خیریه، آخرین راهکار سرمایه‌داری برای مسئله محرومیت از سلامت

نکته قابل تأمل در مواجهه با این وضعیت، راهکار وزارت بهداشت به عنوان مرجع تأمین سلامت همگانی است که از خیریه ها خواسته است، ارائه خدمات خود را افزایش دهند. چنین راهکاری نشان می دهد که وزارت بهداشت نه می تواند به حریم مقدس بخش خصوصی جسارت نماید و نه می تواند بگوید مراکز دولتی هم یا به بخش خصوصی واگذار- به قول خودشان برونسپاری- شده اند و یا موظف به تأمین هزینه های خودشان شده اند و از این هر دو نمی توان انتظار داشت که در این وضعیتِ محرومیتِ فرودستان از خدمات سلامت، در تأمین سلامت همگانی مشارکت کنند. بنابراین از خیریه این تنها راهکار سرمایه داری در مخفی کردن بیرحمی و سبوعیتش تقاضا می کنند که به داد بیچارگانی برسند که قربانیان سیاست هایی هستند که هدف غایی اش تأمین و تضمین منافع اقلیت است. در این میان دیگر مهم نیست که آیا اصلاً خیریه ها  توان جبران چنین وضعیتی را دارند یا خیر،  بلکه مهم این است که متولی تأمین سلامت این نکته را پنهان بدارد که از عمل به تکلیفش که تأمین سلامت همگانی، ناتوان است و آن را نادیده گرفته است.

خروج سلامت از شمول نیازهای ضروری مردم، یک زنگ خطر است که واقعاً باید نگران بود و از عواقب آن بیم داشت، اما اگر این نگرانی به جای بازاندیشی در سیاست هایِ منجر به نابرابری و فقر و محرومیت ، به راهکار مسکّنِ موقتیِ خیریه منتهی شود، نباید چندان امیدی به بهبود وضعیت بست. به نظر می رسد دولت در این برهه، تکلیف خود را با سلامت به این نحو روشن کرده است که هر که پول داشت از آن برخوردار می شود و هر که نداشت خودش راهی پیدا می کند، ما حداکثر خیریه را به او پیشنهاد می کنیم!

سیمین کاظمی
از صفحه تلگرام نویسنده
۲ تیر ۱۳۹۸

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)