چند سروده از شیرکو بیکس/ ترجمه خالد بایزیدى

«لیره»
ئه مشه ولیره
شاخ شاعیره و
دارقه له م و
ده شت کاغه زو
روباردیرو
به ردنوخته یه و
منیش:نیشانه ی سه رسوورمان!
……
۲-
«خواب»
من اکنون که
همه شب خواب
خوشه گندم می بینم
آردم می کندبرای خودو
سپیده دم که ازخواب برمی خیزم
نه اوپیداست و
نه من آردم و
گوشنه ترشده عمرم
…..
«خه ون»
من ئیستا که
هه مووشه وی گوله گه نم
دیته خه وم
ئه مکا به ده غل بوخویی و
بوبه یانیی که هل ئه ستم
نه ئه ودیاره و
نه من ده غل و
برسیتربووه ته مه نم!
……
۳-
«نژاد»
ازگوش اقیانوس آرام
گوش ماهی ای رابرداشتم
گوشم رابه گوشهایش گذاشتم
گوش ماهی
سرگذشت خودرابرایم بازگفت:
معلوم شدکه اونیز…
ازخانواده ی آواره ی
ماهی سیاه کوچلوی«صمدبهرنگی»است
……
«نه ژاد»
له گوی ئوقیانوسی ئارام
گویچکه ماسییه کم هه لگرت
نام به گویوه
گویچکه ماسی
سه ری بوردی خوی گیرایه وه:
ده رکه وت ئه ویش
له خیزان وبنه ماله ئاواره که ی
ماسییه ره شه بچکوله که ی
به هره نگی یه
……
۴-
به پیش چشمان آسمان خود
ابررادزدیدند
به پیش چشمان ابرنیز
بادرادزدیدند
به پیش چشمان بادنیز
قطره باران رادزدیدند
به پیش چشمان باران نیز
خاک رادزدیدندو
درخاک نیز…
آن چشمان راپنهان کردند
که دزدهارادیده اند!
……
هه رله به رچاوی ئاسمان خوی
هه وریان دزی
به به رچاوی هه وریشه وه
«با»یان دزی
هه ربه رچاوی «با»یشه وه
دلوپه بارانیان دزی
هه رله به رچاوی بارانیش
خاکیان دزی و
له خاکیشدا
ئه وچاوانه یان شارده وه
که دزه کانیان بینیبوو!
…..
۵-
«مرگم»
مرگم اکنون…همه شب
گاهی دوبار
به دیدارم می آیدوکتف می گذارد
روی کتف رویاهایم
اکنون مرگم سایه ایی است
که همه روزه
گام هایم رامی شمردو
تمام بدنم را
بازدیدمی کندبرای:
تازه ترین آدرسم!
…………………………………………………………..
«مه رگم»
ئیسته مه رگم …هه مووشه وی
جاری دوجار
به سه ردان دی وشان ئه داته سه رشانی
خه ونه کانم
ئیسته مه رگم سیبه ریکه
هه مووروژی
هه نگاوه کانم ئه ژمیری بو:
تازه ترین ناونیشانم!
……………………………………………………………
۶-
«ساعت»
کنارت که می آیم
ساعت ازدست زمان
می گریزدو
خودراجلومی اندازد
کنارت هم که می نشینم
ساعت ازدست زمان
خودرا
عقب می کشد!
………………………………………………………………
«سه عات»
که دیم بولات
سه عات له ده ستی زه ماندا
ده ربازئه بی و
خوی پیش ئه خات
که دانیشتین
سه عات له ده ستی زه ماندا
مه لاس ئه بی و
خوی دوائه خات
……………………………………………………………..
۷-
«تندیس»
روزی فراخواهدرسید
که همه ی چراغ برق های دنیا
اعتصاب کنندودیگر
روشن نشوند
چراکه
به درازای عمرشان
برهزاران تندیس تابیدند
اماتندیسی
برای ادیسون نساختند
………………………………………………………….
«په یکه ر»
ئه وروژه دیت
هه رچی گلوپی دنیایه
مان بگریت ودانه گیرسیت
له به رئه وی :
ئه وه ته ی هه ن
چاوی خویان له سه رسه ری
هه زاران په یکه ری دنیا
هه لکردووه و
که چی ته نیا په یکه ریکیان
بوئه دیسون نه کردووه!
…………………………………………………………..
۸-
«صندلی»
آن صندلی ای که
شاهدمرگ شاعربود
آنقدرزیست
تامرگ جلاد رادید
تاکه آزادی
برآن نشست
………………………………………………………………
«کورسی»
ئه وکورسییه ی شاعیره که یان
له سه رکوشت
شایه تیک بوو
هینده ژیا…
تامه رگی جه للادی بینی و
تائازادیی
له سه ردانیشت!
………………………………………………………………….
۹-
«مار»
ذغالی
آتش را
فوت کرد
تاکه:
خاموشش کند
چون که می دید:
ماری بی حس
داردمی ایدو
می خواهد بکنارش
بخواب رود!
……………………………………………………………………
«مار»
کلپه یه ک فووی
له ئاگره که ی خوی ئه کردتا:
خاموشیکات
چونکه بینی
ماریکی سر
دیت وئه یه ویت له پالیا
په پکه بخوات!
……………………………………………………

شیرکو بیکس، شاعر معاصر کُرد
ترجمه از خالد بایزیدى( دلیر)

شیرکو بیکس

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)