دیشب همش داشتم با خودم فکر می‌کردم باید یک گردهمایی اعتراضی نسبت به وضعیت نسرین ستوده و بقیه زندانی‌های عقیدتی در ایران برگزار کرد. یا در آمستردام یا در لاهه.
بعد هم پیش خودم فکر کردم با این حس منفعت طلبی شدید که در بیشتر ایرانی‌ها پیش اومده، برنامه رو حداکثر بیست – سی نفر همیشگی میان و میشه تف سر بالا.
امروز در ایستگاه، روزنامه «مترو» رو که باز کردم هم خوشحال شدم هم شرمگین. سازمان عفو بین‌الملل یک آگهی نصف صفحه‌ای برای کمپین آزادی نسرین ستوده چاپ کرده بود:
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.