نامه‌ی وارده – چرا «ضرورتِ شرکت در انتخابات» ضرورت دارد؟

به نظر می‌رسد آن‌چه که با نام «اُپوزیسیونِ» حاکمیت کنونیِ ایران می‌شناسیم، از فعلی با عنوان «شرکت‌کردن در انتخابات» خسته شده‌است. کم‌تر گروهی از مخالفان را می‌توان یافت که تمایل مشخصی نسبت به شرکت در انتخابات ریاست جمهوریِ پیشِ‌رو نشان داده باشد و این بی‌میلی، آشکارا به سرخوردگیِ ناشی از انتخابات ۸۸ بازمی‌گردد، هرچند که حسِ «بازی‌خورده»بودن، تنها یکی از حالت‌های سرخوردگیِ یادشده است.

اگر چراییِ تحریم یا شرکت‌نکردن در انتخابات، کنار گذاشته شود، به پی‌آمدهای آن می‌شود نگریست. فرض کنید «ما» بگوییم: «انتخابات را تحریم می‌کنیم.» این فرض را داشته باشید. از سوی دیگر، تجربه نشان داده که حاکمیت، همیشه با طراحی یا به‌کارگیریِ روش‌های مختلف، عده‌ی نسبتاً زیادی را به پای صندوق‌های رأی می‌کشاند. به فرض بازگردید: فرض ما چه عملی شود، چه نشود، آن‌کس که به «حضور پُرشورِ مردم» نیاز داشته‌است، فردای انتخابات، به خواسته‌ی خودش می‌رسد، و با تیترهای دُرُشت، رسانه‌ها را از «حضور حماسی» و «شرکتِ اکثریت مردم» پُر می‌کند. مطمئناً پس از این اتفاق، به «ما»یی که انتخابات را تحریم کرده بودیم، خواهند گفت: «دیدید مردم شرکت کردند؟ دیدید تحریم شما به جایی نرسید؟ دیدید حضور پرشورِ مردم رو؟» روشن است که چه با تحریم ما، چه بدون تحریم ما، جمعیتِ زیادی را پای صندوق‌های رأی خواهیم دید.

حالا فرض کنید «ما» می‌گوییم: «شرکت در انتخابات ضروری است.» در این حالت، آن‌کس که به حضور مردم نیاز داشته، جمعی از «غیرِخودی‌ها» را هم به‌ناچار، متحمل می‌شود؛ آن‌وقت است که پاسخ‌هایی مثل «دیدید حضور پرشورِ مردم رو؟» کارکردِ خود را از دست خواهند داد: حضور پُرشور مردم، به پای «ما» هم نوشته خواهد شد یا حداقل، فقط به پای هواداران، یا واداربه‌هواداری‌شده‌ها، نوشته نخواهد شد. این‌جاست که شرکت در انتخابات، به نمایش‌گرِ بزرگی برای نشان‌دادنِ زنده‌بودنِ «ما» تبدیل می‌شود، و به بیان بهتر، حضورِ مخالفانِ نظام کنونیِ ایران در این انتخابات، وسیله‌ای می‌شود برای اعتراض به همان نظامی که انتخابات را ترتیب داده‌است.

فراموش نکنیم که در انتخاباتِ پیشِ‌رو، می‌توان به «انتخابات واقعی و آزاد» رأی داد. با این‌کار، تلاشِ نظام برای جلبِ نظر مردم به شرکت‌کردن، به سازوکاری علیهِ خودش تبدیل خواهد شد که دو گزینه را پیشِ روی‌اش خواهد گذاشت: یا تغییر و اصلاح را خواهد پذیرفت، یا ناخواسته با یک گسستِ بنیادی روبه‌رو خواهد شد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)