مقاله محسن ابراهیمی تحت عنوان: “ کودتا در میانمار! یک جنگ طبقاتی در میانمار در جریان است!” نوشته ای ارزشمند و حاوی اطلاعات بسیار مفیدی در باره کودتای فوریه است. در این نوشته به گوشه هایی از نقش طبقه کارگر از “ طبقه کارگری که اتفاقا در مقابله با کودتا در صف اول است و نقش بسیار قدرتمندی ایفا میکند” اشاره شده است. این مقاله ضمیمه است
قصد من از این نوشته کوتاه پرداختن به گوشه هایی دیگر از مبارزات مردم و در راس آن نقش اصلی طبقه کارگر در مبارزه علیه دولت نظامیان در میانمار است.
قبل از هرچیز باید توجه داشته باشیم که مقاومت و مبارزه فوری مردم و در مرکز آن طبقه کارگر بر علیه کودتا چیان و طبقه سرمایه دار در فوریه امسال رعدی در آسمان بدون ابر نبود. این اولین بار نیست که مردم میانمار به مصاف دولت نظامیان میروند. خیزش سال ۱۹۸۸ خیزشی که بعد از هفته ها کار تدارکاتی نهایتا به یک اعتصاب عمومی در هشتم ماه اگوست سال ۱۹۸۸ منجر شد همواره در دل مردم زنده است. خیزشی که بخاطر مقارن شدن آن با هشتم هشتمین ماه (اوت) سال ۱۹۸۸بعنوان انقلاب “۸۸/۸/۸” معروف شده است. اگرچه هشتم اوت اوج مبارزات مردم و روز اعتصاب سراسری در کشور برعلیه دولت نظامیان بود، این حرکت کار خود را از مارس آن سال شروع کرده بود. حرکتی که در ابتدا و در صف مقدم آن دانشجویان بودند؛ حرکتی که در آن دانشجویان نا رضایتی خود را از اوضاع بد اقتصادی و نگرانی از آینده و نبود آزادی ها ابراز کردند. اما این حرکت بزودی تمام کشور را با شعار اصلی ” به دیکتاری نظامی پایان دهید!” در برگرفت.
در اواخر ماه جولای آن سال ریئس دولت استعفا داده بود ولی همه میدانستند که هنوز فرمان امور در دست اوست. اگرچه بعد از استعفای او یک فضای نسبتا بازی بوجود آمده بود ولی دولت با اعلام حکومت نظامی در هژده سپتامبر آن سال تمام راه پیمایی ها و تظاهرات ها را در کشور ممنوع و تمامی آزادی های سیاسی را از مردم پس گرفت. در پایان این دوره تاریخی نزدیک به سه هزار نفر کشته، سه هزار نفر دیگر بزندان افتاده و در حدود ده هزار نفر از کشور فرار کردند.
بعد از خیزش “۸۸/۸/۸” باید به موج اعتصابات سالهای ۲۰۰۹- ۲۰۱۰ و بر علیه صاحبان خارجی کارخانجات پارچه بافی که تمام کشور را در برگرفت اشاره کنیم. موجی اعتصاباتی که بدنبال آن و در سالهای آتی باعث شدند که اتحادیه های کارگری از حالت زیر زمینی در آمده و
قرا دادهای جمعی برسمیت شناخته شوند.
