توافق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با ایران یک ماه دیگر تمدید شد
توافق آژانس با ایران پس از آنکه توافق سه ماهه‌ی پیشین در روز ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰به پایان رسید و در مجلس حکومت مخالفت‌هایی با تمدید آن صورت گرفت، به مدت یک ماه دیگر تمدید شد. چرا حکومت ایران با اینکه وعده داده بود بعد از سه ماه، همکاری با آژانس را قطع خواهد کرد، این توافق را تمدید کرد؟ [آژانس انرژی اتمی، برجام و پایان مهلت سه ماهه]
حرف آخر را باید اول گفت؛ نیاز شدید خامنه‌ای به بازگشت به برجام و لغو تحریم‌های برجامی که مذاکرات آن در وین در جریان است.
این دلیل اصلی عقب‌نشینی خامنه‌ای و مجلس ولایی‌اش است که با سروصدا و در ظاهر امر با تمدید توافق آژانس با ایران مخالف بودند.
اخطار از سوی اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی
صورت مسئله واضح است. بعد از پایان دور چهارم مذاکرات وین، چند مقام رسمی از جمله جوزف بورل؛ رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا و دیپلمات‌های تروئیکای اروپایی حرف را با صراحت اعلام کردند.
بورل اعلام کرد ادامه بازرسی‌ها و راستی‌آزمایی‌های آژانس در ادامه روند مذاکرات وین بسیار تعیین‌کننده است.
سه کشور اروپایی هم اعلام کردند برای تلاش‌ها، برای احیای برجام، ادامه نظارت آژانس بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران ضروری بوده و بدون آن توافق قابل اجرا نیست.
این دو موضع‌گیری از سوی مقاماتی اعلام شد که در جبهه تخاصم با حکومت ایران قرار ندارند بلکه در طیف‌بندی، در میان مماشات‌گران با حکومت ملایان محسوب می‌شوند. [میانه بازی اروپا در مذاکرات برجامی]
بیان این اظهارات از این موضع و این مقامات و کشورها، خامنه‌ای و حکومتش را به این فرا می‌خواند که چاره ندارد برای حصول توافق برجام، توافق آژانس با ایران تمدید شود.
هر چند در ظاهر امر «دلواپسان»، مزورانه در مجلس ولایت، داد و فغان راه بنیدازند که آژانس حق دسترسی به تصاویر برنامه هسته‌ای نظام را ندارد یا اطلاعات دوربین‌های آژانس باید پاک شود.
نمایش‌های تبلیغاتی، توامان با سیاست‌ها، همیشه به کار برده می‌شوند.
نیاز شدید خامنه‌ای به لغو تحریم‌ها
خامنه‌ای و دیگر سران نظام که در پی لغو یا تعلیق تحریم‌ها هستند [مذاکرات برجام، تعلیق یا لغو تحریم‌ها؟] به خوبی می‌دانند اگر آنچنانکه برخی در مجلس ادعا کردند به همکاری با آژانس پایان دهند، احتمال بر هم خوردن میز وین وجود دارد.
نتیجه قطع همکاری با آژانس، بدترین تابلو برای خامنه‌ای و حکومتش است. بر هم خوردن میز برجام یعنی توقف مذاکرات و توقف مذاکرات یعنی، تحریم‌ها پابرجا بمانند.
در اینجاست که کابوس البته نه در خواب بلکه در بیداری به سراغ حاکمان ایران می‌آید که سال ۱۴۰۰ و بودجه آن را چگونه تامین کنند؟
نیمی از بودجه سال ۱۴۰۰ فقط اعدادی هستند بر روی کاغذ که هیچ امکان تحققی برای حصول آن نیست و فقط جهت خالی‌نبودن عریضه به مجلس ارائه و تصویب شده است.
تایید نیاز خامنه‌ای به لغو تحریم‌ها از سوی جوزف بورل
این مهم را بعد از توافق آژانس با ایران، جورف بورل اینگونه برجسته کرد که حکومت ایران می‌گوید: «اگر ایالات متحده به بخش اقتصادی توافق (برجام) عمل کند آنها هم آماده‌اند که به اجرای کامل تعهدات هسته‌ای بازگردند.»
از سوی دیگر باید این احتمال را داد که با تصویب یک‌ماهه و شاید بعد از آن ماه به ماه توافق، خامنه‌ای می‌خواهد برگ برنده احتمالی حصول توافق در برجام، نه به اسم روحانی و شرکاء، بلکه بعد از انتخابات و به نام کاندیدی از جناح خودش ثبت شود.
این امر مسبوق به سابقه است. بعد از توافق برجام در سال ۱۳۹۴ وقتی خامنه‌ای دید روحانی پای خود را فراتر از گلیم می‌گذارد اعلام داشت که مذاکرات با آمریکایی‌ها، به فرمان او و با واسطه‌گری یکی از «محترمین منطقه» (سلطان قابوس عمان) از زمان دولت احمدی‌نژاد شروع شده بود.
تمدید یک‌ماهه دردی دوا نمی‌کند
شاید به نظر آید که با تمدید یک‌ماهه‌ی توافق آژانس با ایران درها کاملا بر روی حکومت ایران گشوده می‌شود اما سراب تنها نامی است که می‌توان بر این گذاشت.
وقتی صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی حکومت، در روز ۳ خرداد ۱۴۰۰ و روز اعلام تمدید توافق یک‌ماهه، خبر از ذخیره ۲.۵ کیلوگرمی اورانیوم ۶۰ درصدی نظام می‌دهد، مشکلات تازه رخ می‌نمایانند. [غنی سازی ۶۳ درصدی و مذاکرات برجام]
آنتونی بلینکن؛ وزیر خارجه آمریکا روز ۲ خرداد ۱۴۰۰ اعلام کرد «هیچ علامتی از این که ایران از شروط اتمی تبعیت کند وجود ندارد تا تحریم‌ها برداشته شود.»
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.