نسرین ستوده به جای همه‌ی ما مقاومت کرد اما به جای همه‌ی ما پیروز نشد

ما را نگاه کرده‌ام و خواسته‌ام همراه شما شاد باشم باید بنویسم خبر بدی برای شما دارم: نسرین ستوده به جای همه‌ی ما مقاومت کرد اما به جای همه‌ی ما پیروز نشد. نسرین ستوده پیروز شد اما ما پیروز نشدیم. ما حتا شکست هم نخوردیم. ما کاری نکردیم که حتا شکست بخوریم. پس با پیروزی نسرین ستوده عکس یادگاری نیندازیم. نسرین ستوده هنوز یگانه سوژه‌ی این مقاومت است. ما سوژه نیستیم، ما نیستیم اصلن، ما در خودمان مچاله و هیچ. ما با شادی برای پیروزی نسرین ستوده، در سوگ خودمان شادی کرده‌ییم. در سوگ خودمان و وضعیتی که در آن گرفتاریم. آنجایی که با افتخار می‌نویسیم: «هیچ کاری نمی‌کنم و ادعایی هم ندارم» و شرم حتا نمی‌کنیم. با این همه حالا می‌دانیم که می‌شود پیروز شد، می‌دانیم مقاومت ممکن است، می‌دانیم چیزی برای شدن باقی مانده است. چیزی باقی مانده است* *آن زنانی که برای دفاع از نسرین ستوده از خانه‌هایشان بیرون آمدند و نشان دادند هنوز می‌توان در جایی «جمع» شد، طبعن شامل این نوشته نمی‌شوند و کسان دیگری شاید.