ابوالقاسم فردوسی و ویلیام شکسپیر

ایرانی‌ها معمولاً این بیت فردوسی را به یاد دارند 

اما ارزش قدرتمند فردوسی را که شانه به شانه شکسپیر می‌زند و  ترازدیهای عظیم و بزرگ‌تر از شکسپیر را به قلم می‌کشد فراموش می کنند.

فردوسی قبل از زنده کردن زبان پارسی, به زندگی و انسان ها خیره شد. بیزن و منیزه, رستم و سهراب و نوشداروی بعد از مرگ و شباهت‌های نه ظاهری که عمیق, ترازدی های فردوسی و شکسپیر را بر مغز انسان می کوبد.

کسی در جنگ اصفهان آن زمان ها مطلبی در رابطه با پیران شخصیت خصم ایران زمین و از تبار تورانیان دشمن نوشت. نویسنده‌ای که از مرزهای جغرافیایی ایران-توران گذر کرد و انسان شد.

جنگ اصفهان معتبرترین و عمیق‌ترین مجموعه فرهنگی دهه چهل شمسی ایران بود. از مصطفی رحیمی و ابوالحسن نجفی سارتریست های ایران تا گلشیری و هرمز شهداد با رمان تکان دهنده اش شب هول و رضا فرخفال و بسیاری دیگران حول این شمع پرفروغ ادبیات و فرهنگ غیرمتعارف می رقصیدند.

فرخفال داستانهایی کوتاه می‌نوشت که مغز آدم را برای چند روزی فلج می کرد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)