در همدلی با مردم روژاوا

ستمی که بر مردم کرد درچهارگوشه ازجغرافیای خاورمیانه رفته است ،در سال های اخیروارد دورتازه و ویرانگرتری شده است.مبارزه ی کردها علیه این ستم نیزکه عمری به درازای بیش ازیک قرن دارد،اشکال سازمان یافته تر وکاراتری به خود گرفته است.وقایع اخیردرشمال سوریه بر ضرورت همبستگی هرچه بیشترمردم کرد باهم وبهره مندی آن ها از یاری مردم غیرکرد افزوده است.

تهاجم نظامی لشکراردوغان به روژاوا نه اولین اقدام فاجعه باراین گونه نظام های برتری طلب است ونه آخرین آن خواهد بود.پا پس کشیدن نیروهای آمریکایی نیزازاین منطقه که به فرمان ترامپ به اجرادرآمد وزمینه سازاین تهاجم شد،نه خیانت ترامپ به مردم کرد سوریه ،آنچنان که دررسانه ها بیان می شود،بلکه اقتضای طبیعت نظام سرمایه داری جهانی است که درحال حاضرترامپ بهترین سخنگوی آن است. دیدیم که دوروز پس ازخروج نیروهای آمریکایی ازآن منطقه ، ۳۰۰۰سرباز آمریکایی درعربستان سعودی مستقرشد. طولی نکشید که یک نفتکش ایرانی مورد حمله ی موشکی درنزدیکی بندر جده عربستان قرار گرفت.

این رویدادها به ما می گوید که دونالد ترامپ پیروسیاست نژادپرستانه ای که گفته است ” ملت های بزرگ درگیر جنگ های بی پایان نمی شوند”  قصد دارد جنگ های بی پایان رابر”ملت های کوچک” وبه هزینه ی خود آن ها تحمیل کند. اوبه مصداق این مثل که ” تفرقه بیانداز وحکومت کن ” باحفظ تشنج در خلیج فارس وخاورمیانه اهداف سیاسی خود راپی می گیرد.
اقدام اخیرترامپ درشمال سوریه دایربرخروج نیروهای آمریکایی ازآنجا وراهگشایی برای لشکرکشی اردوغان به این منطقه درپی چنین سیاستی است.این اقدام همچنین باردیگر نشان داد  که سیاست های آمریکا درهرکجای جهان بنابه مصلحت نظام حاکم براین کشور،تاریخ مصرف دارد. نیزبیهوده بودن سیاست های اتکا به پشتیبانی آمریکا وهرنیروی خارجی دیگررا درمبارزا ت داخلی کشورها به ثبوت رساند.درحال حاضرباردیگراین روژاوا است که درآتش مصلحت اندیشی های ترامپ وکین توزی اردوغان می سوزد.ادعای بی شرمانه ی اردوغان که این جنگ را بازکردن “تونل یا چشمه صلح” خوانده است، نشان ازخطریک نسل کشی درشمال سوریه دارد.

تنها اتحاد عمل همه ی صلح خواهان منطقه وجهان برعلیه جنگ وجنگ افروزان است که دافع چنین خطراتی است وبرقراری صلح درهرکجای جهان راتضمین می کند. جهان ما نیازبه جنبش صلح نیرومندی دارد که هم پای جنبش دفاع از محیط زیست ،خطرنابودی راازسرکره ی زمین وساکنان آن بزداید.

سخن راکوتاه می کنم ودرهمدلی با کردهای سوریه چند بیت از شعرعلیرضا نابدل – اوختای – را تقدیم آن ها می کنم .علیرضا نابدل ازنخستین اعضای چریک های فدایی خلق – شاخه تبریز- بود که ازشووینیسم فارس وناسیونالیسم افراطی وپان ترکیسم وهرگونه “پان” دیگربه یکسان گریزان بود. اما مبارزات خلق های ایران – بخوان ملل ایرانی – را دردستیابی به حقوق ملی خود برحق می شناخت وازمبارزات دیرینه ی مردم کردستان برای کسب حق خودمختاری دفاع می کرد .سیاستی که فداییان درمقام نیروی چپ تاثیرگذاربرسرنوشت سیاسی ایران ،همواره برآن تاکید ورزیده اند.

شعری که علیرضا نابدل پنج دهه پیش دروصف کردستان زیبا و باوربه پیروزی مبارزات مردم این منطقه سرود،کوردوستان نام دارد .ابیاتی ازآن شعرچنین است:

کوردوستان
بوداغلاراوجاباش
اوجاباش داغلارا قانلی چکمه لریول آچابیلمز
بوداغین جیرانی ئوزگه اووچونون اوخوناگلمز…

دره لردرین
ائله درین کی
“هه ژار”  درین لیکده انسانلاربسله ئیپ…

بوداغلارقوجاباش،ائل لری اوجاباش
هامییا بیردوست،بیزلره قارداش
یاناراودلارا بیرلیکده یانان وفالی یولداش
دره لردرین،سولارآتشین..

آخشاملارهرقوش قوشورمین دستان
بورا کوردوستان،بورا کوردوستان…

ترجمه :
این کوه ها سرفراز
چکمه های خون آلوده را توان ره یافتن به کوه های سرفرازنیست
آهوی این کوه به تیر صیاد بیگانه گرفتارنمی آید

دره ها ژرف
آنچنان ژرف
که
انسان هائی به ژرفای “هه ژار” درخودپرورانده است

این کوه ها کهنسال،مردمش سرفراز
دوست همگان،برادربرای ما
درآتش ها می سوزد، همبسته شعله ور، رفیق باوفای ما
دره ها ژرف،آب ها آتشین…

درهرغروب ،هرپرنده  سرمی دهدهزارداستان
اینجا کردستان،اینجا کردستان..

نگذاریم این سخن به واقعیت بپیوندد که ” کردها دوستی ندارند مگر کوهستان”. به جنگ وجنگ افروزان نه بگوییم. ازمقاومت مردم روژاوا دربرابر تهاجم ارتش ترکیه دفاع کنیم.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)