حصرشدگان درباره بیانیه حقوق شهروندی روحانی چه فکر می‌کنند؟

رئیس جمهوری که نمی‌تواند برگزاری یک کنسرت ساده و یا امنیت سخنرانی یک نماینده مجلس را تضمین کند، چگونه می‌خواهد به این وعده‌ها عمل کند؟ آیا به راستی این بیانیه ناشی از اعتقاد قلبی است و یا بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد؟

شش ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری نظام ولایت مطلقه فقیه در ایران برگزار می شود. آقای حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران دیروز به مناسبت امضای منشور حقوق شهروندی در دفاع از مطالبات مردم بیانیه ای صادر کرده و برای “پیگیری” این خواسته ها نماینده ای ویژه تعیین کرده است.

آیا به راستی این بیانیه ناشی از اعتقاد قلبی است و یا بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد؟

در بیانیه آقای روحانی آمده است: “از آنجا که رئیس جمهور در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران بر پشتیبانی از حق، عدالت و حمایت از آزادی و حرمت اشخاص و حقوق ملت در قانون اساسی سوگند یاد کرده … و با استناد به ” حقوق ملت” که به روشنی در قانون اساسی جمهوری اسلامی تصریح شده و با عنایت به این که دولت موظف است… عدالت، آزادی و زندگی شایسته را برای همه شهروندان ایران فارغ از جنسیت، و باور مذهبی رعایت و محقق کند… و با توجه به این که استیفای حقوق و آزادی های مدنی و سیاسی از جمله نقد، نظارت و عضویت و فعالیت در تشکل ها، احزاب و شرکت در اجتماعات و راهپیمایی ها و سایر حقوق مدنی …و”.

حقوق شهروندی مورد اشاره آقای رئیس جمهور که از “انقلاب مشروطه” تا به امروز معوق مانده از خواسته های مبرم مردم اند و هر سیاستمداری که بخواهد افکار عمومی را با خود همراه کند مجبور به حمایت از این مطالبات است. اما دفاع از حقوق ملت درحرف و بیانیه آنهم در آستانه انتخابات و احتیاج به آرای مردم یک چیز است و باور به این حقوق و دفاع پیگیر و موثر از آن که البته کار دشوار و پر هزینه ای در نظام ولایت مطلقه است، چیزی دیگر است. تفاوت این دو در حد تفاوت کسانی است که شش سال است در حصر باقی مانده اند با کسانی که از برکت اعتراض و مقاومت همان حصر شدگان به ریاست رسیده اند!

به عنوان یک شهروند ایرانی به این آسانی نمی توانم حرفهای قشنگ آقای روحانی را باور کنم مگر آن که ایشان روشن نمایند که چرا این قدر دیر به صرافت دفاع از حقوق معوقه شهروندان افتاده اند؟ و اگر ایشان تا کنون نتوانسته است ذره ای از این مطالبات مردم را محقق کند چگونه از این پس چنان خواهد کرد؟

ما می دانیم که میان جناح موسوم به میانه رو و اصلاح طلب جمهوری اسلامی به رهبری آقایان هاشمی و روحانی با جناح قدرقدرت حاکم به سرکردگی آقای خامنه ای بر سر سیاستهای خارجی و داخلی و از جمله تفسیر قانون اساسی و حقوق ملت اختلافاتی وجود دارد. ما این را نیز می دانیم که جناح میانه رو حتی اگر قوه مجریه و مقننه را نیز با رای مردم در اختیار گیرد بازهم بدون اذن رهبر که همه نهادهای نظامی، قضائی، تبلیغاتی و شبکه های مافیای اقتصادی را در اختیار دارد کاری از پیش نمی برد و البته جناب روحانی و همکاران او بهتر از هرکس از این حقایق ساده آگاهی دارند.

این که آقای روحانی خود را ملزم می داند که در همین بیانیه وعده های خود را مطالبه رهبری نیز وانمود کند و در تحقق این مواعید به حمایت رهبر دل بندد، متاسفانه هم به ناراستی آلوده است و هم به تحمیق. وگرنه آقای روحانی می داند که رهبر با همه وعده های آقای روحانی مخالف است و گناه حصر شدگان این است که در دفاع پیگیر از حقوق شهروندان خصومت رهبر و ایادی وی را با این مطالبات آشکار ساخته اند.

بنابراین شایسته است جناب آقای روحانی به این پرسش پاسخ دهند که این مطالبات مردم را با اتکاء به کدام قدرت و ابزار واقعی می خواهند، محقق کنند؟ آیا آقای روحانی آمادگی آن را دارد که به مردم بگوید چرا در سه سال و نیم گذشته نه برای مبارزه با دزدی و فساد نهادینه شده در جمهوری اسلامی کاری کرده و نه در راه آزادی احزاب و تشکل ها و نه برای رهایی حصر شدگان قدمی برداشته است؟ خوشبینانه ترین پاسخ آن است که ایشان می خواسته اما نمی توانسته، اگر این پاسخ را بپذیریم آن وقت باید از ایشان پرسید آیا ایشان امروز این آمادگی را در خود سراغ دارد که موانعی را که بر سرانجام این وعده ها قرار داشته و دارد نام ببرد؟ و ضمنا پروژه آینده خود را برای عبور از این موانع در معرض افکار عمومی قرار دهد؟ سه سال و نیم از شش سال اسارت حصرشدگان مربوط به دوره ای است که آقای روحانی ریاست شورای امنیت ملی را برعهده داشته است؟ رئیس جمهوری “حقوقدان” با کدام استدلال حقوقی می تواند نسبت به موارد متعدد و سیستماتیک نقض حقوق بشر در ایران و از جمله در مساله حصر موسوی، رهنورد و کروبی از خود سلب مسئوولیت کند؟ نظر حصرشدگان در این باره چیست؟ به راستی آنها درباره بیانیه حقوق شهروندی آقای روحانی چه فکر می کنند؟ رئیس جمهوری که نمی تواند برگزاری یک کنسرت ساده و یا امنیت سخنرانی یک نماینده مجلس را تضمین کند، چگونه می خواهد به این وعده ها عمل کند؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)