English below
بخش محیط زیست سازمان ملل در کشورهای مختلف مناطقی را بعنوان مناطق حفاظت شده محیط زیستی اعلام نموده و برای حفاظت از این نقاط خاص مقرراتی را تصویب کرده است و این مناطق حتی در دوران جنگ نیز باید مصون نگه داشته شوند . سپاه می‌کوشد زاغه های مهمات و تجهیزات موشکی خود را در این مناطق مستقر کند.
در شرایطی که سپاه پاسداران از خاک عراق ، سوریه و یمن و … برای توسعه پایگاه های خود استفاده می‌کند، چگونه می‌توان از این نیروی نظامی انتظار داشت در سرزمینی که به گفته حسن روحانی هفتمین رئیس جمهورش تفنگ ، پول ،قدرت و رسانه در اختیار سپاه است نسبت به رعایت اصل پنجاهم قانون اساسی که بر عدم فعالیت های اقتصادی و غیر که با تخریب غیر قابل جبران محیط زیست ملازمه پیدا کند ، توجه نماید ؟
منطقه حفاظت شده الموبلاغ زاغه مهمات سپاه
بهزاد بهرامی
منطقه حفاظت شده الموبلاغ در شمال شهرستان اسدآباد و ۴۰ کیلومتری شهرستان همدان واقع گردیده است . در سال ۱۳۸۵ بعنوان منطقه شکار ممنوع و سپس در سال ۱۳۸۹ طی مصوبه دولت بعنوان منطقه حفاظت شده معرفی شد ، این منطقه یکی از ارتفاعات مهم در غرب کشور است و در نزدیکی ماهواره اسدآباد و ایستگاه مخابراتی قدس قرار دارد و یکی از زیستگاه های مهم قوچ و میش ارمنی و گونه نادر سیاه گوش می‌باشد.
در سال ۱۳۸۵ وقتی همراه با محیط بان حمید نوری برای گشت و کنترل و پایش منطقه از جاده روستای بابا علی قصد ورود به منطقه را داشتیم نیروهای سپاه مانع ورود اتومبیل پلاک دولتی ما شدند پس از مراجعه به اداره کل و پیگیری موضوع توسط مسئولین ، بعد از مکاتبات متعدد با سپاه انصار الحسین همدان بالاخره موافقت کردند مجوز ورود هفته ای یکبار نیروهای محیط زیست را به منطقه ای که در واقع از مناطق تحت مدیریت خود سازمان حفاظت محیط زیست بود را صادر کنند ، در اولین بازدید با مجوز سپاه از منطقه ای بنام پشت دربند وارد الموبلاغ شدیم، آثار تخریب گسترده و ساخت زاغه های مهمات به چشم می‌خورد ، حفر چند تونل در کوه های منطقه مشهود بود حضور بیش از پانصد نیروی فنی و مهندسی و ماشین آلات راه سازی و حفاری، استفاده از انفجار جهت حفر تونل آنهم در مرکز منطقه شکار ممنوع که تیراندازی و حتی حمل صلاح مطابق مجموعه قوانین محیط زیست جرم محسوب می‌شود حکایت از نقض آشکار قوانین توسط این کارتل عظیم نظامی و اقتصادی داشت و متاسفانه مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست توان رویارویی با اقدامات غیر قانونی سپاه را نداشتند و حتی مانع انتشار گزارش توسط کارشناسان و محیط بانان شدند و در واقع آنچه زمینه دستگیری فعالان محیط زیستی توسط سازمان اطلاعات سپاه را فراهم آورد مخالفت این افراد با چنین اقدامات غیر قانونی سپاه بود .
گویا ارتفاع بالای منطقه الموبلاغ و گردنه اسدآباد و وجود ایستگاه ماهواره ای اسدآباد از گذشته و همچنین بخش محیط زیست سازمان ملل که در کشورهای مختلف مناطقی را بعنوان محل های حفاظت شده محیط زیست اعلام کرده و برای حفاظت از این مناطق خاص و گونه های زیستی اش بودجه ای در نظر گرفته است و از آنجایی که این مناطق تحت قوانین مناطق میراث تاریخی هستند و حتی در زمان جنگ نیز باید مصون نگه داشته بشوند ،موجب شد سپاه جهت استقرار تجهیزات سامانه موشکی و ایجاد زاغه های مهمات در این مناطق ترغیب گردد .
