پیام دکتر محمد ملکی به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو

تقدیم به شهدای دانشگاهها

بسم الحق
هشتاد و دو سال مبارزه در مسیر آزادی و برابری

عزیزان من؛
میخواهم در سنین پیری و کهولت، و در شرایط سخت بیماری، بار دیگر با شما که آینده سازان ایران عزیز هستید، سخن بگویم.
می خواهم شصت و سومین سالگرد «روز دانشجو» را که با خون و قیام بخاطر آزادی ملت همراه بود، به شما آزادگان و گرامیان یادآور باشم، و به نسلی که فاصله سنی اش با این روز و حوادث آن بسیار زیاد است، تبریک بگویم؛ شما در این ۸۲ سال (۱۳۱۳-۱۳۹۵) که از تاسیس نخستین دانشگاه ایران ( دانشگاه تهران ) میگذرد، همیشه در راس مبارزین و تحول خواهان و دیکتاتور ستیزان بوده اید، و کمتر تحولی در کشور به وقوع پیوسته که دانشجویان و دانشگاهیان در آن نقش برجسته و اساسی نداشته باشند.
فرزندان مجاهد و مبارزم؛
پدر پیرتان که حدود ۷۰ سال در رثای آزادی، خستگی ناپذیر نالیده و زجرها کشیده و زندانها دیده و شکنجه های فراوان و مشکلات بسیار را خود و خانواده اش تحمل نموده، حال به این اعتقاد رسیده که کشور ما آبستن حوادث دگرگون سازی است و این روزها باید همه با هم متحد و دست در دست بسوی جنبش دگرگون ساز که ریشه در تجربیات گذشته دارد و با آگاهی و درس آموزی از حکومتهای استبدادی، بویژه “نظام ولایی” همراه است، گامهای استوار برداریم، تا بار دیگر فریب دغلکاران، اعم از آخوندهای افشاشده و دیگران که در این سالها شعار آزادیخواهی زیاد سر دادند ولی در عمل هیچ بودند و هیچ را نخوریم.
باید جنبشی برپا کرد. جنبشی که بیش از صد سال در کشور ما به وقوع پیوسته، از جمله مشروطه خواهی و قیام سردار جنگل و نهضت ملی به رهبری «دکترمصدق»، و انقلاب استبداد ستیز سال ۵۷ که همگی در اثر خیانت و دزدیده شدن به وسیله عوامل داخلی و خارجی با شکست مواجه شد، و آن بر سر ملت ما آمد، که امروز همگی شاهد و ناظر آن هستیم.
عزیزان من؛
اگر نظری تنها به وقایع چند ماه اخیر بیافکنیم، این حقیقت بر ما بیش از پیش روشن می گردد که نظام ولایی چنان در فساد همه جانبه فرورفته، و به حال احتضار افتاده، که دیگر امیدی بر این بیمار که تمام بدنش را عفونت فراگرفته، نیست؛ عفونتی که از مغز سر تا کف پای این مریض را لحظه به لحظه به سوی نیستی می کشاند.
فایل صوتی آیت الله منتظری که حکومت سالها تلاش کرد تا از افشای آن جلوگیری کند، بسیاری از حقایق را روشن ساخت، و چنان لرزه ای به جامعه و بخصوص آنهائی که باور این چنین اعمالی را از حکومت عدل علی! نداشتند وارد کرد، که می بینید و می شنوید.
جنایاتی که آخوندها به ویژه در دهه ی شصت در حق دانشجویان و دیگر فرهیختگان انجام داد، بسیاری از چشم ها و گوش ها را باز کرد، تا بدانند کسانیکه بنام دین سالها در این مملکت حکومت میکنند، جانیانی هستند که برای ادامه حیات خود، از هیچ جنایتی دریغ نکرده و نمی کنند.
من از فرزندان دانشجویم میخواهم نگذارند خواست حکومت که به فراموشی کشاندن این جنایات است، عملی گردد، و مسئله دادخواهی به فراموشی سپرده شود. جنبش دادخواهی روز به روز بیشتر مورد بحث و تحلیل و تحقیق محافل مختلف، بویژه دانشجویان عزیز قرار میگیرد. باید خواست همه ی ما تشکیل دادگاههای بین المللی رسیدگی به جنایت علیه بشریت باشد چرا که دانشجویان و دانشگاهیان بیشترین قربانیان این جنایات بوده و هستند. هرگز در نشست ها و شعارهایتان زندانیان سیاسی بی گناهی مانند «نرگس محمدی»، «آرش صادقی» و همسرش، خانم «مریم منفرد»، و دیگر عزیزان زندانی را فراموش نکنید.
فرزندان عزیزم؛
امروز مسائلی در کشور ما مطرح است که میتوان گفت حکومت دیگر نه از نظر اخلاقی، و نه انسانی، و نه اجتماعی صلاحیت ماندن بر سر قدرت را ندارد. شما رهبران نمادین آینده هستید که باید ایران را بسوی آزادی و آبادی و برابری رهبری کنید. اتحاد شرط اول پیروزی است. قول میدهم تا آخرین نفس بخاطر کسب آزادی در کنار و همراه شما باشم. فراموش نکنیم دانشگاهها هر یک سنگری هستند برای آزادی این ملت.
دستهای پرتلاشتان را می بوسم. موفق و پیروز باشید.
دکتر محمد ملکی
۱۶ آذر ۱۳۹۵

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)