در مقاله قبلی به تعریف یک شهروند دیجیتال پرداختیم و گفتیم خوب یا بد بودن این شهروندی کاملا انتخابی است و به رفتار افراد بستگی دارد. اما به این نکته نیز اشاره شد که میتوان آن را به فرزندان یاد داد تا در آینده جامعه دیجیتالی سالمتری داشته باشیم.
اینترنت:
اینترنت شبکهای متشکل از سرورها و کامپیوترهای متصل به هم بوده که درخواستی را از کاربر دریافت کرده و پس از انجام فرایندهای لازم، پاسخ آن را به کاربر ارسال میکند.
این تعریف کمی پیچیده است و مطرح کردن آن با کودک گره از کار ما باز نخواهد کرد و حتی آن را سخت تر هم میکند. بنابراین بهتر است برای اینکه نحوه فعالیت اینترنت را برای کودکان شرح دهید از دستورالعمل زیر استفاده کنید:
۱. هر گار کاربری با کامپیوتر به اینترنت وصل شده و میخواهد به یک وب سایت رفته یا در داخل آن وب سایت بر روی یکی از لینک ها کلیک میکند، در واقع درخواستی را به اینترنت ارسال میکند.
۲. این درخواست به صورت یک پکت یا بسته در آمده و از طریق روتر، سوئیچ و کابل نوری یا ماهواره به اینترنت ارسال میشود.
۳. پس از طی کردن مسیر مشخصی، به محل مورد نظر رسیده و درخواست او مورد بررسی قرار میگیرد.
۴. پاسخ این درخواست (هر چیزی که باشد) دوباره به صورت پکت درآمده و به سمت کاربر ارسال میشود.
۵. پکت در سیستم کاربر دریافت شده و باز میشود تا کاربر بتواند از آن استفاده کند.
اگر فرزندتان با فرایندهایی که در اینترنت رخ میدهد، به طور کامل آشنا شود، توضیح دادن و درک مسائل بعدی برای او ساده تر خواهد شد.
آشنایی با دادههای کاربر:
توصیف دادههای کاربر سخت ترین و پیچیدهترین مرحله در آموزش کودک است.
تمامی وبسایتها، اطلاعات کاربرانی که به آنها متصل میشوند را جمعآوری میکنند. این دادهها شامل دفعات یا لینکهای مراجعه شده توسط کاربر بوده و در اغلب وبسایتها، آیپی کاربر نیز ذخیره میشود.
این اطلاعات برای انجام فرایندهای بازاریابی مورد استفاده قرار میگیرد. با این اطلاعات وبسایتها کاربران خود را بیشتر شناخته و میتوانند پیشنهادات بهتری به کاربر ارائه دهند.
برخی وبسایتها از این فرصت سوءاستفاده میکنند و از آن برای استخراج کوکیهای ذخیره شده در مرورگر و سابقه جستجو بهره جویی میکنند. حتی برخی وبسایتها با چسباندن تگ شناساگر به کوکیهای کاربر، او را در وب جستجو کرده و تبلیغات و پیشنهادات خود را به آنها نمایش میدهند.
در برخی کشورها جمعآوری دادههای افراد زیر سن قانونی (زیر ۱۸ سال) غیر قانونی است، اما اینترنت توانایی تشخیص سن کاربری که پشت سیستم نشسته را ندارد!
باید به کودکان بیاموزید که هر گاه در حال وبگردی هستید، ردپایی از خود به جا میگذارند که این رد پا توسط اپلیکیشنهای دیگر قابل ردیابی است. به زبان سادهتر، وبسایتها میتوانند دفعات مراجعه شما به آن سایت، لینکهای بازدید شده و دفعات بازدید شما از آن لینکها را جمعآوری کنند.
برخی پلتفرمها (گوگل و فیسبوک) حتی ردپای کاربران در خارج از وبسایت خودشان را هم ردیابی میکنند. با اینکه این کار اخلاقی است یا نه فعلا کاری نداریم. مهم این است که بدانیم همیشه کسی شاهد فعالیتهای ما است.
بخش اول:
بخش دوم:
شهروند دیجیتال کیست و چگونه آن را به فرزندان خود یاد دهیم؟ (بخش دوم: آموزش همدردی)
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.