یک بار در تمام عمر

گالری تیت مدرن لندن با برپایی نمایشگاه «یک بار در تمام عمر» برای کسانی که هنری ماتیس(Henry Matisse) را از بزرگترین هنرمندان قرن بیستم می دانند، فرصتی استثنایی فراهم کرده است.
مجموعه ی نمایش داده شده شامل ۱۲۰ اثر رنگارنگ است که با تکنیک «کاغذ چسبانده» در دوره ی پایانی زندگی این هنرمند (۱۹۳۶-۱۹۵۴) خلق شده اند. از ویژه ترین آثار به نمایش گذاشته شده می توان به چهار تابلوی مشهور« برهنه ی آبی Blue Nudes » اشاره کرد. گفته می شود بسیاری از آثار این مجموعه در گذشته در کنار هم نمایش داده نشده است و همچنین این اولین بار است که چهار اثر مهم «برهنه ی آبی» در انگلیس نمایش داده می شوند.
ماتیس تابلوهای «برهنه ی آبی» را که با تکه کاغذهای رنگی ساخته شده اند، در فاصله زمانی سال های ۱۹۵۲-۵۴ خلق کرد. دو سال پیش از مرگش. ماتیس این تکنیک را در سال ۱۹۳۷ برای اولین بار آزمود و در سال های پایانی زندگی اش، وقتی که جدال با بیماری وضعف، توان نقاشی کشیدن را از او گرفت دوباره به آن روی آورد. او از این تکنیک به طراحی با قیچی یاد کرده بود.
این نمایشگاه به دلیل در کنار هم قرار دادن آثاری چون «ترکیب بزرگ نقاب ها Large composition with masks» از نشنال گالری هنر واشنگتن و «یادی از اقیانوسیهMemory of Oceania » از موزه ی هنر مدرن نیویورک و «حلزونThe Snail » که متعلق به خود تیت است، به شیوه ای که در کارگاه ماتیس بوده، جامع ترین نمایشگاه برگزار شده از کارهای اخیر این هنرمند به حساب می آید. به گفته ی سر نیکولاس سروتا(Sir Nicholas Serota) مدیر گالری تیت مدرن علت نامگذاری این نمایشگاه (یک بار در تمام عمر) در خود نام نهفته است. دیدن نمایشگاهی از این دست بیشتر از یک بار در زندگی رخ نمی دهد. تکنیک کاغذ چسبانده ممکن است در ابتدای امر ساده به نظر برسد، کاغذ، چسب، قیچی. اما این آثار در عین حال پیشگامانه و رادیکال هستند.
ماتیس در سال ۱۸۶۹ در شمال فرانسه به دنیا آمد. او در رشته حقوق تحصیل کرد و در همان رشته مشغول به کار شد تا اینکه زندگی اش با جراحی آپاندیس به طور کلی تغییر کرد. او در دوره ی نقاهت شروع به نقاشی کرد و در سال ۱۸۹۱ در پی گسترش فعالیت هنری اش به پاریس نقل مکان کرد. در سال ۱۹۰۸ مقاله ی «یادداشت های یک نقاش» را منتشر کرد که در بردارنده ی هستی هنر او بود:« تمام اجزا و ترکیبات نقاشی های من دلالتمندند. فضای اشغال شده با پیکرها یا اشیاء و یا حتی فضای خالی…هر چیزی نقش خود را ایفا می کند.»
ماتیس اعتقاد داشت فقط آن کسی که بتواند عواطف خود را به طرزی اصولی نظم دهد، هنرمند است. او به هنری متعادل، ناب، آهنگین، آرامبخش و عاری از موضوعات گزنده و دلگیر می اندیشید. او آرزو داشت که هنرش همچون یک صندلی راحت باشد که خستگی را از تن آدمی بزداید و به او اندکی لذت، خوشی و شادی بخشد.

این نمایشگاه از ۱۷ آپریل تا ۷ سپتامبردر گالری تیت مدرن لندن برقرار است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)