این بار هم سقف شیشه‌ای نشکست شکست کلینتون و جلب همبستگی زنان

کانون زنان ایرانی -“این بار هم سقف شیشه‌ای نشکست”. ترامپ چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا شد. این که چرا این اتفاق بر خلاف انتظار بسیاری رخ داد، پاسخ‌های متعددی دارد اما چرا هیلاری کلینتون در ایجاد همبستگی بین زنان ناموفق بود؟ این روزها رسانه‌های مختلف جهانی سعی در توصیف و تحلیل این موضوع دارند و هر یک از زاویه‌ای به آن می‌پردازند.

آرای کلینتون در میان زنان، اسپانیایی‌تبارها و آفریقایی‌تبارها کمتر از حد انتظار بود و بسیاری از تحلیل‌گران گفتند کلینتون در جذب آرای گروه‌های کلیدی شکست خورد، گروه‌هایی که پیش‌بینی می‌شد حمایت بیشتری از جانب آن‌ها کسب کند. همه این‌ها در حالی است که اظهارات موهن ترامپ علیه زنان آشکار و مستند بود. اوائل اکتبر گفتگوی او با بیلی بوش درباره آزار جنسی توسط واشنگتن پست رسانه‌ای شد و پس از آن نیز جامعه امریکا شاهد مجموعه‌ای از ادعاها و اتهامات علیه ترامپ از طرف زنان مختلف بود. ابتدا تصور می‌شد این اتفاقات زنان را بیش از پیش به سمت هیلاری کلینتون سوق دهد. چندی بعد سی ان ان با انتشار نتایج یک نظرسنجی اعلام کردکه در میان دلایلی که برای عدم انتخاب ترامپ از سوی مردم مطرح شده است، مسأله آزارهای جنسی در رتبه سوم قرار دارد.

نظرسنجی شب انتخابات نشان داد ۵۴ درصد از زنان حامی کلینتون بوده‌اند و ۴۲ درصد حامی ترامپ. این آمار تفاوت مهمی با آمارهای سال ۲۰۱۲ ندارد. در آن زمان نیز ۵۵ درصد از زنان به اوباما رأی دادند و ۴۴ درصد به رامنی. پس در این دوره از انتخابات آمریکا زنان حس نکردند بهتر است به کلینتون رأی بدهند. ترامپ در یکی از نطق‌های انتخاباتی خود گفته بود: “تنها کارتی که کلینتون دارد زنان هستند که جالب این‌جاست آن‌ها هم دوستش ندارند”. در واقع میزان حمایت زنان از کلینتون از میزان حمایت سیاه پوستان از اوباما بسیار کمتر بود.

در میان زنان رنگین پوست شرکت‌کننده در انتخابات ۹۴ درصد آفریقایی‌تبارها و ۶۸ درصد اسپانیایی‌تبارها به کلینتون رأی دادند. اما این دو گروه به ترتیب ۶ و ۷ درصد آراء را داشتند و ۳۷ درصد آراء متعلق به زنان سفیدپوست بود. ۵۳ درصد از زنان سفیدپوست نیز حامی ترامپ بودند. از نظر میزان تحصیلات نیز ۳۴ درصد زنان سفیدپوست بدون تحصیلات دانشگاهی حامی کلینتون بوده‌اند و ۶۲ درصد رأی خود را به ترامپ داده‌اند. در میان زنان تحصیل‌کرده هم اوضاع بهتر نبود و تنها ۵۱ درصد آن‌ها حامی کلینتون بوده‌اند.

مادلین آلبرایت اولین زنی که وزیر امور خارجه آمریکا شد در کارزار انتخاباتی کلینتون گفته بود: “در جهنم جایی برای زنانی است که به همدیگر کمک نمی‌کنند”. جمله‌ای که خشم عده‌ای از زنان جوان آمریکا را برانگیخت و آلبرایت را وادار به عذرخواهی کرد چرا که این زنان جوان معتقد بودند تنها زمانی به زنان رأی می‌دهند که دیگر ویژگی‌های مورد نظر آن‌ها را نیز داشته باشد. آن‌ها معتقد بودند ارزش زن بودن رئیس جمهور را نمی‌توان بر دیگر ارزش‌های شخصی ارجح دانست.