تیپ ۴۳ لشکر امام علی سپاه پاسداران در مجاورت منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر
منطقه حفاظت شده لشگردر با مساحت ۴۸ هکتار از سال ۱۳۶۹ حفاظت شده اعلام شده است .
این منطقه از مهم ترین زیستگاه های حیات وحش در غرب کشور محسوب می‌شود که علی رغم تخریب های گسترده در سه دهه گذشته عمدتا توسط نهاد های زیر مجموعه رهبری و یا سپاه پاسداران همچنان یکی از مناطق مهم حفاظت شده کشور است .
در سال ۱۳۸۹ همراه با چند نفر از همکاران گزارشی مبنی بر تیر اندازی در منطقه لشگردر دریافت کردیم ، پس از اعزام به منطقه متوجه شدیم فرماندهان پادگان امام علی با اسلحه جنگی به یک گله قوچ و میش تیراندازی کرده اند و یکی از افسران سپاه با نام سرگرد علیزاده وحوش شکار شده را به داخل پادگان منتقل کرده بود و از پاسخگویی به ضابطین محیط زیست امتناع می‌نمود . پیگیری موضوع توسط محیط بانان منطقه از طریق مسئولین اداره کل در استان همدان نتیجه ای به همراه نداشت .
لشگردر همان منطقه ای ست که عبداله یاری مسئول این منطقه حفاظت شده در مرداد ۹۱ در تعقیب و گریز شکارچیان در اثر اصابت گلوله اسلحه برنو به شهادت رسید .
نکته قابل توجه اینکه سید عادل عربی سرپرست پیشین اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان که از کارکنان متخصص و متعهد سازمان حفاظت محیط زیست و از معدود پرسنلی ست که بدون استفاده از سهمیه وارد سازمان شده است در سال ۱۳۹۷ در گفتگو با خبرگزاری مهر از نشست و همکاری سپاه و محیط زیست برای مدیریت مناطق حفاظت شده و برگزاری کارگاه آموزشی برای کارکنان پادگان امام علی سپاه پاسداران خبر داد.
و بار دیگر شائبه استفاده سپاه از پوشش مناطق حفاظت شده جهت پیشبرد برنامه موشکی خود قوت گرفت و بدون تردید عدم همکاری کارشناسان و متخصصان سازمان حفاظت محیط زیست با این برنامه سری ، سرنوشتی همچون کاووس سید امامی را برای آنها رقم خواهد زد .
همچنین وجود معدن سرمک و آهنگران که یکی مهم ترین معادن سرب، نقره و سایر فلزات در کشور است و از شرکت های زیر مجموعه بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی بعنوان دومین مؤسسه اقتصادی بزرگ ایران که تحت نظر علی خامنه ای ست و اکتشافات گسترده در این منطقه حفاظت شده موجب تخریب لشگردر شده است . ۲۹ کیلومتر مربع از کوهستان (سرد کوه) و کل منطقه حفاظت شده لشگردر در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفته است و اهالی بومی منطقه همه روزه شاهد انفجار جهت اکتشافات بیشتر در عمق لشگردر هستند .
ارسال گزارشی از تخریب مناطق حفاظت شده توسط سپاه که موجب برکناری مدیر اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر گردید
مهندس امیر مهدویانی در سال ۱۳۸۷ بدلیل ارسال گزارش هایی مبنی بر تخلفات سپاه در مناطق حفاظت شده استان بوشهر در کمتر از ۲۴ ساعت از سمت خود برکنار و بعنوان کارشناس به استانی دیگر تبعید گردید ، امیر مهدویانی با ارائه گزارشی مبنی بر آلودگی فاضلاب پارس جنوبی ، و تخریب پناهگاه حیات وحش خارک توسط سپاه و درگیری با ماموران سپاه مورد خشم فاطمه واعظ جوادی معاون احمدی نژاد و رئیس وقت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت و در نامه ای با ادبیاتی تند فاطمه واعظ جوادی وی را بدلیل انجام وظیفه و ایستادگی در مقابل تخریب های زیست محیطی سپاه به بی کفایتی متهم کرده بود به سازمان مرکزی فراخوانده شد .
