تریبون چپ: ۱۳ سال پس از ترور «آلدو مورو»، فرمانده بریگاد سرخ، عامل مستقیم «سیا» بود!

نوشته: یونگه ولت

برگردان: رضا نافعی

 *********

نشریه آلمانی „بیلد آم زونتاگ „بر خلاف هدفمندی استراتژیک خود ( چون نشریه ایست راستگرا. م )، روز ۲۷ ژانویه با استناد به یک اشتباه و یا  بعبارت دیگر، یک توطئه قضائی به طرح موضوع گروه بد نام ناتو موسوم به Stay  behind پرداخت. این گروه در ایتالیا „گلادیو „ خوانده می شود که معنی آن شمشیر کوتاه است. „مارکوس لانتس „ مدیر یکی از برنامه های  تلویزیونی  آلمان نیز در ۱۴ فوریه، در برنامه „گفتگو „،  از  تلویزیون دوم آلمان به این موضوع پرداخت ولی بخش حساس سیاسی آن را مطرح نکرد. در آن شب جیوزپه گولوتا مهمان برنامه بود، مردی که۲۲ سال از زندگی خود را به اتهام گناهی که نکرده (ولی زیر شکنجه ارتکاب آنرا  پذیرفته) بود، در زندان بسر برده بود. این مرد که امروز ۵۵ سال دارد، در سال ۱۹۷۶ متهم شد به این که دو پلیس ایتالیائی  ( Carabinieri )    را بقتل رسانده است. آن دو پلیس به این دلیل بقتل رسیده بودند که  ناخواسته به یکی از اسرار ناتو پی برده بودند. به راز سلاح هائی که  گروه گلادیو جابجا می کرد و آنها آنرا تصادفا کشف و در پاسگاه خود توقیف کرده بودند، رازی که نمی باید  آشکار می شد. یکی از عملیات پر سرو صدای  گروه  Stay behind  در بهار سال ۱۹۷۸ ربودن و بقتل رساندن «آلدو مورو» رهبر حزب دموکرات مسیحی ایتالیا بود. ۱۳ سال پس از آن واقعه، در سال ۱۹۹۱  راز از پرده بیرون افتاد و معلوم  شد که     عملیات  ربودن آلدو مورو و کشتن او،  کار ناتو و سیا بوده و گروه ایتالیائی گلادیو کارگردانی آن  را بعهده داشته است.

در ژانویه ۱۹۷۸ آلدو مورو، رهبر حزب دموکرات مسیحی ایتالیا و «انریکو برلینگوئر» دبیر کل حزب کمونیست ایتالیا قراردادی منعقد کردند که طبق آن  قرار بود دو حزب مذکور برای تشکیل دولت با یکدیگر همکاری کنند. از زمانی که مورو در اواسط سالهای دهه ۱۹۷۰ این خط مشی را در پیش گرفت در آمریکا تبلیغات شدیدی برای تخریب او،   همراه  با تهدید تلویحی اش به قتل آغاز شد. او را „آلینده ایتالیا“ و „خطرناکتر از کاسترو„ خواندند. هنری کیسنجر که در آن موقع وزیرخارجه آمریکا  بود، در سال ۱۹۷۵  از سازمان سیا خواست که دست به کار شود و گفت که سیا باید در ایتالیا „واقعیاتی بوجود آورد „.

 Ray Cline   که در آنزمان معاون مدیرعامل و رئیس مرکز  مطالعات استراتژیک  و بین المللی بود با صراحت به نیویرک تایمز گفت „وضع ایتالیا با عملیات محرمانه سیا حل خواهد شد».

قرار بود  روز ۱۶ مارس ۱۹۷۸ دولتی که  با حمایت پارلمانی  حزب دموکرات مسیحی  تشکیل شده بود به مجلس معرفی شود. همچنین  قرار بر این بود که شرکت مستقیم حزب کمونیست در کابینه  پس از یک دوران گذار عملی گردد.اما  آلدو مورو، در همان روز    در راه رفتن  به  پارلمان  در خیابان „ویا فانی „ بوسیله  کماندوئی از „بریگاته روسو“(بریگارد سرخ )  ربوده شد و روز ۹ ماه مه  ۱۹۷۸ به قتل رسید. گروه پنج نفره محافظان رهبر حزب دموکرات مسیحی نیز کشته شدند. سرهنگ کامیلو گوگلی مئو، رئیس دفتر امنیت داخلی اطلاعات ارتش ایتالیا  (SISMI  ) ، در لحظه ربودن مورو، در محل واقعه حضور داشت.   سرهنگ «گوگلی مئو» به فرمان ژنرال پیئترو موسه مسی فرمانده SISMI به محل رویداد رفته بود تا از ربودن موفقیت آمیز مورو مطمئن گردد.

