‌ای هست که صدای ما را بشنود؟ چرا من باید مجبور باشم با این ویدئو جواب ستاد حقوق بشر ایران و آن گزارشگر محترم را بدهم؟ اگر ما در مملکت خودمان یک گزارشگر داشته باشیم، یک رسانه داشته باشیم، یک روزنامه داشته باشیم که یک سؤال از ما بکند که مشکلتان چیست. الان هم اعلام می‌کنم هر کدام از این گزارشگرها، این رسانه‌ها که مایل به گفتگو با من هستند من هستم خدمتشان.

[۲] وبسایت رسمی ستاد حقوق بشر قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران، دسترسی در تاریخ ۱۹ مرداد ماه ۱۳۹۹،
humanrights-iran.ir/search.aspx?keys=%DA%A9%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%A7&s=&e=&srv=&t=True&l=False&index=2&size=25