فاطمه واعظ جوادی برادر زاده آیت الله جوادی آملی ست که بر اساس روابط نزدیک محمود احمدی نژاد با آیت الله جوادی آملی ، احمدی نژاد برای خوش خدمتی ، ریاست سازمان حفاظت محیط زیست کشور را به واعظ جوادی اعطا نمود و تاریک ترین دوران سازمان حفاظت محیط زیست کشور و مناطق حفاظت شده به گواه پرسنل محیط زیست دوران چهار ساله ریاست وی در سازمان است . بعدها فاطمه واعظ جوادی مجید یزدانی همسر خود را بعنوان بازرس ویژه این سازمان منصوب کرد ، یزدانی در سازمان حفاظت محیط زیست تخلفات گسترده ای انجام داد و جهت تغییر وضعیت پرسنل زن از قراردادی به پیمانی و یا رسمی به برخی از زنان شاغل در سازمان پیشنهاد برقراری رابطه جنسی داد که پس از تیرگی روابط خانوادگی، توسط همسرش از ورود به پارک پردیسان منع گردید و به نگهبانان سازمان محیط زیست دستور داده شد از ورود مجید یزدانی به ساختمان سازمان ممانعت کنند . فاطمه واعظ جوادی بعنوان تنها زن حاضر در کابینه اول احمدی نژاد در جریان سفرهای استانی بعلت کیفیت غذای هتل و نبود غذای دریایی مدیر کل وقت دکتر مهدی ریاحی خرم را مورد سرزنش قرار داد و در نشست با کارکنان زن اداره کل محیط زیست همدان در پاسخ به درخواست آنها مبنی بر تبدیل وضعیت از قراردادی به پیمانی به آنها توصیه نمود ضمن تکریم شوهران خود تا بزرگ شدن فرزندانشان کار نکنند و در خانه بمانند .
مهدویانی مجددا بعد از بروی کار آمدن محمد جواد محمدی زاده و با توجه به ارتباط دوستانه ای که با عباس میرزا کریمی داشت به مدیر کلی استان زنجان منصوب شد . احتمالا عباس میرزا کریمی و محمد جواد محمدی زاده همشهری و اهل استان خوزستان هستند .
عباس میرزا کریمی همان محیط بان با سابقه ای بود که مدتها ریاست اداره حفاظت محیط زیست دماوند را بعهده داشت و در دیماه ۱۳۹۹ در مسیر دماوند با سلاح جنگی مورد هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد و با گذشت حدود یکسال از ترور وی این اتفاق آنچنان که باید و شاید توسط رسانه های داخلی و خارجی و همچنین سازمان حفاظت محیط زیست مورد پیگیری قرار نگرفت و به دست فراموشی سپرده شد و تنها ایرج مصداقی نویسنده و فعال حقوق بشر مقیم سوئد در یک برنامه تلویزیونی در میهن تی وی به درستی لایه های پنهان کشته شدن میرزا کریمی را تشریح نمود .
در صورتی که نقش میرزا کریمی در کمیته تغییر کاربری اراضی در منطقه دماوند و لواسانات بسیار مهم بود. در بحبوحه رسیدگی به پرونده زمین خواری ها در مناطق ییلاقی اطراف تهران که ابراهیم رئیسی عضو هیأت مرگ از ماه ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری با رسیدگی به این پرونده ها تبلیغات گسترده ای برای رئیس جمهور شدنش انجام می‌داد ، کشته شدن عباس میرزا کریمی که در جریان تخلفات گسترده سپاه و مقامات نظام اسلامی در یکی از گرانترین مناطق کشور بود آن هم با سلاح جنگی موضوع بسیار مهم دیگری ست که قرار نبود ابعاد پنهان آن آنقدری آشکار شود ، چرا که بدون تردید رد پای نهادهای قدرت در این قتل سیاسی مشهود است . من در سال ۱۳۸۸ سه روز همراه با عباس میرزا کریمی در ماموریت اداری بوده ام وی در دولت دوم محمود احمدی نژاد در سازمان حفاظت محیط زیست از چنان قدرتی برخوردار بود که با مشاوره وی تغییرات زیادی در چینش مدیران کل استانی انجام میگرفت و کشته شدن او توسط شکارچیان غیرمجاز آنهم با سلاح جنگی موضوعی غیر عقلائی ست و مسئولین کشور می‌کوشند با ساخت این سناریوی ساختگی که میرزا کریمی مورد حمله شکارچیان غیر مجاز قرار گرفته است افکار عمومی را منحرف کنند .
