وضعیت درناک کودکان معتاد در جمهوری اسلامی

وضعیت درناک کودکان معتاد در جمهوری اسلامی

وضعیت کودکان خیابانی یکی از مشکلاتی است که در جمهوری اسلامی، آسیب‌شناسان وفعالان حوزه‌های اجتماعی در ایران را به خود مشغول کرده است اما با تمام اقدام‌های انجام شده، آمارها نشان می‌دهد که این موضوع هر روز پیچیده‌تر و راه حل آن دشوارتر می‌شود.

عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور جمهوری اسلامی روز شنبه (۲ اسفند/ ۲۱ فوریه) در نشست سراسری فرماندهان پلیس مبارزه با مواد مخدر می گوید که گردش مالی قاچاق مواد مخدر در کشور سالانه ۲۰ هزار میلیارد تومان است و بخشی از این پول وارد عرصه انتخابات، سیاست و انتقال قدرت می‌شود. به گفته او، بحث اعتیاد و مواد مخدر بزرگترین دغدغه مردم است. این میزان پول معادل دوسوم بودجه عمرانی کشور است. سالانه حدود ۴۵۰ تن تریاک در ایران مصرف می‌شود که ۴۲ درصد مصرف کل تریاک در جهان را تشکیل می‌دهد.

از سویی دیگر جامعه شناسان و مددیاران اجتماعی معتقدند که اعتیاد رتبه اول نگرانی‌های خانواده های ایران را به خود اختصاص داده است. در سمیناری که “اعتیاد کودکان و نو جوانان در محلات معضل‌خیز” نام داشت و اخیراً در تهران برگزار شد، مسئولان این سمینار از انجام یک پژوهش میدانی در ١٠استان کشور خبر دادند.

بر اساس یافته های این پژوهش، رابطه مستقیمی میان اعتیاد این کودکان با اعتیاد خانواده‌هایشان وجود دارد، به این معنی که۶٢ درصد از مادران این کودکان معتاد و٨٠ در صد پدران آنها نیزخود مبتلا به اعتیاد هستند. همچنین این پژوهش بر این نکته اشاره میکند که سه ماده مخدر: هروئین، تریاک و شیشه، بیشترین مواد مخدر مصرف شده توسط این کودکان بوده است.
یافته‌های این پژوهش چهار نکته اساسی را روشن می سازد که قابل توجه می باشند:

١- این پژوهش سن اعتیاد این کودکان را بین ٧ تا ١٣سال اعلام کرده است،

٢- حیرت انگیز تعداد کودکان نوزاد تا سن ٢ سالگی است که به اعتیاد دچار شده‌اند،

٣- این پژوهش تأکید می‌کند که ۴٢ درصد از جمعیت مورد مطالعه یعنی نزدیک به نیمی از آنها، از طریق مصرف شیر مادرمعتاد شده‌اند،

۴- از این کودکان ٢٧ درصد را دختران خردسال و ٧٣ درصد را پسران خردسال تشکیل می‌دهند.

همچنین محسن روشن پژوه، معاون پیشگیری و درمان سازمان بهزیستی، اعتراف کرده است که بهزیستی و وزارت بهداشت، در زمینه درمان اعتیادِ بزرگسالان برنامه ریزی هایی کرده است ولی برای کمک به کودکان کمتر به این مشکل پرداخته است. او می‌گوید: به همین دلیل تعداد اندکی واحد تخصصی برای درمان اعتیاد کودکان داریم و اضافه می کند: ما هنوز در تهران مرکز اختصاصی حمایت از کودکان معتاد نداریم.

این در حالیست که تا یکی دو سال پیش، سازمانهای مردمی که سعی در کمک به این کودکان معتاد میکردند بعنوان سیاه نماهای جامعه محسوب می شدند و در معرض اتهام ارتباط با سازمان‌های‌خارجی و یا حتی جاسوسی و این گونه مسائل بودند. ولی در دولت روحانی این شیوه تغییر کرده و دیگر دنبال نمی شود. اینک آنها نه تنها مورد اتهام نیستند که بلکه دولت تا حدودی از این نهادها به صورت ظاهری و تنها در حد حرف حمایت میکند، و یا گاهی نظرات این نهادها را در مورد مسایل و مشکلات اجتماعی می پرسد. کارنامه عملی دولت روحانی نشان می دهد که هدف این دولت تنها کنترل فعالیت ها و گزارشات این سازمانها از طریق اعمال نفوذ و اهدای کمکهای محدود و هدایت شده می باشد.

با سپاس
دکتر بهمن جلدی – حقوقدان
مشاور و پژوهشگر مبانی و آموزش حقوق کودک و بشر
انستیتو ایران شناسی کانادا

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)