اگر حمل به چپ روی نشود: ما تروریست‌ها

غرب با تروریست های اسلامی می جنگد. چرا با تروریست های خودی نه؟ شمار انسان هائی که قربانی (تروریست های خودی اند) خیلی بیشتر است. هر ده ثانیه یک کودک می میرد. این گناه ماست.
“ما نمی توانیم چشم هایمان را ببندیم موقعی که جنگ و تجاوز در دستور کار روزانه قرار دارد.” این را وزیر دفاع آلمان خانم” فون درلاین” در اغاز سال جاری گفته است.

ائتلاف بزرگ- حرف های گنده و دهن پر کن – سال جاری ۲۰۱۴ باید برای آلمانی ها سال مسئولیت باشد. حل مسئله حالا به این صورت است: همکاری: برای نمونه در جنگ با تروریستهای اسلامی نه با هر تروریستی!
آری ترس ما از اسلامی ها باید باشد نه از سرمایه داران! که به گونه ی خاص خود ترور می کنند و چه خوفناک! با تعداد بی شماری قربانی.
داد و قال ومبالغه ؟ چه خوب می بود (اگر فقط به همین جا ختم می شد).

۲۱۰۰ کالری- ٨۰۵ میلیون- ۱۲ میلیارد- ۱۰ ثانیه
در غرب در رویاروئی با مسئله گرسنگی با عدد و رقم مواجه ایم.
= هر انسانی برای ادامه زندگی به این مقدارغذا (۲۱۰۰ کالری) نیاز دارد.
= انسان های بی شماری به این تعداد گرسنه اند. (٨۰۵ میلیون).
= زمین بالقوه توانائی تغذیه این شمار از انسان ها را دارد (۱۲ میلیارد) و این برای این همه سال کافی است تا در پایان یک کودک زیر پنج سال از گرسنگی بمیرد.
هر ده ثانیه یک کودک در اثر کمبود مواد غذائی از بین میرود. سه میلیون هر سال.

این آمار را سازمان جهانی کمک به حل مسئله گرسنگی درآغاز این هفته منتشر کرده است.
ولی حقیقت در پناه اعداد و ارقام پنهان شده است.
“گرسنگی مرگ آرام و همچنین آهسته وبی درنگ نیست، پایانی خوفناک است.
جان کندن وحشتناک است.” این را “ژان سینگلر” می گوید. کسی که نصف عمرش را در راه مبارزه با گرسنگی گذرانده است و بانیان آن را نام برده است.
بانیان گرسنگی در جهان ما هستیم.

پول (با انکه) بوی گند نمی دهد ولی می تواند مهلک باشد.
گرسنگی قانون طبیعت نیست. بلکه دستکار انسان است.
گرسنگی در جائی بروز می کند که حکومت های فاسد و ناتوان از اداره امور مملکت فرمانروائی می کنند. دولت های غربی هم گاه بیشتر وگاه کمتر در این مورد دست بکارند.عامل گرسنگی معمولا بسیار دورتر از کلبه های فقیرانه فعال است. اینجا نزد ما.
گرسنگی یک اتفاق نیست. نتیجه یک سیستم است.
در ماه اگوست هند گفتگو درمورد توافق نامه تجارت جهانی را به پایان رساند. دولت هند نمی خواست از یارانه ها برای تامین حداقل مواد حیاتی غذائی برای مستمندان چشم پوشی کند. ولی این برای دولت های غربی به معنای دخالت و تجاوزبه به قدرت بازار است. در حالی که هند دویست میلیون گرسنه دارد.

وقتی که مواد حیاتی غذائی به صورت بورس در بازار آزاد خرید وفروش می شوند، سهامداران از بالا رفتن ارزش بورس ها خوشحال می شوند. در حالی که برای مردمی که در کشورهای فقیر زندگی می کنند این به منزله ارتقائ مرگ است.
ولی هر کسی این معامله کثیف را نمی کند. فقط بزرگ سرمایه داران ما.
آن هم!؟ “دویچه بانک” و “آلیانس”.
این ها نمی خواهند از معامله با محصولات کشاورزی وغذائی چشم پوشی کنند.
پول بوی گند نمی دهد ولی می تواند بکشد.

حکومت ها از خود سلب قدرت میکنند
غرب برای خود دنیائی را بنا نهاده که نظامی مرگ آور به دنبال دارد.
نظامی به نام “واشنگتن کانسنس” که شامل خصوصی کردن و قطع ید از دولت است. هدف رسیدن به رویای نئولیبرال هاست: حکومت جهانی بدون دولت ها.

ما در راه فرمانروائی کنسرن ها بر دولت ها هستیم.
= گواتمالا قیمت برق را در کنترل می گیرد ولی کنسرن انرژی آمریکائی ادعای بیست ویک میلیون دلار خسارت می کند.
= مصر حداقل دستمزد را بالا می برد یک کنسرن آشغال زدائی فرانسوی شکایت می کند و جریان در دست بررسی است.
= و در حال حاضر حتا دولت آلمان مجبور شده است بخاطر یک تصمیم سیاسی در مقابل یک دادگاه بین المللی با یک مولتی کنسرن دست وپنجه نرم کند. کنسرن “وتن فال” ادعای میلیاردها خسارت کرده است برای تصمیم (دولت آلمان) برای انحلال یک کارخانه تولید انرژی اتمی که به ادعای این شرکت میلیاردها لطمه به منافع آنها وارد کرده است.
انسان نمی تواند در شمارش مرگ و میر اشتباه کند.
انسان نمی تواند ارزش های اخلاقی را اندازه بگیرد وخشم ها را پرسیون وار قسمت نماید. ولی وقتی ما تصویرهای جنایت ها و کشتارهای دولت خلافت اسلامی “ای اس” را می بینیم – وقتی ناظر پوست کندن های آنها از بدن مردم تابع کشورهای غربی هستیم بسیار خشمگین می شویم و حاضریم میلیاردها هزینه مهمات جنگی را برنامه ریزی کنیم.
چرا دیدن تصویرهای کودکان گرسنه در حال مرگ ما را خشمگین نمی سازد؟
به خاطر این که این ها اجتناب ناپذیرند و نمی شود آن ها را تغییر داد؟
ولی حقیقت این نیست. صحبت درباره تغییرناپذیری این حقیقت خوفناک بخاطر فرار از احساس مسئولیت خودمان است.

چه باید کرد؟
حکومت ها بی قدرت نیستند. آنها از خودشان سلب قدرت می کنند.
آلمان همین امروز می تواند با قدرت مبارزه با مسئله گرسنگی در جهان را آغاز کند. این کار بسیار آسان است:
= ما باید خودمان را درخدمت برای بازپرداخت بدهی های کشورهای فقیرتر فعال کنیم.
= ما باید برای محصولات کشاورزی انرژی زا گمرک و مالیا ت بالا ببندیم.
= ما باید جلوی بورس بازی مواد غذائی را گرفته و آنرا ممنوع کنیم.
چه نقش سمبلیک ومادی پراهمیتی می تواند در این زمینه اروپای یکپارچه ایفا نماید!
چرا ما دست به کار نمی شویم؟

“من به خودمان یادآوری می کنم که نه تنها در جریان عمل بلکه در عدم انجام آن هم ما می توانیم خود را مسئول و مقصر نمائیم اگر موقعیتی برای تجارت وجود داشته باشد.”
این را” فرانک-والتر- اشتاین مایر” گفته است. آیا او به کنه و عواقب این مطلب واقف بوده است؟

Jakob Augstein
اشپیگل انلاین

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)