گفتگوی نصرالله قاضی با روبن مارکاریان
اعتصاب سراسری ادامه اعتراضات این بخش از زحمتکش ترین کارگران چهارشاخه اصلی صنعت نفت در دهه نود و بویژه مرداد ماه سال گذشته است که وزارت کار و مسئولین اصلی رژیم اسلامی به هیچ کدام از مطالبات آن ها توجهی نکرده و شرکت های پیمانی نیز به آنها پاسخی نداده اند. اکنون با آغاز اعتصاب یک هفته ای کارگران پیمانی صنعت نفت مطالبات شان را مطرح کرده اند.
جمهوری اسلامی در طول بیش از چهار دهه حاکمیت سیاه و ننگین خود با تعرض به موقعیت طبقه کارگر ایران بیش از نود درصد از مزد و حقوق بگیران کشور را از قراردادهای رسمی کار و بهره گیری از مزایای استخدام رسمی – حتی درسطح حقوق حداقلی مندرج درقانون کار ارتجاعی رژیم اسلامی – محروم ساخته و سرنوشت آن ها را به دست بنگاه های پیمانی یا بنگاه های برده داری جدید سپرده است. اهمیت شایان اعتصاب سراسری کارگران پیمانی صنعت نفت در این حقیقت نهفته است که مطالبات آن ها مطالبات اکثریت قریب به اتفاق طبقه کارگر ایران می باشد و بنابراین از همان روز آغاز اعتراض با استقبال بی نظیر و سراسری کارگران مواجه شده است.
طرح نظام تامین اجتماعی فراگیر و همگانی همچنین مبارزات کارگران را با مطالبات اساسی توده وسیع حاشیه نشین و بی ثبات کاران که در شرایط فروپاشی اقتصادی و اجتماعی و پاندمی کرونا به فلاکت کامل کشیده شده اند، پیوند می زند و شرایط سازمان یابی این بخش تحتانی طبقه کارگر در محلات و پیوند و حمایت متقابل آن ها را با جنبش کارگری فراهم می سازد. مطالبات بیواسطه طرح شده در کارزار ۱۴۰۰ خواست بنیادین اکثریت عظیم توده کار و زحمت است که باید مورد حمایت قاطع همه تشکل ها و فعالان کارگری و نیز دیگر جنبش های اجتماعی همسو قرار گیرد!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.