مسئله مدرک گرایی عامل اصلی فساد آموزشی در ایران است.
بعنوان کسی چند دهه در امر آموزش به مردمان مختلف اعم اتباع ایرانی و سایر اتباع کشورها خدمت کرده ام، امثالهم و دیگران طی سال های طولانی که لااقل به بیش دو دهه بر می گردد، بارها بارها به مسئله و خطر فساد آموزشی (و پرورشی) هشدار دادیم، اکنون پیش نزدیک به سه دهه از هشدارهای امثالهم، آثار زیان بار و خانمانسوز این پدیده ضد حقوق بشری نمایان شده است.
اشخاص زیادی به صورت علمی و دانشی و تحقیقتاتی این معضل ضد بشری و ضد ایرانی توضیح داده اند.
نکات مهم:
– از نظر امثالهم، بحث آموزش (تعلیم) از پرورش (تربیت) جدا است، برخلاف تصور و القائات آخوندیستی و افراد سطح پایی فرهنگی، نه وظیفه معلم و آموزگار (از جمله استادان دانشگاه ها) است به امر تربیت (به معنی عامش از جمله اخلاقیات و…) به پردازند و نه اساسا هیچ معلم و مربی و استاد در سطوح آموزشگا های دولتی و آزاد و موسسات مهارتی و دانشگاه ها… در توانش است چنین وظیفه مهمی به عهده بگیرد، همین معلمی بتواند از عهده مسئولیت آموزش برآید خودش هنر است، این که توقع بی جایی است که وقتی والدین ضعیف هستند و زیر پرورش و تربیت بچه های شان مانده، از معلم بخواهند ده ها دانش آموزش و دانشجو در مدت مثلا یکی دو ساعتی در کلاس هستند پرورش و تربیت کنند!
این معلمان و سایر هم صنفی هایشان، خودشان مانند سایر مردم معمولی، درگیر مسائل و مشکلات زندگی شخصی هستند، معلم ها مانند سایر مردمان معمولی دچار گاهی افسردگی و گاهی خشم و گاهی از عصبانیت بد و یبراه و گله گزاری می کنند و مانند همه انسان مرتکب اشتباهات کوچک و بزرگ می شوند.
– نکته دیگر اینکه، یکی از بدترین القائات و توقعات بی جا از معلمان (مربیان،استادان و…) این است آنها بعنوان الگو جامعه معرفی می کنند، به دلایل مختلفی عرض کردم، این توقعی بی جا است، هر کسی بایست مسئولیت خودسازی و تعالی شخصیتی و اخلاقی و اجتماعی – با مطالعه و تمرین های مختلف و..- بشردوستی اش انجام دهد.
– به نظر می رسد در بحث انداختن مسئولیت تربیت و توقع الگو، باز بی مسئولیتی و یا مسئولیت گریزی ایرانی جماعت است، خُلقیات زشت و ناپسند مسئولیت گریزی و مشکلات و تقصیرهایشان را به گردن دیگران انداختند دخیل در این قضیه است!
– درباره مدرک گرایی، از چند دهه است منتقدان هشدار می داده و دهند عاقبت شومی در انتظار مردمان ایران است این پدیده ضد حقوق بشری و خانمانسور مدرگ گرایی، اما شواهد گویاست که دستان مافیای و فسادان منفعت طلبی در کار بوده عامدا با نفوذ در نهادهای قانون گذاری و مسئولیت ها، این مدرک گرایی رواج داده و هر چه بیشتر مردم معولی به سمت سیستم آموزشگاه ها و دانشگاهه ای پولی بکشانند. حتی این وضعیت ناهنجار مدرک گرایی، موجب تشدید فساد در مدرک فروشی و جعل مدرک های تحصیلی شده است، ای پدیده شومف موجب افزایش تبعیض در استخدام ها شده است، از ظرفی نوعی بلاهت در مدیران بخش خصوصی شده است علاوه حماقت ها و تعمدا شاید در نزد حکومتی ها، بلاهت های بخش خصوصی تمامی ندارد، در حالی در کشورهای پیشتاز، کمتر پیش می آید یک کارفرین و یا استادکار یا کارگر ماهر بخاطر نداشتن مدرک دیپلم یا دانشگاهی اخراج کنند، اما در ایران این امری روتین و قانونی شده است!
– بین اهل دانش و تفکر، این ضرب المثل ها رایج شده، که اگر مثلا در امریکا نیز چنین پدیده شوم مدرک گرایی رایج می بود، احتمالا اشخاص موفق کارآفرین جهان دانش و تکنولوژی مانند ادیسون، گیتش و.. بسیاری دیگر احتمالا مشاغل دون پایه داشتند و بشریت هیپگاه از وجودشان بهره نمی برد!
– تکرار پیشنهادها: تا جایی امکان دارد مواردی که منجر تشویق به مدرک گرایی می شود حذف شود (مثلا داشتن مدرک دیپلم یا دانشگاهی)، مانند گرفتن مجوزهای صنفی یا تاسیس شرکت ها، حتی شرکت های دانش بینان و صنعتی و علمی، برخلاف تصور مدرک پرستان ج.ا ها، نیازی نیست یک کارآفرین و سرمایه گذار حتما خودش تخصص و مهارتی داشته باشد تا درخواست مجوز تاسیس شرکتی کند درباره صنعت و علمی و…، بلکه از آنجا این شخص باید سرمایه گذاری کند و در نهایت بنگاه اقتصادی اش سود دهی کند سرانجام چاره ای ندارد به استخدام و یا مشارکت با اشخاص متخصص و ماهر و فن ورز و هنر ورزی انجام دهد.
پیشنهاد می شود، در عنوان وزرات آموزش و پروش اصلاح شود و نامش به وزرات آموزش مقدماتی و متوسه یا “ورزات آموزش همگانی” تغییر کند.
مطالبی از نظرات رضا مرادی غیاث آبادی
کتاب‌ها و فیلم‌ها و رسانه‌های بدآموز: لزوم گردآوری آثار باارزش فرهنگی برای کودکان و نوجوانان
ویرانی و تباهی کشور، عاقبت تبعیض تحصیلی و سهمیه‌های آموزشی و شغلی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.