تشکیل یگان حفاظت سازمان محیط زیست به فرماندهی یک سرهنگ پاسدار مرتبط با سپاه
سپاه برای کنترل بیشتر پرسنل محیط زیست شاغل در مناطق حفاظت شده با اعمال نفوذ در سازمان محیط زیست موفق شد در اقدامی عجیب یک سرهنگ پاسدار بنام حمید رضا خیلدار را جهت فرماندهی یگان حفاظت محیط زیست وارد سازمان بکند ، حمید رضا خیلدار فاقد هر نوع تخصصی در زمینه محیط زیست بود .
یگان حفاظت محیط زیست در واقع عمدتا پرسنل محیط بانی هستند که در مناطق حفاظت شده و در پاسگاه های محیط بانی مشغول کار هستند بهانه سازمان محیط زیست آموزش محیط بانان در بکار گیری از سلاح و نحوه برخورد با متخلفین حوزه محیط زیست بود اما پرسش اینجاست برای آموزش و آشنایی پرسنل با قوانین و مقررات در یک سازمان کاملا تخصصی آیا روش بهتری از بکارگیری یک سرهنگ پاسدار بدون تخصص در راس این یگان تخصصی وجود نداشت ؟
براستی که مشکل فعالان محیط زیست جاسوسی نبود بلکه آنها دغدغه مندان محیط زیست کشوری بودند که طی چهار دهه حکومت نظام فاسد اسلامی بزرگترین لطمات زیست محیطی غیر قابل جبران را تجربه کرده است خشک شدن تالاب ها و رودخانه ها ، احداث پروژه های غیر علمی و بدون مطالعه توسط پیمانکاران سپاهی خصوصا قرارگاه خاتم، استقرار صنایع آلاینده در مجاورت مناطق مسکونی و رودخانه ها ، سد سازی غیر اصولی تنها بخش کوچکی از جنایاتی ست که آینده کشور را به سمت نابودی کشانده است . مطالب مطروحه فوق تنها بخشی از مشاهدات من نه در قامت یک کارشناس محیط زیست بلکه بعنوان یک روزنامه نگار است .
بهزاد بهرامی
۱۷ آبان ۱۴۰۰
Incursion of Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC) in Environmentally Protected Areas of Iran
Behzad Bahrami
Environment department of the united nations has designated areas in various countries as “environmentally protected areas” for which some regulations have been enacted with the intention of preserving them. There is no denying that these areas must be protected even in times of war. Although being aware of these regulations, IRGC has been trying to deploy its ammunition depot and missile dumps in these areas.
In a situation where IRGC abuses Iraq, Syria, Yemen etc. to develop its bases, how must be expected from this military force to abide by the Article 50 of the Constitution according to which “economic activities or otherwise which cause pollution or an irreparable damage to the environment shall be prohibited”, in a country where in accord with Hasan Rouhani -the seventh president- gun, money, power and media are owned by IRGC.
Almabelagh nature reserve, ammunition depot of IRGC
Almabelagh is a nature reserve located in the north of Asadabad city and at a distance of 40 km from Hamedan city. It was declared a no-hunting zone in 2006 and then introduced as a protected area by government decree in 2010. This area is one of the most overriding heights in the west of Iran and is located near Asadabad satellite and Quds telecommunication station. Another point worth noting is that Almabelagh is habitat of endangered species including Armenian wild sheep and a rare species of lynx.
