نوستالژی فراگیر ۲۵ بهمن، این روزها بیش از هر چیز به شکل امر گذشته ظاهر میشود، امر تمام شده. یادآوری خاطرات ۲۵ بهمن در شمایل کنونی خود، به شکل متناقضنمایی میگوید چیزی برای “احیا” باقی نمانده است. مبارزانی که در سایهی آفتاب لمیدهاند و از خاطرات عهد شباب مبارزه در روزهای جوانی برای نوههای فرضی خود حرف میزنند و حتا گاهی سر آنها فریاد میزنند که “شعور” آنها به اندازهی یادآوری نیست. شباهتی ناگزیر به این جملهی آشنای قدیمی که “ما جلوی پدرهایمان پاهایمان را هم دراز نمیکردیم”. چنین است که آرام آرام خاطرات ۲۵ بهمن از هر سلحشوری الهامبخشی تهی و بدون هیچ غرابت محتوایی شبیه خاطرات مش قاسم از جنگ ممسنی و کازرون میشود. برای به چنگ آوردن آن مازاد نهفته در ۲۵ بهمن به جای پناه بردن به نوستالژی، به جای سنگر گرفتن پشت گذشته، باید پیوند آن را با امروز آشکار کرد، باید چیزی را ادامه داد که در ۲۵ بهمن بود
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.