·
پیکر سه زن فعال سیاسی کردستان ترکیه؛ سه‌فه دمیر، عضو رهبری حزب مناطق دمکراتیک، پاکیزه نیار، رئیس مشترک مجلس خلقی سلوپی و فاتمه ئویار فعال کنگره زنان آزاد که پس از زخمی شدن کشته شده‌اند اکنون در سردخانه بیمارستان سلوپی است. شنیدن این خبرها امروز در ترکیه عادی شده است؟
خبر تداوم لشکرکشی یک دولت علیه بخشی از مردمان معترضش در رسانه‌های جریان اصلی بازتاب چندانی ندارد. مساله خاک و تمامیت ارضی است و از نظر خاک پرستان و راویان رئال پولتیک، جان آدمی و حق انتخابش اینجا هیچ ارزشی ندارد.
اما یکی از این سه زن را با شکنجه بسیار و به طرز دهشتناکی کشته‌اند. یعنی مساله صرفا برنامه ریزی برای ترور فعالان سیاسی مخالف نیست.
شکنجه سه‌فیه دمیر و کشتن تدریجی او و با انجام شکنجه‌هایی که بیش از صد سال است هیچ دولت رسمی علنا مرتکب نشده است و حتی داعش هنوز آن را تجربه نکرده است، پیام روشنی دارد.
پیامی که دولت ترک به همراهی و تائید تمام آن‌هایی که به آن رای داده‌اند و هنوز تائیدش می‌کنند به کردهای شهرهای به پا خاسته می‌دهد: ما تنها برای سرکوب شما نیامده‌ایم، ما به خون شما تشنه‌ایم و عطشمان هم جز با ذره ذره کشتن شما سیراب نخواهد شد …
اینجا اصلا مساله مخالفت یا موافقت با شیوه جنگ یا دفاع ک‌ج‌ک (پ‌ک‌ک) نیست. جنگ هم آدابی دارد، کشتن ده‌ها کودک و زن و مرد غیر نظامی در چند هفته اخیر در مناطق کردنشین و در ادامه مثله کردن فعالان سیاسی غیر مسلح، جنگ علیه «ترور» یا «تجزیه طلبان» نیست.
این جنگ علیه انسانیت و مدنیت است. این جنگ داعش به هیات دولت درآمده علیه انسان‌هایی است که اصلی‌ترین جرم‌شان تلاش برای انسانی‌تر کردن سیستم سیاسی مستقر است.
اگر جایی برای اعتراض کردن باشد، اگر امکانی برای اعتراض کردن باشد، سکوت و یا اصرار بر ندیدن این جنایت و یا توجیه آن‌ها، همدستی با قاتلان است.
از به هیات جلاد در آمدن باید ترسید!
پ.ن: در گزارشی که در کامنت سوم گذاشته‌ام، نماینده پارلمان ترکیه می‌گوید یکی از همراهان ساعت ۴ عصر با دفتر ه‌د‌پ تماس می‌گیرد و خبر از زخمی شدن این سه زن فعال می‌دهد که در حال رفتن از یک محله به محله دیگر هدف تیراندازی قرار گرفته‌اند و درخواست آمبولانس می‌کند. آمبولانس امکان رفتن پیدا نمی‌کند و چند ساعت بعد سربازان دولتی ترکیه جنازه مثله شده آن‌ها را تسلیم سردخانه بیمارستان سلوپی می‌کنند …
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.