اندک لاجورد قهرمان

مدتها دنبال این نقاشی پرویز کلانتری بودم. دوستی امروز تصویر بزرگ آن را به من هدیه کرد. تمام این روز بارانی تهران را مبهوت درک عمیق کلانتری از چشم انداز ایران بوده ام. ایرانی که او به تصویر کشیده متروک، غمگین، بی برگ و بار، رو به زوال و بیابان زده است. قریه ها و واحه هایی که هیچ کشتزاری آنها را در بر نمی گیرد و دور نیست در هجوم غباری که تسخیرشان کرده یک به یک مدفون شوند. این نقاشی را ده سال پیش کلانتری کشیده، زمانی که کابوس فرسایش خاک و بیابانزایی اینقدر وخیم به نظر نمی رسید. دست کم اینکه هنوز ایران به رتبه اول فرسایش خاک در جهان نرسیده بود. اما انگار هنرمندان بزرگ و خلاق می توانند آینده را پیش بینی کنند.