پناهجویان در استرالیا

دو شب پیش یکی از پناهجویان ایرانی در بازداشتگاه جزیره نائورو دست به خودکشی زده است. دولت استرالیا از حدود چهار ماه پیش با مستثنی کردن خاک استرالیا از حوزه پذیرش پناهجویان، یعنی کسانی که از خارج به استرالیا می آیند و تقاضای پناهندگی میدهند، و در پیش گرفتن سیاست بررسی و احیانا پذیرش پرونده پناهجویان در خارج از استرالیا (offshore processing policy) و نیز برای متوقف کردن قایقهای پناهجویان و کار قاچاقچیان انسان که هر از چندگاه صدها نفر را بکشتن میدادند، تعداد بیش از ۳۰۰ نفر از پناهجویانی را که از اواسط آگوست ۲۰۱۲ آمده بودند به جزیره نائورو در قلب اقیانوس آرام جنوبی فرستاد. اخیرا نیز چند خانواده پناهجو که از قرار معلوم شامل ۲ خانواده ایرانی هم میشود را نیز به جزیره مانوس در کشور پاپوا گینه نو فرستاده است. با این وجود بنابه اعتراف وزیر مهاجرت استرالیا، این سیاستها قادر به متوقف کردن آمدن قایقهای پناهجویان نبوده و ظرفیت بازداشتگاههای خارج کشوری نیز تکمیل شده است. بنابراین وزارت مهاجرت، ویزایی به نام (bridging visa) معرفی کرده که دارندگان آن پناهجویانی هستند که تازه به استرالیا آمده اند. این پناهجویان بازداشت نمیشوند، چه در کمپهای داخل و چه خارج از استرالیا، اما با وجود اینکه آزاد زندگی میکنند حق کار ندارند و کمک هزینه بسیار اندکی از دولت استرالیا دریافت میکنند، که بنا به گفته کریس بوون، وزیر مهاجرت استرالیا، برای این بوده که مزیتی نسبت به کسانی که در نائورو یا جزیره مانوس هستند نداشته باشند. اکنون تضادهای غیرانسانی این سیاست رو آمده است؛ چرا عده ای از پناهجویان باید به کمپهای خارج کشور فرستاده شوند و در آن شرایط وحشتناک که بشدت باعث اعتراض نهادهای بین المللی حقوق بشر و حمایت ار حقوق پناهندگان شده زندگی کنند، اما عده دیگری در خاک استرالیا بمانند در حالیکه همه از یک تاریخ به بعد (اواسط آگوست) آمده اند؟! رسما هیچ معیاری برای گزینش وجود نداشته است. باز هم بنا به گفته وزیر مهاجرت، پروسه بررسی و پذیرش همه پناهجویانی که بدون ویزا به استرالیا آمده اند ممکن است تا ۵ سال طول بکشد. یعنی همه پناهجویان باید ۵ سال بلاتکلیف و سردرگم، بیکار و با حداقل استانداردهای زندگی،زن و مرد، خردسال و سالمند، چه در نائورو و جزیره مانوس و چه در داخل استرالیا (Australian community) در بدترین شرایط زندگی را تاب آورند. این سیاست نتنها نقض آشکار حقوق بشر و کنوانسیونهای حقوق پناهندگان است بلکه آشکارا هدفش منصرف کردن پناهجویان از آمدن به استرالیاست (چیز که کاش سیاستمداران استرالیائی شجاعت و صداقت گفتنش را داشتند!).

بهرحال این سیاست در صورت ادامه یافتن قربانیان زیادی از پناهجویان خواهد گرفت. یکی از مهمترین قربانیان این سیاست پناهجویان ایرانی خواهند بود.