آپو در برابر  خلیفه

عبدالله اوجالان که در میان خلق کرد به «آپو» معروف است، رهبر کاریزماتیکی ست که سال ها ست جنبش رهایی کردهای ترکیه و حزب کارگران کردستان ترکیه را رهبری می کند. اوجالان، اگر چه هم اکنون در یکی از زندان های ترکیه به سر می برد، اما چریک (گریلا)های «پ ک ک» عقاب های همیشه پیروز کوه های قندیل بوده اند. مهم ترین تشکل هایی که امروز کنترل کردستان سوریه را در دست دارند، همگی به نوعی از او الهام گرفته اند.

ابوبکر البغدادی، خلیفه ای ست که گویی از «عدم»، از درون «هیچی» سر بر آورد و برق آسا به خلافت «دولت اسلامی» رسید. البغدادی را می توان قدرتمند ترین چهره ی بنیادگرایان سنی مذهب در تاریخ معاصر به شمار آورد. البغدادی فقط یک کتاب دارد: قران. او در هیچ جای عقیده اش تجدید نظر نکرده است، ابوبکر خلیفه ای است که از فرق سر تا نوک پا اسلامی ست. گویی همین دیروز از جنگ بدر برگشته است، خودِ «ابوبکرِ» خلیفه است: خلیفۀ اول. ابوبکر تنها به مذهبش معتقد است.

دولت اسلامی تحت فرمان او، نام هیچ سرزمین خاصی را یدک نمی کشد. در میان سپاهیان او افرادی از ملیت های گوناگون پیدا می شود: از عرب و قفقازی و چچنی گرفته تا اروپایی و آمریکایی. سلمان فارسی در کنار سعد وقاص یکدلانه و در زیر یک پرچم می جنگند: لا اله الا الله، محمد الرسول الله.

اوجالان اما سوسیالیست رادیکالی بود که امروزه در نوشته های خود به فوکو ارجاع می دهد. گریلاهای کردستان نیز فقط برای سوسیالیسم نمی جنگند، آنها این روزها بیش تر برای کردستان می جنگند تا برای سوسیالیسم. در واقع، سوسیالیسم، امروزه در کردستان بیش تر نوعی خاطره است. و کوبانی، کمون نیست، شبحی از یک کمون است، خاطرۀ کمون.

اگر آپو به اندازۀ خلیفه بنیاد گرا بود، یک بنیادگرای سوسیالیست مصمم، شاید، پیروزی کردستان، دیگر کمک نیروی هوایی آمریکا را نمی طلبید.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)