هنگامی که در سال های ۱۹۹۰ / ۱۹۹۱  پرده از عملیات „گلادیو „ برافتاد سرهنگ گوگلی مئو بعنوان فرمانده مسئول آموزش واحد های  Stay behind  در پایگاه ناتو در ساردین مشغول کار بود. «لی وی یو یانوزی»، سردبیر مجله تمپو که برخوردی نقادانه به دولت داشت، در ۱۴ ژوئن ۱۹۷۶ در یک کنفرانس مطبوعاتی  در رم  افشا کرد که عوامل مخفی „بریگاد سرخ „ در کاپو ماراگیو برای عملیات کماندوئی، آدم ربائی و بقتل رساندن شخصیت های سیاسی ، اقتصادی و قضائی آموزش می بینند. بین سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۸ در تقریبا  ۲۴۰۰ عملیات کماندوئی دهها نفر از افراد نشان شده و صدها نفر از کسانی که تصادفا در محل حضور داشتند قربانی آن عملیات شدند. یانوزی گفت که  یکی از آن عملیات همان بود که دوهفته پیش  از آن رخ داد و در آن فرانسیسکو  کوکو، دادستان کل شهر جنوآ  با دوتن محافظانش بقتل رسیدند. «زندان“های „بریگاد سرخ „ برای نگه داری  افرادی که می ربود محل هائی بودند که سازمان اطلاعات در اختیار آنها می گذاشت.  سازمانی  که رئیس آن در آن زمان، ژنرال  ویتو میچلی بود،  نقشه مدیریت سری „ بریگاد سرخ “ را شخصا تصویب کرده بود. ولی در آنزمان  افشاگری های یانوزی را تئوری توطئه خواندند و آن را کنار زدند. پس از بر ملا شدن „گلادیو“ کمیسیونی از سوی پارلمان مامور تحقیق  در باره عملیات آن سازمان و تشخیص موارد نقض قانون شد. با شنیدن گفته های شاهدان متعدد از جمله ماموران اطلاعاتی  اثبات شد که  عامل آن عملیات  همین سازمان بوده است.

دو محقق ایتالیائی، بنام آنتونیو و جیانی سیپریانو، در کتابی که  با عنوان „استقلال محدود.  تاریخ  تخریبهای زیرزمینی اتلانتیک علیه ایتالیا“( رم ۱۹۹۱)  منتشر کردند از جمله اثبات کردند که در سالهای دهه ۱۹۷۰ در کاپو مارارگیو Capo Marrargiu  به هزاران نفر „ گلادیاتور „ آموزش داده شده که بسیاری از آنها بعنوان Undercoveragent  (ماموران   نفوذی ) به  گروههای چپ افراطی رسوخ داده شده اند، که کارشان تشویق آن گروهها به ترور بوده است. ژنرالGerado Serravalle   از سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ فرمانده دیویزیون „گلادیو»،  در برابر کمیسیون تحقیق Stay behind  تایید کرد که تک تیرانداز  خیابان  „ویا فانی „ ماموری ویژه بود با „  مهارتی  که فقط در اثر آموزش  های هرروزی می تواند بدست آید».

مدرک جنجالی  افشاگر و اثبات کننده  کارگردانی „ گلادیو „در  خیابان „ویا فانی „ این بود که از ۹۲ پوکه فشنگی که در محل بدست آمده بود ۳۹ پوکه  روکشی از لاکی ویژه داشتند.  این فشنگ ها فقط در اختیار واحدهای عملیات زیرزمینی ناتو هستند، ویژگی این فشنگ ها این است که می توان آنها را در مخفیگاههای زیرخاکی  چال کرد، بدون این که زیر خاک آسیبی به آنها برسد و در مواقع لزوم  قابل استفاده نباشند. مارکو مورین افسر نیروی هوائی  و متخصص شناخت اسلحه  در  گزارشی نادرست ادعا کرد که آن پوکه ها نه از فشنگهای ناتو هستند و نه اصلا ارتباطی با سلاحهای نیروهای مسلح دارند. „ فلیس کاسون „ بازپرس ویژه تحقیق در سال ۱۹۹۱ در پی تحقیقات خود به این نتیجه رسید مارکو کارین، متخصص اسلحه شناس و تهیه کننده آن گزارش تخصصی، خود عضو  گروه „ گلادیو „است  و سلاح های   تروریست های نئوفاشیست از انبار گروه „گلادیو „ تامین می شده است. ۳۹ پوکه فشنگی که بدست آمده و در وزارت کشور نگاهداری می شدند  نیز درسال ۱۹۹۱ ناگهان ناپدید شدند و دیگر اثری از آنها بدست نیامد.

در اکتبر ۲۰۰۷ جیووانی گالونی، هشتاد ساله، که در زمان قتل مورو معاون  رهبر حزب دموکرات مسیحی بود، لب به سخن گشود و مطلبی نوشت که روزنامه کمونیستی „لیبراسیونه„ آنرا منتشرساخت. او نفوذ در „ بریگاد سرخ „ را تایید کرد.  „ سرجیو فلامیگنی «، عضو کمسیون پارلمانی رسیدگی به قتل مورو در کتابی که بنام „ تارعنکبوت „  نوشته بود( ۱۹۹۳) اثبات کرده بود که رئیس واقعی „ بریگاد سرخ „ „ کورادو سیمیونی „، عامل سیا بوده است. پس از قتل مورو  او را به سازمان اطلاعاتی واتیکان  „ پرو دئـو „ ( بمعنی : هوادار خدا)  قرض دادند و از آنجا او را به اتحادیه کارگری زیرزمینی سولیدانوش به لهستان  فرستادند. او پس از انجام موفقیت آمیز ماموریت خود در لهستان، در سال۱۹۹۲ در رم ، به حضور پاپ  وتیلا ، پاپ لهستانی ، افتخار حضور یافت.

http://www.jungewelt.de/2013/02-  ۲۱/۰۴۷٫php?sstr=terrorgruppe|der|Nato

لینک برای دیدن برنامه تلویزیون  دوم المان

http://www.youtube.com/watch?v=FvCdcrTZTyQ

لینک اصلی مقاله: آینده ما

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)