تحصیل کمترین حق هر شهروند

ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ میخواهم ﭼﯿﺰﯼ
ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ.ﺍﻣﺎ ﻧﻤیدانم ﺍﺯ ﮐﺠﺎ و چگونه ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻢ.
ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺣﻖ هر شهروندی تحصیل در زادگاهش است ، ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤیرود زمانی را که
ﭘﻨﺠﻢ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺗﯿﺰﻫﻮﺷﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ
ﺷﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ” اعتقادات قلبی ام ” ﻧﺘﻮانستم ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ.
ﺍﻭﻝ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﻝ ﺍﻟﻤﭙﯿﺎﺩ ﺭﯾﺎﺿﯽ شدم ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
“اعتقادات قلبی ام ” ﻧﻔﺮ دوم را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼ ﮐﺸﻮﺭﯼ فرستادند
ﺩﻭﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ من و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘان ﻫﻢ عقیده ام را ﺍﺯ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ کردند و پس از آن به وزارت ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ارجاع دادند ﺑﺮﺍﯼ پاسخگویی
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺪﺭﺳﻪ ما را به دفتر احضار میکرد ﻭ درباره ” اعتقادات قلبیمان ” ما را مورد بازخواست قرار میداد .ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ که نبودم بل ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ هم ﺑﻮﺩﻡ
ﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ چیزی که به آن معتقدم ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ برای من مانع و دلیل محسوب نمیشود تا اعتقادم را ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ مساله ای مانند ” حق تحصیل ” که ” کمترین ” حق هر شهروند ایرانی است
ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ دوستان ﻭ ﺁﺷﻨﺎیانام از سر دلسوزی و علاقه ﻣﯿﮕویند ”
اعتقادت را ﻣﺨﻔﯽ نگاه دار ﺗﺎ بتوانﯽ به ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ راه پیدا کنی ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ کدام
ﺍﺯ آنها عشق به اعتقاد و عقیده را ﺗﺠﺮﺑﻪ نکردند ﺗﺎ بدانند و درک کنند بعد از آنکه عاشق پیامبرت ” حضرت بهاءالله ” میشوی دگر حاضر نیستی عشق به او را با چیز دیگری معاوضه کنی
شاید در کشور عزیز خودمان مجبور باشیم با ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﭼه خواهد شد ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﮐﻨﯿﻢ
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﯾﻦ حس و اعتقاد را ﺑﺎ ﭼﯿﺰ دیگری ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ
میدانم و ایمان دارم ﮐﻪ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﻫﺎ ﻭ
ﺗﺎﺭﺍﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﻫﻢ مانند من اعتقادشان را با هیچ جیز دیگری معاوضه نمیکنند
ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ نمیرویم ﺗﺎ بتوانیم در ﮐﺸﻮﺭ و زادگاه خودمان به ” حقوق اولیه شهروندی مان ” دسترسی پیدا کنیم ﻭ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ بتوانیم در ایران
ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﺪﻣﺖ به این مرز و بوم حرکت کنیم و بتوانیم از ” حقوق اولیه شهروندی ” خود دفاع کنیم
آری ! ﺟﻮﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ
ﺷﻤﯿﺲ ﭘﻮﺭﺷﺎﻫﺮﺿﺎﯾﯽ
۱۳۹۳/۶/۱۹

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)