نقش طبقه کارگر در مبارزه علیه کودتای اول فوریه
دو روز از کودتا نگذشته بود که کارکنان پزشکی در بیشتر از ۱۱۰ مرکز درمانی و در ۵۰ شهر دست به اعتصاب زدند. به محض اعلام کودتا، جنبش نا فرمانی مدنی در سراسرکشور شکل گرفت در حالیکه کارگران و اتحادیه های کارگری در مرکز و صف مقدم آن بودند. دکتر زین جراحی که یکی از اعتصابات را رهبری میکرد میگوید: “امکان ندارد که ما تحت فرمان دیکتاتوری کار کنیم. من مطمن هستم که میتوانیم رژیم را بزانو در بیاوریم. ما بر سر کار بر نمیگردیم تا اینکه رهبر کودتا گران استعفا دهد. او حق ندارد که بما بگوید که بر سر کار برگردیم برای آنکه کسی او را برسمیت نمیشناسد”. کنفدراسیون اتحادیه های کارگری میانمار The Confederation of Trade Unions Myanmar (CTUM), برای روز هشتم فوریه اعلام اعتصاب کرد. علیرغم تهدید به دستگیری و تاکتیکهای سرکوبگرانه از طرف دولت، کارگران از بخش های مختلف شامل کارگران جمع آوری زباله، ماموران آتشنشانی، کارگران برق، کارکنان بانک های خصوصی، و کارگران بخش لباس اعتصابات را آغاز کردند و عده ی زیادی به تظاهرات خیابانی پیوستند. هفت تا از اتحادیه های معلمان، روزنامه نگاران به اعتصابیان پیوستند. از همه مهمتر، کارکنان دولت، کارکنان الکتریسته و انرژی، کارکنان ترانسپورت هم به اعتصابیون پیوستند. به گفته یکی از مقامات رسمی راه آهن میانمار ٪۹۹ از کارکنان راه آهن در اعتصاب بسر میبرند که منجر به تعطیلی خدمات راه آهن شده است. کارگران اعتصابی موفق شد ند که موسسات مربوط به نفت و گاز، هوا پیمایی ملی و کارخانجات تولید لباس را به تعطیلی بکشانند.
نقش کارگران تولید لباس در بسیج مردم در مبارزه با دولت کودتا
در سالهای ۲۰۱۱-۲۰۱۲ و بموازات آنکه دولت در هایِ کشور را برروی سرمایه گذاران خارجی باز میکرد، موافقت به یک سری رفرم ها در قانون کار کرد که از آنجمله برسمیت شناختن اتحادیه های کارگری و بستن قرار داد های جمعی با آنها بود. ولی فعالین کارگری اعتقاد دارند که قوانین کار بمثابه مانعی در مقابل رزمندگی و عمل مستقیم کارگران برای مطالبه بهبود واقعی شرایط کاری و افزایش حدا قل دستمزد عمل میکند. با چنین ذهنیتی، در سال ۲۰۱۹ موج اعتصابات برای افزایش دستمزد و بهبود محیط کار بخش تولید لباس را فرا گرفت. یک صنعت با ارزش ۶ میلیارد دلار با هفت صد هزار کارگر که بیشترشان زن هستند و برای برند های جهانی نظیر H&M, Zara, C&A تولید میکنند.
اگرچه کوید-۱۹ وقفه ای در اعتصابات بوجود آورد ولی کودتای اول فوریه باعث خشم دوباره مردم منجمله کارگران تولید لباس شد. بقول یکی از رهبران فدراسیون کارگران تولید پوشاک، که خودش قبلا کارگر تولید پوشاک بوده است، “یک خشم” ناشی از رنج و مشقت همیشگی دو باره آشکار شد و کارگران نمیتوانستند ساکت بنشینند. این خشم باعث شد که او و دیگر زنان کارگربخش پوشاک لباس در صف مقدم اعتصابات و تظاهرات ظاهر شوند. و بقول یکی دیگر از زنانِ کارگر سازمانده، این پیشگامیِ زنان جوان کارگر در بخش لباس عمیقا در توده مردم اثر گذاشته و “بمثابه کاتولیزوری برای پیشروی تظاهرات سراسری و اعتصابات عمومی عمل کرده است”. در ششم فوریه، منزل این رهبر کارگری بخاطر نقشش در جنبش نا فرمانی مدنی مورد حمله قرار گرفت ولی او توانست از این مهلکه جان سالم بدر ببرد. او در حالیکه روزها تظاهرات را هدایت میکند، شبها و برای آنکه از شر مقامات که در پی دستگیری او هستند در امان بماند مخفی میشود. در همین راستا و به گفته پرزیدنت فدراسیون کارگران صنعتی در میانمار، ارتش از صاحبان کارخانجات خواسته است که نام و آدرس های رهبران اتحادیه ها را جهت دستگیری این رهبران گزارش دهند.
در خاتمه باید یاد آوری کنیم که مقاومت و مبارزه طبقه کارگر میانمار و در صف مقدم بر علیه کودتا چیان و طبقه سرمایه دار این کشور بار دیگر نشان دهنده ثقل و اهمیت اقتصادی و سیاسی طبقه کارگر در کشورهای سرمایه داری است.
چهارم آوریل سال ۲۰۲۱
http://rowzane.com/content//article=216321
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.