حال برخی رسانه‌ها این پرسش را مطرح کردند که چرا زنان رأی‌دهنده، جنسیت کاندیدا را برای انتخاب خود مقدم نشمردند؟ برخی معتقدند این که از زنان انتظار داشته باشید تنها بر اساس جنسیت رأی دهند به این معناست که از آن‌ها بخواهید خود را از دیگر ویژگی‌های هویتی‌شان مانند نژاد و طبقه مجزا کنند، در حالی که تمام این موارد در کنار هم انتخاب‌های افراد را تعیین می‌کنند.

از طرفی برای برخی از زنان، کلینتون نیز یکی از سیاستمداران درون بازی قدرت است که خیلی قابل اعتماد نیست بنابراین جنسیت در درجه اول اهمیت قرار نمی‌گیرد و کاندیداها براساس ویژگی‌های دیگر قضاوت می‌شوند. همچنین کلینتون تلاش کرده است تا موفقیت فردی خودش را در حوزه کاری دستاوردی برای فمینیست‌ها معرفی کند و این که انتخاب شدنش به عنوان رئیس جمهور آمریکا موفقیتی برای تمام زنان است. این در حالی است که بسیاری از زنان خاصه جوان‌ترها چنین تصوری ندارند و راه‌یابی کلینتون به کاخ سفید را دستاوردی فمینیستی نمی‌دانند. گرچه طرفداران کلینتون می‌گفتند دادن سکان به دست او باعث می‌شود حمایت قدرتمندی از سیاست‌های حیاتی به نفع زنان در کاخ سفید به وجود بیاید، سیاست‌هایی مانند دستمزد برابر، مزایا و کمک‌هزینه‌های مادری و حقوق مربوط به تولید مثل. اما آیا خواسته‌های زنان تنها به این موارد محدود می‌شود و اصلاحات اقتصادی- اجتماعی، برابری نژادی، توجه به محیط زیست، سیاست خارجی و آموزش از خواسته‌های آن‌ها نیست؟ کلینتون در مقایسه با سندرز که برنامه‌های ایده‌آلیستی و رادیکال‌تری داشت، فرد محافظه‌کاری محسوب می‌شود که چندان مورد علاقه جوانان نیست.

البته بسیاری از گروه‌های رادیکال‌تر در شخصیت و تصمیم‌های کلینتون نشانه‌ای از فمینیست بودن نمی‌بینند و به برخی از واکنش‌های او درباره رسوایی جنسی همسرش و زباله خواندن برخی زنان اشاره می‌کنند. گاردین پیش از انتخابات نوشت بسیاری از زنان نمی‌توانند کلینتون را همراهی کنند چون خود را بسیار جدا از او می‌بینند. شاید فمینیست‌های موج دوم دوست داشته باشند زنی را در مسند قدرت ببینند اما برای فمینیست‌های جوانتر این موضوع در درجه اول اهمیت نیست. زنان بسیاری هستند که به دلیل مهاجرت و درآمد پایین با مشکلات بسیاری دست به گریبانند که کلینتون آن‌ها را خطاب قرار نمی‌دهد.

ممکن است برای برخی جنسیت بی‌اهمیت به نظر برسد اما عده‌ای بر این باورند که وجود یک زن در این سطح از قدرت روی نسل آینده زنان جوان و حضور آن‌ها در عرصه سیاسی اثر می‌گذارد. کودکان واقعا باور دارند تنها مردان رئیس جمهور می‌شوند چون تنها چیزی که دیده‌اند همین بوده است. در هر صورت باید پذیرفت زنان هم مانند مردان می‌توانند در عرصه‌های سیاسی توانا یا ناتوان باشند و این امر با حضور بیشتر آن‌ها در این موقعیت‌های کلیدی قابل قبول‌تر خواهد شد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)