In 2006, when I accompanied by the guard Hamid Nouri were going to enter the area from Baba Ali village road in order to patrol the area, the IRGC forces prevented the entry of our state-owned vehicle. Eventually after referring to the administrative office and following up the issue by the officials and after several correspondences with Ansar Al-Hussein Corps in Hamedan, they agreed to allow environmental forces visit an area which is in fact under the management of this organization, once a week. In the first visit with permission of IRGC, we entered Almabelagh from a region called Posht Darband. Traces of mass destruction and construction of ammunition dumps could be seen and digging several tunnels in mountains of the region was evident. Presence of more than 500 both technical and engineering personnel as well as road construction and drilling machinery, the use of explosives to dig tunnels in the heart of a no-hunting zone where shooting and even carrying weapon is illegal, shows and obvious violation of the rules by this massive military and economic cartel. Unfortunately, the officials of the environmental protection organization did not have enough power to neither confront nor object to these illegal actions of the IRGC to the extent that publication of reports provided by experts and environmentalists was prevented by those officials. Of paramount importance is the issue of environmental activists arrested by IRGC by reason of their opposition to such illegal measures carried out by IRGC.
Various reasons had encouraged IRGC to deploy its missile system equipment and build ammunition dumps in these areas mentioned below.
That Almabelagh and Asadabad pass are located in high altitude is a significant aspect. However, the most striking reason is the existence of Asadabad Satellite Station in this area from the past. The bottom line is that this area, as explained above, has been declared as a nature reserve by the environment department of UN, henceforth a budget is considered so as to protect it and its special fauna.
When all is said and done, the IRGC has been going its activities on in this region no matter they fly in the face of rules of heritage areas addressed to protect them even in times of war.
The Brigade 43 of IRGC’s Imam Ali Army in the vicinity of the Lashgar Dar -nature reserve- in Malayer city
Lashgar Dar is a nature reserve with an area of 48 hectares, declared as a protected area since 1990.
In spite of extensive destructions, mainly caused by institutions under the leadership of IRGC, Lashgar Dar is still one of the most important protected areas in the west of Iran owing to being a critical wildlife habitat with special fauna and flora.
In 2010, some of my colleagues and I received a report dealing with shooting in Lashgar Dar. After being sent to the area, we found out that the commanders of Imam Ali garrison had shot at a herd of rams and that one of the IRGC officers, named Major Alizadeh, had transferred the hunted animals into the garrison. He refused to answer to the environmental officers. Of course it goes without saying that following up this issue by the environmentalists of the region through the officials of the General Administration in Hamedan Province had no result.
Lashgar Dar is the region where Abdullah Yari, the head of this protected area, was martyred in August 1991 after being shot by hunters through a Brno gun in a chase.
It is noteworthy that Seyyed Adel Arabi, the former head of the General Department of Environmental protection of Hamedan, who is one of the specialized and committed employees of this organization and one of the few personnel who entered the organization without using any quotas, interviewed in 2018 with Mehr News Agency and announced about holding meetings and cooperation agreed between IRGC and environment protection organization about management of protected areas and holding training workshops for staff of Imam Ali garrison.
Once again, IRGC’s misuse of protected areas’ advantages to advance its missile program increased and there is no doubt that lack of cooperation between experts and specialists of the environmental protection organization at loggerheads over this secret plan is going to put an end to them similar to Kavous Seyed Emami.
Furthermore, Sarmak and Ahangaran mines, both of which are critical mines of lead, silver and other metals in Iran, are located in this region. On account of this, some institutions which are subset of Mostazafan Foundation of Islamic Revolution- the second biggest economic institution in Iran under supervision of Ali Khamenei- have been performing extensive explorations and unfortunately give rise to irreversible destruction and damage in Lashgar Dar. 29 square kilometers of the mountain(Sard Kooh) and the whole protected area (Lashgar Dar) have been given to Mostazafan Foundation of Islamic Revolution and locals witness daily explosions in Lashgar Dar for further explorations in depths of this region.
Sending a report on the destruction of protected areas by IRGC sparked off dismissal of the director of the General Department of environment protection organization in Bushehr Province
Engineer Amir Mahdaviani was fired in 2008 in less than 24 hours after sending reports on IRGC violations in protected areas of Bushehr and then deported to another province as an expert.
Amir Mahdaviani was angered by Fatemeh Vaez Javadi , Ahmadinejad’s vice-president and the head of environmental protection organization, by virtue of reporting on the pollution of the South Pars by means of wastewater, the destruction of the Khark wildlife at the hand of IRGC and clash with its agents. Subsequently, he was accused of incompetence and summoned to the central organization in a letter with harsh literature by Fatemeh Vaez Javadi on grounds of doing his duties and standing against IRGC, activities of which was destroying environment and especially protected areas.
