مخالفت با رفع حصر؛ ترس رهبر کم نشده است

او در دیدار برخی از اعضای مجلس شورای اسلامی مدعی شده که اگر میرحسین موسوی و مهدی کروبی محاکمه شوند «حکمشان خیلی سنگین خواهد بود» و حصر آنان «ملاطفت» است. ادعای آقای خامنه‌ای در شرایطی است که رهبران جنبش سبز بارها آمادگی خودشان را برای حضور در دادگاه و دفاع از خود در برابر اتهام‌های طرح شده از سوی حکومت ابراز کرده‌اند اما قوه قضاییه‌ی گوش به فرمان رهبری از پذیرش این درخواست طفره رفته است.

بهانه‌های از سر ترس

مخالفت علنی رهبر جمهوری اسلامی با رفع حصر یا برگزاری دادگاه برای میرحسین موسوی و مهدی کروبی غیرمنتظره نبود. او طی بیش از ۳ سال گذشته به مناسبت‌های مختلف الفاظی تند را درباره رهبران جنبش سبز به کار برده و آنها را با تعابیری نظیر « گناه کار»٬ «عامل دشمن» ٬ « سرشکسته» و « بدبخت» مورد خطاب قرار داده است. آقای خامنه‌ای با این رویکرد عملا نزدیکی خود به تندروترین لایه‌های محافظه‌کاران را اعلام کرد و حتی این جسارت را به تندروها بخشید که بر آتش دشمنی‌شان با جنبش سبز و رهبران آن بدمند. ادعای او مبنی بر این که محاکمه موسوی و کروبی به ضررشان است چون حکمشان سنگین خواهد بود پیش از این به شیوه‌های مختلف از زبان محافظه‌کاران تندرو بیان شده بود. برای نمونه «قاسم روانبخش» یکی از شاگردان «محمدتقی مصباح یزدی» زمستان گذشته در سخنانی تا آنجا پیش رفت که گفت «حاضر هستم طناب دار را خودم به گردن موسوی و کروبی بیندازم.» عباسعلی کدخدایی، سخنگوی سابق شورای نگهبان پا را از این نیز فراتر گذاشت و اتهام‌های رهبران جنبش سبز را به اندازه‌ای سنگین دانست که شدیدترین احکام در قوانین هم قادر نیستند آنها را به طور واقعی «مجازات» کند. سخنانی از این دست گرچه حاوی توجیه تراشی برای ادامه حصر است ولی در بطن خود ترس طرفداران حصر از پیامدهای برگزاری دادگاه را نیز بازگو می‌کند. اظهارات مصطفی پورمحمدی سخنگوی قوه قضاییه ایران در ۲۶ دی ماه گذشته آشکار کننده این نگرانی‌ها بود. او مصلحت کشور را پیش کشید و گفت که در صورت محاکمه موسوی و کروبی شاهد « زندانی و یا کشته شدن و همچنین راهپیمایی‌ها و کشمکش‌های جدیدی می‌بودیم.»
ناامید از توبه رهبران جنبش سبز

تمام امید آقای خامنه‌ای و حامیان او به این بود که رهبران جنبش سبز شرایط سخت حصر را تاب نیاورند و با عقب نشینی از مواضع خود یک امتیاز بزرگ به حکومت بدهند و بدنه جنبش را سرخورده کنند. امید آنان بدل به یاس شده است و دیگر کمتر کسی از بین حامیان حصر پیدا می‌شود که تصور عقب نشینی یا به تعبیر خودشان « توبه» میرحسین موسوی و مهدی کروبی را داشته باشد. برای نمونه «غلامحسین محسنی اژه‌ای» سخنگوی قوه قضاییه در بهمن ماه گذشته ضمن اذعان به مقاومت رهبران جنبش اذعان گفته بود: « تا وقتی میرحسین موسوی و مهدی کروبی «توبه» نکنند «زحمات افرادی» برای رفع حصر آنها «بی‌جهت» خواهد بود و آنها هم می‌گویند «ما توبه نمی‌کنیم.» نامه «محی الدین حائری» شیرازی عضو مجلس خبرگان رهبری به موسوی و کروبی نمونه‌ای دیگر از تلاشهای ناکام برای به توبه کشاندن رهبران جنبش سبز بود. نامه‌ای که موسوی نتوانست به دلیل محدودیت‌های امنیتی متن آن را ببنید و مهدی کروبی نیز در واکنشی به آن گفت « در این مدت یک طرفه هر تهمت و دشنامی را به ما نسبت دادند٬ بدون اینکه مجال و حق پاسخگویی به ما داده شود».

وعده‌ای که برآورده نشد

حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود که برای رفع حصر از رهبران جنبش سبز تلاش کند. او روز ۱۶ آذرماه سال گذشته نیز در جمع دانشجویانی که خواهان آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی بودند اعلام کرد که وعده‌هایش را از یاد نبرده است.کنفرانس خبری اخیر او به مناسبت سالکرد پیروزی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری نیز حاوی پیامی مشابه مبنی بر تعهدش به وعده‌های انتخاباتی بود.
حالا اما وعده‌ رفع حصر و گشایش سیاسی به سد مخالفت رهبری برخورد کرده و مشخص نیست که در این شرایط دولت قادر به برداشتن چه قدم‌هایی است. سال گذشته بعد از تصدی کرسی ریاست جمهوری توسط روحانی خبرهایی منتشر شد مبنی بر این که مسوولیت حصر رهبران جنبش سبز به شورای عالی امنیت ملی واگذار شده است و همین خبر اسباب امیدواری برای کسانی بود که فکر می‌کردند این تحولی مثبت برای تغییر وضعیت رهبران جنبش است با این حال هیچ یک از مقام‌های دولت در این مدت حاضر نشده‌اند توضیح دهند که تاکنون چه کارهایی برای عملی کردن وعده رفع حصر انجام داده‌اند و یا آیا اصلا کاری در این زمینه انجام شده یا نه؟ روحانی در این زمینه مواجه با دوگانه ناخوشایندی است. او از طرفی باید پاسخگوی طیف وسیع کسانی باشد که به امید رفع حصر رای خود را به نفع وی در صندوق انداختند و از طرفی پیشبرد این وعده در مواجهه با اراده قهرآمیز آقای خامنه‌ای بسیار دشوار خواهد بود.