با گذشت چهل و پنج سال از عمر نکبت بار حاکمیت اسلام سیاسی در میهن ما سطح رفاه، امنیت و آرامش مردم روز به روز وخیم تر و شکاف دره فقر و محرومیت با اجرای سیاست های نو لیبرالی به دستور صندوق بین المللی پول و بانک جهانی عمیق تر از گذشته شده است.
سهم زنان میهن ما از سیاست های ارتجاعی رژیم، چیزی جز وابستگی بیشتر اقتصادی، فقر روز افزون، عدم امنیت شغلی، تبعیض در پرداخت دستمزد، تحمیل حجاب اجباری، کودک همسری، افزایش طلاق، اعتیاد، مجروح و مصدوم شدن با اسید و یا قربانی شدن به دلیل تبلیغ و ترویج افکار پوسیده ناموس پرستی، نبوده است. شخصیت و جایگاه انسانی زنان در این نظام نمونه اسلامی دستخوش آسیب های بس جدی شده است.
ابتدا سال ۱۴۰۲ تا پایان دی ماه دستکم صد زن و دختر توسط اعضای خانواده خود به دلایل اختلافات خانوادگی یا مسائل ناموسی به قتل رسیده اند. استان‌های تهران، آذربایجان غربی، و فارس بیشترین تعداد را با ۲۵، ۱۳ و ۹ مورد به ترتیب داشته‌اند.
پدیده فرار دختران و پسران از خانواده و ناهنجاری های حاصل از آن در نظام نمونه اسلامی یکی دیگر از معضلات جامعه ما شده است. مقامات رژیم به جای حمایت کردن از سازمان های مردم نهاد مانند “خانه خورشید” که در زمینه توانمند سازی گروه های آسیب پذیر کار و تلاش می کنند اقدام به تعطیلی برخی از این سازمان ها و زندانی کردن برخی از مدد کاران و فعالان اجتماعی کرده است. یکی از این مددکار ها سرو ناز احمدی است. زن جوانی که به سه سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد.
اکثر دختران و زنان جوان میهن ما با شجاعت تمام به مبارزه علیه سیاست ها و اندیشه های قرون وسطایی رژیم از جمله مبارزه با حجاب اجباری ادامه می دهند. رئیس کمیسیون ضد فرهنگی مجلس رژیم فاسد ولایی خشمگین از مقاومت و ایستادگی زنان گفت: لایحه حجاب و عفاف را با یک بودجه سنگین به دولت تحمیل می کنیم بدون آنکه دولت آن را بپذیرد.
این رژیم برای تحمیل حجاب اجباری به زنان حاضر به صرف هزینه های کلان می شود ولی برای آن دسته از زنانی که برای تامین هزینه های سنگین درمان تن فروشی می کنند، عاجز از هرگونه برنامه عملی برای از میان بردن این آسیب های اجتماعی است. به عنوان نمونه در حاشیه شهر مشهد زنانی هستند که برای درمان خانواده تن فروشی می کنند.
بسیاری از زنان سرپرست خانواده به علت وضعیت وخیم معیشتی به مشاغل سخت و طاقت فرسا و یا مشاغلی که تناسبی با شان انسانی آنها ندارد روی آورده اند و هیچ چشم انداز روشنی هم برای بهبود این وضعیت در این رژیم وجود ندارد.
زنان مهاجر افغان که به علت فقر، جنگ و سیاست های ارتجاعی گروه طالبان به میهن ما پناه آورده اند و اسیر رژیم دیگری از نوع طالبان در میهن ما شده اند، مجبورند برای ادامه حیات خود و فرزندانشان با دستمزدهای پایین در کارگاه ها و یا مزارع کشاورزی، محروم از داشتن بیمه بازنشستگی، حوادث و بیکاری بیگاری کنند. زنان افغان بر اساس سیاست های ارتجاعی رژیم ایران در وضعیت بسیار بی ثباتی قرار دارند و خطر اخراج از ایران همچون کابوسی آنان را تهدید می کند.
تبعیض جنسی و طبقاتی فقط به زنان مهاجر افقان محدود نمی شود. پرستاران زحمتکش میهن ما که اکثر آنان را زنان تشکیل می دهند همچنان به مبارزه برای افزایش دستمزد و دیگر مزایا هم سطح با تورم ادامه می دهند. ارزان سازی نیروی کار، سرکوب مزد، عدم امنیت شغلی و تحمیل حجاب اجباری دلیلی برای مهاجرت زنان زحمتکش میهن ما شده است.
دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان به ویژه دفاع از حقوق زنان و زنان کارگر و مبارزه فعالان زن با سیاست های ضد دمکراتیک رژیم، عوامل سرکوبگر را به یورش های وحشیانه وا داشته است.
نرگس منصوری، فعال مدنی و عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران محبوس در زندان اوین، از بابت پرونده جدیدی که در دوران حبس علیه وی گشوده شده، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس محکوم شد.
روز شنبه بیست و هشتم بهمن ماه، رئوفه میر باقری، فعال حقوق زنان و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ جهت تحمل حبس راهی زندان شهسوار شد.
لیلا نقدی پری، عضو هیئت مدیره انجمن طراحان سینمای ایران توسط دادگاه کیفری دو تهران به پرداخت جزای نقدی، ابطال گذرنامه و هجده ماه منع خروج از کشور محکوم شد. قاضی صادر کننده حکم برای صدور رای مذکور به عکس های منتشر شده از خانم نقدی پری در فضای مجازی که در مراسم تشیع جنازه داریوش مهر جویی بدون رعایت حجاب اجباری حاضر شده بود، استناد کرده است.
سردمداران رژیم فاسد ولایت فقیه به خاطر حفظ و تضمین سرمایه های غارتگرانه، تلاش می کنند تا با برگزاری انتخابات نمایشی و با استفاده از ابزار سرکوب و ایجاد رعب و وحشت چند صباحی به حکومت ننگین خود ادامه بدهند.
ولی همانگونه که تا کنون مبارزه مردم میهن ما و به ویژه مقاومت و ایستادگی تحسین بر انگیز زنان، همچون خانم نرگس محمدی فعال حقوق بشر، زندانی سیاسی و برنده جایزه صلح نوبل که از درون زندان خواستار تحریم فعال انتخابات نمایشی مجلس شورای اسلامی شده است، نشان می دهد که می توان رژیم را به عقب نشینی کامل و به زانو درآوردن مجبور و حکم نهایی پایان دیکتاتوری را صادر کرد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.