رفع حصر و حبس؛ عید نظام و مردم

فردا عید قربان است و بسیاری چشم به راه خبرهای خوب از آزادی زندانیانی که جرم بیشتر آنها پیش بینی روند ۴ سال گذشته و تلاش برای احقاق بخشی از آنچه امروز در کشور جاری است بوده؛ از مدیران با سابقه ای که در مناصب مختلف منشا خیر و پیشرفت بوده اند، روزنامه نگارانی که آزادی و عدالت اجتماعی را دو بال پیشرفت می دانستند، دانشجویانی که فریاد حق خواهی شان شمشیر عدالت مردمی بود و البته افرادی که گناهشان فکرشان بود، اعتقاد به روش زندگی خاص خود،‌ روشی که با دیکته ی دیکتاتورى همخوانی نداشت و به همین دلیل در زندان به سر می برند. از دراویش و اهل سنت تا بهاییان به همین عنوان امروز هم درگیر این غلط خوانی های ۴ ساله ی دیکتاتوری درون نظام شدند.

به واسطه ی انتخابات خرداد ۹۲ اما فضای کشور تغییر پیدا کرد و این تغییر به واسطه ی حمایت مردم از شعارهای مردی بود که آمده بود با پشتوانه ی سابقه ی امنیتی خود فضای امنیتی را از کشور برچیند و به نحوی آشتی را به مردم هدیه کند. بیهوده نبود مردمی که در سه سال گذشته بغض خود را فرو خورده بودند، سیل شدند و رفع مشکلات متعدد اقتصادی را در کنار فریاد های  ٰ رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی ٰ به عنوان شعار منتخب پذیرفتند و به همین روی هم چشم انتظار برآوردن آن هستند.

مشکلاتی که ۸ سال گذشته بر اقتصاد ایران تحمیل شده است ناشی از ضعف در برنامه ریزی و مدیریت های فاجعه آفرین و هزینه سازی بود که مجموعه ی آن در کنار سیاست های کلی به تحریم های فلج کننده ای ختم شد که آثار آن امروز در جامعه مشهود است.

مسیر دولت تدبیر و امید در رفع این مشکلات و فضای سالم در سیاست خارجی که اثرات آن در مجموعه ی برخوردهای تیم سیاست خارجی ایران در سازمان ملل مشهود بود و می توان دیگر نتایج آن را اتفاقا فردا و پس از پایان مذاکرات گروه ۱+۵ مشاهده کرد بخشی از خواسته های حامیان دولت و روشی است که آنها به پیش گرفته اند. نکته ی مهم در این میان آن است که الزاما تمام حامیان دولت آن ۱۸ میلیونی نبوده اند که نام حسن روحانی را به روی برگه ی رای نوشته اند بلکه بسیاری هم بوده اند که بنا به شرایطی در انتخابات شرکت نکرده اند و اتفاقا چشم انتظار عملکرد دولت در حوزه هایی غیر از سیاست خارجی و اقتصاد هستند.

آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از رهبران جنبش سبز می تواند گامی مهم برای آشتی دادن بخش های دیگر جامعه با روند موجود باشد، روندی که الزاما منطبق بر چهارچوب ها و نظرات جنبش اصلاحات و سبز نیست اما برآورد آن اولین خواسته و البته ضرورت های بنیادی این جنبش هاست.

نگاهی به آخرین بیانیه ی مشترک میر حسین موسوی و مهدی کروبی در آستانه ی ۲۲ بهمن سال ۸۹ نشان می دهد تا چه میزان آن خواسته ها در حال محقق شدن است، در جاییکه خواسته های مشخص جنبش را چنین ترسیم می کنند:

پایان دادن به اوباش سالاری و حاکمیت نهادینه شایسته سالاری است تا در پرتو آن، شکوفایی و رشد استعدادها در میان ایرانیان، زمینه ساز ارتقای این سرزمین به جایگاهی که شایسته آن است، شود.

گفتمانی که بدنبال یافتن منجیان قهرمان نیست بلکه می خواهد هر ایرانی در نجات کشورش سهیم باشد. گفتمانی که به تعداد معتقدانش رهبر دارد. گفتمانی که می داند حفظ نظام یعنی حفظ ارزش هایی که نظام برای آن بوجود آمده، نه حفظ اشخاص در مناصب قدرت. گفتمانی که چرخش قدرت و پاسخگویی به مردم و برابری همه در قبال قانون را ضامن سلامت و زمینه ساز پیشرفت می شمرد. گفتمانی که اسلامیت و جمهوریت نظام و حاکمیت مردم سالاری بر همه شئونات کشور را تنها راه سعادت مردم می داند.

گفتمانی که در آن، تصمیمات و مصلحت بینی های شخصی جای خود را به عقلانیت جمعی می دهد. گفتمانی که با ایمان به خدایی که تعالی انسان را می خواهد، حق خواهی، و با استعانت از کردار نیکو، صبر و استقامت، راه امید را می پیماید و به پایندگی حق و زوال باطل یقین دارد.

این بخش را باید در نظر داشت که نگاه به مساله زندانیان سیاسی نیاز به زمینه سازی های طولانی مدت به مانند پیش نیاز بحث سیاست خارجی و یا مدت زمانی مشخص برای ترمیم به مانند بخش اقتصاد نیست و تنها به یک نیت مبتنی بر آشتی و وحدت ملی نیاز دارد که امیدواریم همانند آن جوی باریکی که در این مدت کوتاه شاهد آن بودیم فردا و همزمان با عید قربان به وقوع پیوندد و آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از حد یک شعار خارج شود.

در زندان بودن بسیاری از کسانی که امروز طعم تلخ زندان را می چشند خود خلاف امنیت ملی است چرا که هر کدام از آنها به واقع مدافعان واقعی امنیت ملی در مقابل دشمنان داخلی و خارجی بوده و خواهند بود، کسانی که به تعبیر میرحسین موسوی تنها به دلیل کوته بینی سیاست حاکم در ۴ سال گذشته و تسلی خاطر کودتاچیان در زندان بوده اند.

و سرانجام در منشور جنبش سبز نیز آمده است که به تعبیر میرحسین موسوی وقتى از آزادی زندانیان سیاسی و احیاء حیثیت و آبروی آنها سخن به میان می آید «این اقدام نه به ضعف که به درایت نظام تعبیر خواهد شد».

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)