نشریه آمریکایی نیوزویک روز دوشنبه ۹ می ۲۰۱۴ به نقل از اطلاعات مندرج در یک کتاب، گزارش داده است که علیرضا عسگری یکی از مقام‌های ارشد وزارت اطلاعات ایران و معاون سابق وزیر دفاع این کشور که در حادثه بمبگذاری سفارت ایالات متحده در بیروت و کشته شدن ده‌ها آمریکایی نقش داشته است، هم اکنون در آمریکا به سر می‌برد.

بنا بر این گزارش، آقای عسگری تحت مراقبت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) قرار دارد.

بنا بر این گزارش این مطلب در کتاب «جاسوس خوب» (The Good Spy) که قرار است روز سه شنبه منتشر شود درج شده است.

در این گزارش آمده، علیرضا عسگری در سال ۲۰۰۷ میلادی ، پس از آنکه به ترکیه گریخت، موفق به دریافت پناهندگی از آمریکا در زمان دولت جرج بوش شد.

22

کتاب «جاسوس خوب» نوشته کاری برد، به زندگینامه رابرت آمس یکی از ماموران برجسته سیا می‌پردازد که در اثر انفجار بمب در سفارت آمریکا در بیروت کشته شد.

در جریان آن بمبگذاری در مجموع ۶۳ نفر کشته شدند که ۱۷ تن از آن‌ها، از جمله ۷ مامور سیا، آمریکایی بودند. آقای آمس در آن زمان رئیس دفتر بیروت سازمان سیا بود.

سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، به درخواست نیوزویک برای ارائه توضیح در این باره هنوز پاسخی نداده است، هرچند که صحبت کردن در چنین مواردی معمولا عادت سازمان سیا نیست.

نویسنده کتاب که می‌گوید با ۴۰ مامور فعلی و پیشین سازمان سیا مصاحبه کرده است، از قول یک منبع آگاه در این کتاب می‌نویسد که عسگری دو بار با یک دوست ایرانی‌اش، که چهار سال پیش از او از ایران گریخت و در آلمان بسر می‌برد، تماس تلفنی برقرار می‌کند، یک بار از شهر واشنگتن، پایتخت ایالات متحده و یک بار دیگر هم از جایی در ایالت تکزاس.

به نوشته نیوزویک ادعای اقامت عسگری در آمریکا احتمالا موجی از بهت و حیرت بپا خواهد کرد، اگر نگوییم باعث خشم بسیاری از اعضای کنگره خواهد شد؛ اعضایی که ماه گذشته لایحه‌ای را به تصویب رساندند تا از صدور روادید برای حمید ابوطالبی سفیر پیشنهادی ایران در سازمان ملل متحد به دلیل نقش او در حمله به سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۳۵۸ جلوگیری شود.

علیرضا عسگری در سال ۱۹۹۷ میلادی به درجه سرتیپی سپاه پاسداران رسید و معاون وزارت دفاع ایران شد، اما در سال ۲۰۰۴ با از دست دادن محبوبیت خود، به مدت ۱۸ ماه زندان محکوم شد.

وی در سال ۲۰۰۷ میلادی از طریق دمشق به استانبول رفت و از آن به بعد ناپدید شد. گمانه زنی‌هایی مطرح شد که او از سال ۲۰۰۳ شروع به جاسوسی به نفع ایالات متحده آمریکا کرده بود.

آقای برد در این کتاب می‌نویسد «تصمیم اعطای پناهندگی سیاسی به عسگری برمبنای قانون ۱۱۰ عمومی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (که آن را از اجرای روال معمول اداری و قانونی در موارد خاص و محرمانه معاف می‌کند) احتمالا با مخالفت ماموران کهنه کار CIA، که از نقش احتمالی او در قتل رابرت آمس آگاه بودند، روبرو شد.»

نویسنده کتاب که پدرش یک دیپلمات آمریکایی بود و بخشی از دوران جوانی‌اش را در خاورمیانه سپری کرده است، در ادامه می‌نویسد «اما آنطور که گزارش‌ها حاکی است نظر سازمان و آن مسئولان ارشد توسط شورای امنیت ملی دولت جرج بوش رد می‌شود» و سپس نتیجه می‌گیرد «اعطای پناهندگی به فردی با پیشینه عسگری، یک تصمیم سیاسی بود که تنها می‌توانست در کاخ سفید اتخاذ شده باشد.»

به گفته آقای برد «برخی از مشاوران پرزیدنت بوش آشکارا بر این باور بودند که از منظر دفاع ملی، اطلاعاتی که عسگری در مورد برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند ارایه کند، اساسی است.»

کسی که می‌بایست مثل عسگری تحت مراقبت باشد، رابرت آمس بود؛ کار‌شناس جهان عرب که، در حالی که مدیریت دفتر سی آی‌ای در بیروت را به عهده داشت، توانست با مهارت تمام به درون سازمان آزادیبخش فلسطین نفوذ کند و اعتماد مسئولان ارشد آن را به خود جلب کند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com