Fatemeh Vaez Javadi, niece of Ayatollah Javadi Amoli, was charged of environmental protection organization by Ahmadinejad in the wake of his close relationship with Ayatollah Javadi Amoli and to satisfy and become closer to him. According to environmental personnel, during her four years headship the organization experienced its darkest period and the condition of protected areas exacerbated across the board. After a while she appointed her husband, Majid Yazdani, as the special inspector of this organization, Yazdani committed many violations in environmental protection organization and offered to have sex with some female employees in order to promote their working status from temporary to either contractual or permanent. In consequence of this and following after deterioration of family relations, his wife forbade him to enter the Pardisan Park and the guards were ordered to prevent him.
Fatemeh Vaez Javadi, as the only woman present in Ahmadinejad’s first cabinet during provincial trips, blamed the general manager, Dr.Mehdi Riahi Khoram, for the quality of hotel food and the lack of seafood.
In a meeting with female employees of the General Environmental Organization of Hamedan, and subsequent to their request to change their working status from temporary to contractual, she advised them not to work and stay at home while honoring their husbands until their children grow up.
Mahdaviani was re-appointed as the general manager of Zanjan Province after Mohammad Javad Mohammadizadeh came to power and of course due to his friendly relationship with Abbas Mirza Karimi. Abbas Mirza Karimi and Mohammadizadeh are persumably fellow-citizens of Khuzestan Province.
Abbas Mirza Karimi was the work-experienced environmentalist who had been being in charge of Damavand Environmental Protection Department for a long run and in December 2020 was shot and killed with a war weapon in the way of Damavand. Even a year after this assassination, it was not followed up as it should have considered by both local and foreign media, as well as the environmental protection organization and eventually it was forgotten. Only Iraj Mesdaghi, writer and human rights activist living in Sweden, correctly and decently described the hidden layers of Mirza Karimi’s assassination on a television program on Mihan TV.
This happened while role of Mirza Karimi in land use change committee in Damavand and Lavasanat was of interest. In the midst of investigating the case of land speculations in summer areas around Tehran, especially at a time when Ibrahim Ra’isi, a member of death squad, had been campaigning extensively for his presidency for months before the presidential election, Mirza Karimi assassination during the widespread violations of IRGC and officials of Iran is one of the most expensive areas of the country, with war weapon is another thought provoking issues, hidden dimensions of which must not have been revealed since undoubtedly traces of power institutions in this political assassination would become evident. In 2009, I spent three days with Abbas Mirza Karimi on an administrative mission. During second presidency of Ahmadinejad, he had such a power in environmental protection organization that many changes were made in order of the provincial general managers with his advice and his assassination by poachers with war weapons is irrational and unbelievable. Beyond any doubt, İran authorities were striving to divert public opinion by making up this scenario in which Mirza Karimi had been attacked by poachers.
Formation of the protection unit of Environment Organization under the command of a colonel associated with IRGC
The IRGC, by infiltrating the environmental protection organization, succeeded to recruit one of its colonels, named Hamid Reza Khildar, to be charge of the environmental protection unit in order to have more control on personnel working in protected areas. Hamid Reza Khildar lacked any specialization nor proficiency in this context.
The environmental protection unit actually consists of personnel working in protected areas and at environmental checkpoints. The pretext of the organization for justifying this recruitment was training and familiarizing personnel in the use of weapons and how to deal with environmental offenders. However the question is that ” was not there any better alternative way to train and familiarize personnel than employing a non-specialist colonel?”
As a matter of fact, the problem of environmental activists was not espionage, but their concern was environment of a country which has experienced the worst irreparable environmental damage during the four decades of the corrupt islamic regime such as drying of wetlands and rivers, construction of unscientific projects without study by IRGC contractors, especially Khatam base, the establishment of polluting industries in the vicinity of residential areas and rivers, the construction of unprincipled dams all of which are just a few parts of the crimes resulting in destructions and have exposed environmental future of the country to danger.
The above is only part of my observations, not as an environmental expert, but as a journalist.
Behzad Bahrami
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.